tis lange tijd geleden dat ik op deze site ben geweest, net ff mijn oude blogs gelezen..en jullie commentaren, geweldig lieve mensen.Zonder deze site had ik me er heel anders doorheen geslagen, deze site is ehct een hele grote steun geweest! Waarschijnlijk zijn alle ldvd-ers van toen er niet meer, dat geeft niet.Hopelijk voor hun alleen maar een goed teken!
Het was voor mij een jaar vol ontdekken, feesten, mijn grenzen stellen en met mijn kop tegen de lamp stoten.
Ik ben met mannen omgegaan die niks van me wilden, en ik ook niks van hun...puur fysiek,gezelschap. Ik denk dat ik dat nodig had, een diepere relatie met iemand kon ik nog niet aan.
Na een tijdje ook deze periode afgesloten.Laten we eerlijk zijn...een mooie man naast je in bed is leuk maar ik mis het maatje zijn,praten over diepere dingen,echt je kunnen geven aan iemandm dat iemand ook echt geinteresseerd in in me.
Dus hierna tijd je "braaf"geweest...Nu iemand ontmoet die duidelijk andere bedoelingen heeft en oprecht geinteresseerd in me lijkt.Paar keer gedate nu en leuke gesprekspartner.
Opvallend is dat ik hem wel minder spannend knap, uitdagend vind, maar toch trekt hij mijn aandacht.
Maar numerk ik hoe voorzichtig ik ben. Ik wil niet weer dezelfde of andere fouten maken.
Ik ben zo oplettend, check al zijn smsjes wel 10 keer en ben erg oplettend hoe hij zich gedraagt tegenover mij. Denk constant: Is dit nu wel een goede man?
Ik vertrouw gewoon zo slecht op mijn eigen oordeel, ik vertrouw mezelf niet.Ben bang dat ik me laat verblinden, inpakken door hem.Ik kan dus niet echt genieten en verliefd zijn.
Ik durf niet verliefd te zijn!!!!zo bang om weer fout te maken, gekwetst te worden!
Herkent iemand dit????????
Morgen benk jarig en ga met hem uit eten...ik ben niet materialistisch ingesteld, gaat om het gebaar maar stel dat hij geen kadootje heeft gekocht voor me...
Betekend dat dan dat hij niet attent genoeg is?dat ik niet speciaal genoeg voor hem ben?Dat het dus een foute man voor mij is???
Mijn gevoel zegt van wel..maar ja...misschien is mijn gevoel wel onredelijk..
pff lastig hoor..
Iemand hier ervaring mee?
Liefs Bianca
hey Pindapuk
Ik snap heel goed dat je het moeilijk vindt om weer een man te vertrouwen. Als dat eenmaal geschaad is, is het moeilijk weer in de liefde te geloven. Maar als je deze man echt leuk vindt, en het is een "goede vent", aub laat dat los! Zelf heb ik heel lang niet echt relaties aangedurfd (niet door slechte ervaring met mannen maar door andere dingen) en nu pas weet ik wat ik mezelf ontzegd heb. Tijdens mijn laatste relatie kwam ik er te laat achter dat ik toch echt verlatingsangst heb. Dat betekent dat ik nooit echt in een man en zijn goede bedoelingen durfde te geloven. Ik ging wel voor de man, en voor de relatie, maar echt mijn gevoel de vrije loop laten gaan durfde ik niet. Ik weet nu pas dat ik de twijfel zelf veroorzaakte, die zat in mijn hoofd. Ik was altijd bang dat hij me toch ging verlaten. Zoveel onrust, zoveel stress. Het doet mij nu echt pijn dit in te zien. Had ik het maar kunnen loslaten. kon ik maar voor de liefde gaan... Ja, ook dan stoot je mss wel je hoofd (en een beetje alert zijn hoeft niet erg te zijn), maar je hebt dan wel genoten. Ik durfde dat nooit voor de volle 100%.
Wat ik dus wil zeggen: als hij de moeite waard is, probeer je angsten los te laten. Eis niet teveel van hem, jij hebt door jouw ervaringen wellicht ook wat teveel eisen nu, hij moet het helemaal goed doen, en anders maar niet. Maar hij is ook een mens die het op zijn manier doet.
Laat jezelf (deels) gaan, houd het overzicht, en ga niet alles analyseren!
Lieve pindapuk: geniet!!!!
Alvast van harte gefeliciteerd. En als hij geen cadeautje heeft... hij is hij. Als hij dat niet doet, mss komt ie dan een andere keer met iets liefs. Probeer het niet voor hem in te vullen. Geef hem de ruimte om het op zijn manier te doen.
Een hele fijne dag morgen!!!! Panic
pindapuk, ik beveel je, ga dr voor 100% niet minder......
ha pindapuk,
wat dacht je van het volgende advies:
als je 70% geeft, dan krijg je 70% terug.
geef je 100 dan,,,,je snapt het wel......
ikzelf zit nu nog midden in het herstellen
van een totale ontmanteling, ik voel metzelf
100% nul, ben nergens goed voor, omdat ik
afgewezen ben, en denk dat de enige juiste
vrouw zonet verloren heb.
maar,,,mocht er een andere komen,
dan denk ik, als ik het ultieme verliefdheids
gevoel weer wil meemaken, een echt maatje
vinden, je dat alleen krijgt als je 100% geeft,
dan maar op je bek gaan, beter dan nooit iets
geprobeerd hebben.
Ik doe nu even niks, maar als ik weer verliefd
wordt, duik ik er met heel mijn hebben en houwen
bovenop. niks inhouden.
veel plezier pindapuk.
en heel tof dat je toch nog een keer komt kijken,
ben benieuwd of ik dat straks ook doe.
groetjes peter bordielover.
Bedankt!
hoi lieve mensen...wat lief zeg dat er meteen gereageerd word met adviezen.
Ik heb er echt wat aan!Ik zal jullie wijze raad in mijn achterhoofd houden!Thanks!
Enne...kom op he!Ik kan uit eigen ervaring zeggen...het duurt lang...veels te lang naar je gevoel...maar...ER KOMT EEN DAG DAT JE JE WEER HAPPY VOELT!!
Ik denk nu achteraf zo....als je kijkt naar al die mensen op deze aardbol..dan is diegene die jouw zoveel verdriet aandoet eigenlijk nog minder dan een zandkorreltje! Het ljikt of je hele leven om hem/haar draait...maar dat is niet zo...maar goed, het duurt echt tijd alleen maar tijd om dit in te zien..
Het is een heel proces met diverse stadias waar je doorheen moet...soms weer eentje terug..soms sla je der eentje over...
Het komt goed..genoeg mensen die wel van jullie houden hoor! Omring je maar met hun liefde..
Dikke knuffel van Bianca