Nu ik:

1) me meer heb opengesteld voor anderen, en weet hoe het door mijn vriend(inn)en en familie gewaardeerd wordt als ik mijn emoties laat zien;
2) weet hoe het voelt om lekker in mijn vel te zitten;
3) weet hoe het verschil tussen lekker en niet lekker in mijn vel zitten voelt;
4) weet dat me assertief gedragen alleen maar kan als ik het lekker-in-mijn-vel zitten van mezelf en van ander respecteer;

besef ik het volgende:

1) ik heb niet mijn kwetsbaarheden en onzekerheden aan Sofie getoond aan het begin van onze relatie, zodat zij dat in mijn zwakke momenten tegen me gebruikt - laat staan als argumenten om het uit te maken;
2) ik krijg geen lekker gevoel van de spullen die mij aan haar doen herinneren, al helemaal niet omdat ik sinds maart 2007 zo fanatiek heb geprobeerd een betere man te worden, te leren van mijn foute patronen;
3) ik krijg geen lekker gevoel bij het idee dat ik zo hard heb geprobeerd diepgaand te proberen een betere man te worden, voor mijn toekomstige partner of eventueel voor Sofie als zij terug zou komen, voor mijn toekomstige kinderen, collega's, terwijl zij (blijkbaar!) alleen maar bezig was met wat een man haar kan bieden;
4) ik heb niet de goede, concrete argumenten over mijn woede voor me gehouden, zodat ik beschuldigd word van verwijten die nergens op slaan. Als ik mijn beweegredenen echt concreet en begrijpelijk had gemaakt, zou ik pas echt iets kapotmaken;
5) ik heb ruimte gemaakt voor haar verwerkingsproces terwijl ik haar oor, steun en dialoog nodig had, en die laatste kreeg ik nooit van haar, zelfs niet indirect;
6) ik heb niet bijna elke werkdag voor haar gekookt om na de breuk van haar te horen dat ik initiatiefloos was;
7) ik heb met niet sportief gereageerd op haar verwijtende brief om zelf geen sportiviteit van haar te krijgen als ik heel eerlijk was over hoe ik me voelde over de breuk;
ik heb niet mijn emoties aan haar getoond om van haar te horen dat het niet echt was wat ik voelde.

Toen het vanaf medio 2007 tot me door begon te dringen hoe hard en eisend vrouwen kunnen zijn tegen mannen die in hun ogen zwak zijn (in plaats van ondersteuning te bieden), was ik echt zo ontzettend kwaad. Sofie wist al lang van mijn achtergrond, ze wist al lang over de dingen waarover ik onzeker was. Ik heb van mijn kant haar gekwetst door haar pogingen om mij op te peppen niet te accepteren (ja ik stelde echt hoge eisen aan mezelf, me lekker in mijn vel voelen stond echt onderaan mijn prioriteitenlijst). En toch kreeg ik van haar het gevoel alsof ze dat meer voor zichzelf deed dan omdat zij om mij gaf.

De foto's, de ketting, de kandelaar. De mooie herinneringen... die zijn wat mij betreft allang waardeloos geworden. Ik heb daadwerkelijk van alles geprobeerd om mijn bitterheid en woede plaats te laten maken voor iets anders: ik heb lange tijd vergeefs proberen te lachen maar ik ging kapot van binnen, ik ben gaan sporten en het hielp me om een klein beetje beter te voelen, ik ben actiever geworden maar kon niet écht genieten, ik heb veel mensen op dit forum geholpen maar vond het moeilijk om mezelf te helpen. Ik heb zelfs aan haar gevraagd om vrede te sluiten.

De spullen wil ik wegdoen. Het is maar dat de kat een levend wezen is die gelukkig is in zijn oude vertrouwde omgeving (bij mij thuis), anders zou ik die ook weg willen doen. Ik heb mijn best gedaan om te proberen die mooie herinneringen te laten voor wat ze zijn. Het gaat echt niet. Het verschil tussen wat ik heb gedaan in 2007 en wat zij heeft gedaan in 2007, al wat ik heb opgeofferd om te leren, sterker te worden, maar wat niet gewaardeerd wordt...

2007 was zo'n zwart jaar voor mij, ik heb zoveel moeite moeten doen om er weer bovenop te komen in mijn eentje het maakt dat wat wij ooit gedeeld hadden compleet waardeloos is geworden. Dus wat die spullen betreft... Weg ermee. Ik heb een tactvol plan in gang gezet waardoor zij de mogelijkheid heeft om te beslissen over wat die spullen voor haar betekenen, op een moment waarop zij er klaar voor is. Ik denk niet dat zij er behoefte aan heeft, maar ik bied haar in ieder geval die kans aan.

--
Jelle.

P.S.: Verder gaat het goed met mij hoor. Ik heb een lekker dagritme, slaap goed, voel me zelfverzekerd, ben lekker aan het solliciteren, aan het flirten met een vrolijke jongedame. Er komen allerlei leuke uitdagingen en avonturen mij tegemoet ^_^

P.S.2: Ik ga als ik gesetteld ben met een baan een boek schrijven, iets in de trant van "Hulp vragen voor mannen en andere mensen".