Online gebruikers
- JosephUnlal
Laat me los, houdt me vast
Verslaafd, dat lijk ik soms wel..
Sinds Januarie is onze, intense, heftige, verdrietige, liefdevolle, verwarrende relatie van 3 jaar over..maar nog steeds ben ik met hem bezig, en hij ook met mij
Afgelopen weken ging het zo goed, ik zocht geen contact en ook hij liet weinig van zich horen..en dan belt hij, afgelopen donderdag..hij klinkt kwetsbaar, ik ben kwetsbaar als het om hem gaat en mijn gevoel slaat weer op hol.
De afgelopen weken heb ik mij vermaakt met vrienden, zorgeloos, ik was blij en de verdrietige momenten namen af..1 telefoontje..en ik doe weer een paar stappen terug. Dat telefoontje leidde tot afspreken, en afspreken leidde weer tot hoop.
Hoop dat hij echt zou veranderen, hoop dat het toekomstbeeld dat ik had voor ons samen misschien toch in vervulling gaat..maar de drank en de 'foute' mensen in zijn omgeving zullen het altijd blijven winnen.
Wanneer ga ik naar dit besef handelen? Wanneer zal ik sterk genoeg zijn om hem niet meer te willen "redden"? Ik houd van hem, kon ik dit maar uitzetten.
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
@Inieminie
Ook effe wat serieuzere reactie. De bovenstaande lijkt op een fout forum terechtgekomen te zijn. Wat een verwarring, he... niks is meer duidelijk. Het is wel uit, maar je bent nog steeds met hem bezig. Het was liefdevol, maar ook verwarrend. En daar moet je weer iets zinnigs van zien te maken..... Ik vraag me af, hebben jullie dit wel goed doorgepraat? Is duidelijk wat er aan de hand is? Is duidelijk waarom het niet loopt? Of is de chaos nu zo groot dat dat soort gesprekken niet gaan? Dat het niet goed lukt om er over te praten?
Ik ben altijd erg voor afstand nemen. Als je het niet meer snapt, en je hebt geprobeerd er over te praten, maar het loopt toch niet, meer afstand inbouwen. Bij jezelf op zoek gaan.... Wat wil ik? Wat wil ik met hem? Wil ik zo verder? En het voordeel van afstand inbouwen is dat de ander ook de ruimte krijgt om te gaan denken. Dezelfde vraagjes kan de ander zich gaan stellen... Wat wil ik? Wat wil ik met mijn leven? Wat wil ik met haar? En dan, na een tijdje, maar weer kijken of je elkaar op kunt zoeken. En wel een gesprek aan kan gaan. Over dit soort zaken.
En eigenlijk doe je dat al. Zit je al op die weg. Ben je afstand aan het inbouwen. En.... het is geen makkelijke weg, dat is wel duidelijk. Maar hij leidt wel tot inzichten. En nieuwe situaties. Whatever that may be.
Sterkte en veel succes!
@Inieminie
Ik hoop dat niemand gaat reageren op reactie 1 hier. Dit is duidelijk een letterlijk vertaald naar het NL uit het Engels verhaal.....
Herkenbaar verhaal. Ik zit nog steeds in zo'n relatie....
Rationeel weet ik precies wat ik zou moeten doen.... Emotioneel zijn er maar 2 lieve woordjes nodig en ik ben weer terug bij af en zacht als boter. Aantrekken en afstoten... Dodelijk vermoeiend, stressvol en uiteindelijk onevenwichtig....
En wat je omschrijft is het ook he... Ondanks dat hij de bovenhand heeft en alles in zijn straatje stuurt, willen wij hem redden..... Redden van wie hij is en hoe hij doet... Redden van de situatie die hij zelf veroorzaakt heeft, en redden tegen zijn eigen wil en doen in.....
Wij kunnen iemand niet redden als diegene niet vindt dat ie gered moet worden.... Wij hebben onszelf de functie van redder gegeven, maar hij heeft die functie nooit bepaald of goedgekeurd..... Alleen wanneer het hem uitkomt zal hij het accepteren.... Als het maar in zijn straatje past....
