Hier mijn verhaal.

Ik heb een relatie van 3 1/2 jaar achter de rug, wat nu dus uit is. Waar ik het ook zeer moeilijk mee heb. Zei heeft het dan ook uitgemaakt. Ik had dit nooit verwacht en kwam dus hard aan maar eigenlijk ook niet.
Ik heb in het verleden een ex gehad die mij vreselijk veel pijn heeft gedaan. Ik ben toen zeer voorzichtig geworden. Ik heb daarna dus mijn huidige ex ontmoet, begin ging het allemaal heel erg leuk, ik wist dat zei heel veel van mij hield. Ik heb me alleen altijd een beetje kwetsbaar opgesteld. Ik ben eigenlijk niet altijd mijzelf in de relatie geweest. Ik ben juist een heel lief persoon en zorgzaam voor iemand anders. Dit ben ik dus niet altijd tegen haar geweest, puur uitzelf bescherming om mezelf niet zoveel pijn meer aan te doen als het uit zou gaan.
En dan gaat het dus uiteindelijk uit en dan denk je zie je nou wel ik heb gelijk.

Ik ben er dus nu achtergekomen, dat ik juist ontzettend veel van haar hou en alles voor haar over zou hebben. Alleen een beetje veelste laat. Mijn ex zei ook genoeg van dingen ik wil hand in hand met je lopen, ik wil bij je zijn, ik wil samenwonen, ik wil kinderen. Ik wou daar nooit echt in mee, bang voor de toekomst door het verleden. Als ik er nu goed overnadenk zou ik niets liever willen. Zei heeft mij juist nu laten dat ik het verleden eerst had moeten verwerken. Dit heb ik nu ook gedaan.

We gaan over paar dagen weer een keer naar de bioscoop en die weken daarop misschien ook nog wat leuke dingen doen, ik heb nog zoveel hoop maar dat kan nooit goed zijn? Ik weet dat ik haar verkeerd heb behandeld en dat weet ze ook van mij en ze weet dat ik er alle spijt van heb.
Ik wil haar ook niet pushen om te zeggen dat ik veranderd ben. Ik denk als ik nog blijf hopen dan ga ik er aan onderdoor.

We hebben afgesproken om als vrienden naar de bioscoop te gaan (ook al voel ik nog veel voor haar) zei gaat gewoon kijken of zei nog gevoelens heeft of niet. Als het gebeurd dan gebeurd het maar die hoop daar wordt je zo gek van. Ik wil gewoon mezelf zijn en nog een kans krijgen.

Wat kan de liefde complex zijn en soms niet meer weten hoe alles werkt?

Wat kan ik het beste doen om haar weer te krijgen? Ik wil niet pushen, ze wil al wel naar de bios! Is het het best om als vrienden dingen te blijven en doen en kijken of er dan weer wat mooist ontstaat of is dat gevaarlijk?