Weetje anouar , ik heb je heel weinig verteld over alles. Ik heb nu wel het gevoel dat ik je steeds minder herinner, ik ben nu gelukkig geworden, Allah heeft mijn smeekbede verhoord en leef nu met een tevreden en voldaan gevoel. maar vind het toch belangrijk om te schrijven, omdat ik het hoe dan ook nooit van mijn leven zal vergeten, en omdat die plek die jij vroeger van mijn hart meegenomen hebt, nooit vervangen kan worden, ook niet door jou meer, omdat jij niet de Anouar bent aan wie ik mijn ziel gegeven hebt. Voor mij is die jongen overleden. in het echt ben jij echt een ander persoon (de echte anouar) op wie ik nooit van me leven verliefd zou willen worden. Mijn liefde voor jou was onbeschrijfelijk en dat wist jij. Soms denk ik "hoe kan ik zoveel van iemand houden, en op hetzelfde moment ook weet dat hij eigenlijk nooit bestaan heeft, maar slechts een vreemde jongen was die acteerde.

Anouar, liefde betekent voor mij 1 keer, 1 persoon, 1 gevoel, 1 herinnering. Alle andere gevoelens voor anderen waren slechts om mijn wonden te helen. Toen ik jong was, vroeg ik aan Allah om me maar 1 persoon voor te bestemmen, met wie ik oud zou willen worden, en met wie ik mijn vreugde en lijden kan delen. Maar helaas was het lot dat ik een leugenaar heb leren kennen die het niet kon schelen hoe eerlijk of schoon een persoon was. Wat mij het meest pijn doet is dat je wist dat ik eerlijk tegen je was. Waarom heb je bij aanvang niet verteld dat je gewoon aan het spelen was en dat je niet serieus was.

Hoe dan ook. Mijn hart bleef trouw aan die eerste blik die ik nooit eerder had gevoeld, die ik nooit in mijn leven vergeten zal. Je had het vaak over je uiterlijk. Maar ik ben nooit op jou uiterlijk gevallen, sterker nog, jij bent mijn type helemaal niet. Anouar, echte liefde is iets boven natuurlijks en schenkt Allah onverwachts. Het heeft niks te maken met uiterlijk, echt niet. het stroom in je bloed, woont in je hart en spookt dagelijks in je hoofd. Alsof je afhankelijk bent van de ander.

Wat ik je nog niet vertelde is dat ik vaak van je droomde. Destijds dacht ik dat je misschien aan me dacht, en dat ik daardoor van je droomde. Maar nadat alles duidelijk was, bleken het gewoon mijn gevoelens te zijn. De droom die ik nooit zal vergeten, is dat wij samen in een onbekend kamer zaten en een witte laken om ons heen hadden. Je had een lichte baard en keek mij heel droevig aan en ik keek je ook droevig aan en begon te huilen. Ook droomde ik van de ketting die ik jou gaf. Maar ze zeggen dat dromen bedrog zijn toch. En bij mij was dit inderdaad het geval.

Weet je ook dat ik je verjaardag nooit vergat, op die dag stak ik altijd een kaarsje voor je aan met tranen in mijn ogen. Weet je dat ik vaak je ogen voor mij zag, soms was het gemis zo groot dat ik jou nachtenlang met warme tranen riep. Ik wou alles met je delen, echt alles. Soms kon ik niet slapen en keek ik naar de maan. Ik vroeg Allah vaak om jou te beschermen. Als ik me ogen dicht deed leek het net alsof je heel dichtbij me was. Soms dwaalde ik ver in mijn dromen en dacht hoe het zou zijn als wij samen gelukkig waren. Ik zag echt niemand voor me echt niemand, dit bewijst al dat uiterlijk niks te maken heeft met zuivere liefde. Zoveel liefde had ik voor jou dat ik soms onbewust iemand riep met jouw naam. Mensen vroegen mij wat er met mij aan de hand was, omdat de pijn van binnen mij verraden had. Maar achteraf denk ik, dit was zonde van mijn tijd, want in die tussen tijd dacht jij aan iemand anders, dat deed je al toen ik jou nog zag, alleen heb je de rol zo goed gespeeld dat ik het me niet kon voorstellen. Maar Allah is groot. Ik heb ook een fout gemaakt, ik geloof mensen heel snel en door mijn eerlijke en zachte hart bleef ik trouw en gaf mezelf de schuld en zei steeds tegen mezelf dat het aan mij lag. Maar nee het ligt niet aan mij, Ik heb je echt alle liefde gegeven, maar als jij het niet voelt en jou hart bij een ander ligt en mijn hart nooit gekend heeft dan is het duidelijk.

Maar hoe dan ook, ik heb het je vergeven en hoop dat je nooit de pijn voelt die je bij mij veroorzaakt hebt en hoop ook dat je nooit iemand anders weer pijn gaat doen zoals je mij pijn gedaan hebt . Gelukkig is nu de pijn veel en veel minder en de herinneringen vervagen steeds meer. Misschien heelt tijd toch wel alle wonden. Maar vergeten doet het niet. ik ben er nu van overtuigd dat we absoluut niet bij elkaar horen. En ik ben er nu van overtuigd dat ik nooit een persoon als jou zou willen. Want de tijd heeft mij laten weten wie je bent en helpt mij dit hoofdstuk stap voor stap definitief af te sluiten en dat gaat nu heel erg goed.