Meis, wees blij dat je er los van bent, en probeer dat ook vooral te blijven....
Sterkte!
@Inieminie
Helaas kan ik me aansluiten bij het verhaal van Lovertje... Ik zou ook zeggen, afstand houden en dat ook écht doen, geen telefoontjes meer opnemen, geen smsjes meer beantwoorden, ... Leg hem wel uit waarom je dat wil doen. Want het wordt tijd dat jij eens voor jezelf gaat kiezen. Is natuurlijk allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan hoor, als het makkelijk was, dan was ik ook al weg nu... Maar ik probeer hem ook nog steeds te redden, ons te redden... Toch weet ik rationeel héél goed dat ik hem niet kan redden, jij kan hem ook niet redden. Je kan niemand veranderen, dat kan hij alleen maar zelf. En als je beseft dat het niet gebeurt blijf er dan aub van weg. JIJ alleen moet op de eerste plaats komen en niet zijn vrienden en al zeker niet de drank!!! Kop op meid, geef het maar wat tijd om te helen! Je komt er wel, even volhouden nu... liefs en sterkte!
:)
Bedankt voor de lieve reacties, het is fijn om er hier over te praten..vooral omdat de mensen om me heen mij niet begrijpen. (Begrijpelijk want ik snap het zelf ook niet)
Afstand nemen kan ik, afstand houden lukt mij nog niet..en hem ook niet. Onze relatie was (vooral tegen het einde) niet gezond, ex drinkt veel en heeft inmiddels een "vrienden"kring opgebouwd met mensen die hier (in mijn ogen) misbruik van maken en het stimuleren.
Ik heb zo vaak geprobeerd een gesprek met hem hierover te voeren, ook mijn gevoel te uiten..mijn verstand weet dat ik hem niet kan redden, maar mijn hart wil het zo graag.
De momenten dat we nu samen zijn, dat zijn er niet veel, is hij de man die ik wil..lief, attent, nuchter en vooral bereid om te werken aan de puinhoop die hij van zijn leven heeft gemaakt. Als ik hem dan s'avonds bel is hij weer terug bij af..in het gezelschap van de idioten die hij zijn vrienden noemt en word ik uitgekafferd over de telefoon.
Geloof me, ook ik vraag me af waarom ik dit toelaat..het idee hem nooit meer te spreken vind ik verschrikkelijk, maar het idee nog maanden zo door te gaan ook.
Vermoeiend is het inderdaad, de periodes dat ik weer contact met hem heb zijn een achtbaan van emoties..ik moet het afsluiten, wil dit diep van binnen ook..maar ik weet niet hoe.
ook zo moe
wat een herkenning, ook mijn relatie heeft ruim drie jaar geduurd.
het niet reageren op sms of telefoon is haast onmogelijk, een ander nummer nemen, is bijna nodig, maar dan geef je het nummer toch wel als je hem tegenkomt, tenminste ik wel.
hij moet beseffen wat er mis is, en als hij dat niet inziet kun jij niks betekenen. die van mij heeft niet eens door dat hij me pijn doet door zomaar voor de deur te staan. dan ben je een week droog, van het huilen en daar is hij, en dus weer terug in de shit.
ook ik moet het afsluiten en probeer dat al ruim een half jaar, en het lijkt te gaan lukken, nu nog het gebroken hart weer helen.
maar o wat ben ik moe, zelfs de vakantie geeft me nu geen energie, dus dat is momenteel mijn grote vijand.
een half uurtje bij hem, een knuffeltje, geeft altijd direct een supergevoel en zoveel kracht. en die moet ik ergens anders vandaan gaan halen, maar waar?
we moeten het boek sluiten, maar hoe.
ik voel met je mee, want ik zit in het zelfde schuitje
sterkte
..
Ik wil een knop, een knop om mijn gevoel uit te schakelen..een knop die me weer aan mezelf laat denken i.p.v me continu druk te maken om hem en zijn verslavingen.
Ik weet het, ik zie het aan hem..hij gaat kapot, ik kan niets doen...en die gedachte maakt mij kapot.