Oei, lang geleden dat ik hier ben geweest. Ik wist niet eens meer dat het bestond. Het is zeker 7 jaar geleden dat ik hier mijn hart uit stortte omdat ik totaal gebroken was toen mijn meisje het uit maakte.

Nu dik 7 jaar verder en weer weet ik het even niet meer. Ik heb ruim 2 maanden terug een zeer leuke dame ontmoet en we zijn gaan daten. Het ging allemaal volgens het boekje. We worden beiden 28 dit jaar, dus we zijn al lekker onderweg in het leventje. Dat wil zeggen dat je beiden toch wel een redelijk rugzakje aan informatie en ervaring hebt. Dat is op zich niet erg, daardoor begrijp je elkaar sneller en beter.

Maar nu het volgende, ze heeft serieuze problemen met het toelaten van mensen in haar vertrouwde leventje. Nou dacht ik dat ik er was, want we zijn samen best een schattig setje, doen leuke dingen samen, lachen veel en doen dingen die je doet als je elkaar leuk vindt ( slaapkamerverhalen dus... )

Nu is ze weer aan het twijfelen, maar waarover en waarom weet ze niet. Ze zegt dat ze me leuk vindt, tot me aangetrokken voelt, en als ik er niet ben dan mist ze me. En als ik wel bij haar ben, dan voelt ze zich sterk, zeker en goed.

Je zou zeggen...niks mis mee. Nee, dat dacht ik ook. En toch doet ze afstand van me...en ik snap er helemaal niks van. Ze is bang voor teleurstellingen. Klinkt dus erg als bindings/verlagings angst.

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, ik wil graag bij haar zijn om haar te laten zien dat ze bij mij geen zorgen hoeft te hebben. Zij zegt dat ze rust wilt en geen hoge verwachtingen en druk. Ik snap haar wel, maar als ik haar met rust laat dan ben ik bang dat ik haar helemaal kwijt raak en dat wil ik absoluut niet.

Iemand enig idee hoe ik dit aan moet pakken?

....