Lieve mede-ldvders,

Zo zoetjes aan beland ik wat vaker in een positieve spiraal...

Ik zeg het voorzichtig, want het levensgeluk zoals ik dat ervoer ten tijde van mijn relatie heb ik echt nog niet teruggevonden. & daarnaast zijn er ook draden binnen mijn leven behoorlijk (opnieuw?) in de knoop geraakt, die moeilijk te ontwarren blijken
Mijn slaapprobleem 's nachts bijv. van eerder is teruggekeerd en ik mis hierdoor overdag een stuk regelmaat en de energie voor een specifiek doel.
Maar waar ik het meest mee worstel momenteel is mijn hoofdberoep. Ik ben namelijk in de eerste plaats professioneel zanger & juist daarop schijn ik me niet op te kunnen/willen concentreren
Om die laatste zin toe te lichten; de stem is het meest persoonlijke instrument dat de mens heeft. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit instrument ook het sterkst gevoelig is voor verandering van een persoonlijke aard. Kort door de bocht, de klank/schoonheid van de stem kun je zien als een afspiegeling van hoe iemand zich voelt. Mijn moeder had als cadeau bij het behalen van mijn 2e bachelor (nu zo'n anderhalf jaar geleden) een prachtige miniatuurkaart gemaakt (m'n toenmalig lief mocht kiezen uit 3 varianten van deze kaart en koos de 'juiste'...zucht) met de volgende 2 teksten erop: 'De zangstem is het oudste en meest volmaakte instrument wat de mens tot zijn beschikking heeft', gevolgd door de essentiële en sierlijke gekalligrafeerde tekst

'D...., Muziek is de inkt waarmee je ziel schrijft'

Sinds de breuk heb ik regelmatig het idee dat de inkt is uitgedroogd of dat het potje waar ik de pen indoop simpelweg leeg is. De conclusie die ik al vele malen eerder heb getrokken? Tijd om een nieuw potje inkt te kopen. Maar zoals verwacht is deze nergens te krijgen, ik zal dus zelf voor nieuwe inkt moeten zorgen om een nieuwe bron van zanglust/creativiteit aan te kunnen boren!
Het frustrerende is dat ik vanuit een opdracht of mijn vaste werk wel in staat ben om een zeer goed zangniveau ten tonele te brengen, alsmede ook wanneer ik voor mijn koren sta of zangles geef, maar dat ik thuis in de privéstudie tegen een enorme muur oploop Als zanger word je uiteraard geacht ten alle tijden mooi te zingen, ook als je niet lekker in je vel zit. Wellicht dat ik daarom wel opdrachten aankan, tenslotte wil ik het publiek niet tekort doen
Het klinkt misschien dramatisch in sommige oren, maar Zij was mijn muze en grootste inspiratie. Dankzij haar steun & vertrouwen in mijn kwaliteiten gedurende die laatste maanden van mijn studie heb ik mijn eindrecital op mooie en ultiem persoonlijke wijze kunnen vertolken, hetgeen ik voor de relatie alleen als droom beschouwde
& nu is het tijd om mijn eigen kracht terug te vinden, zowel op het zangvlak als andere vlakken (iets voor een later blog denk ik). Goed nieuws, 'Hoist the Colours it has already begun!'

Want desondanksalniettemindochintegenstellingtot hihi wat ik hierboven aan 'roadblocks' heb gedeeld ben ik overduidelijk meer aan het genieten van de alledaagse dingen & creëer ik zelf fijne situaties waar mijn ldvd blijkbaar niet mee kan leven, niet mee weet om te gaan

Zo was ik vandaag betrokken bij een super gezellige verhuizing van .. de buschauffeur die ik kende van mijn tournee naar Praag onlangs. Hij reed ons voor het tweede achtereenvolgende jaar en tijdens de reis is hij mijn vriend geworden. Toen hij mij dan ook vertelde dat hij in de buurt kwam wonen aarzelde ik geen moment en bood hem aan om te gaan helpen met de verhuizing.
Zo gezegd, zo gedaan & ik heb in maanden niet zo hard gelachen en plezier gehad als vandaag. Het klikte direct met de rest van de verhuisploeg (uiteindelijk maar liefst 8 mensen) en uiteindelijk na het zware doch lichte werk (ja een denkertje ) zijn we dan ook met z'n allen heerlijk uit eten gegaan. Ik heb me tegoed gedaan aan Italiaanse bruscetta, reuze scampi, gegrilde biefstuk met pepersaus, aardappels, broccoli, sla en een verrassingsdessert waar ik allerminst spijt van heb dat ik het bestelde. Daarnaast leste ik mijn dorst met Peroni en een lekker dure fles rode wijn, dus ik kwam tonnetje rond en verzadigd thuis.
Eenmaal thuis heb ik nog met een vriend naar prachtige muziek van Eric Whitacre en Britten geluisterd & daarna getelefoneerd met een oud-ldvd-er, aan wie ik bovenstaand verhaal over de knopen heb uitgelegd.
Zij zei ook weer iets rustgevends, namelijk 'Neem je tijd, het komt allemaal goed'. Ooit heb ik hier geblogd over mijn ongeduld en de wil/haast om alle heersende problemen, inclusief die rond mijn relatiebreuk, binnen no-time op te lossen. Het is dan ook fijn om af en toe zo'n bemoedigende stem te horen, anders wil ik nog weleens het geduld met mezelf verliezen en de ervaring leert dat ik hiermee verder van huis ben.

Maar om terug te komen op de kern hahahaahha , WAT een verschil tot nu toe, dit weekend en de voorgaande weekends dus laat maar komen die zondag, ik ben er klaar voor
Ga me bijna afvragen wat me al die tijd bezielde, waarom ik thuis in het donker bleef zitten i.p.v. leuke afleiding op te zoeken...

Bijna

Liefs de dromer