Ach Kerst,

Ik zou eerste kerstdag naar familie gaan en ben weggelopen, pik het niet meer altijd afgezeken te worden. Alleen thuis, nog in de troep en geen boom interesseert het mij...ja ergens wel, ergens voel ik me verlaten door iedereen waar ik zo veel voor heb gedaan.
Vandaag weer alleen in me eentje kaasfondue, want vriendin belt af andere vriendin belangrijker, snap ik wel die is ziek, maar nu kan haar vriend wel mee bij mij komt hij niet. Roddels of zo.

Wanneer ben ik eens belangrijk voor mensen. Ik bedoel ik doe echt veel voor anderen, momenteel draai ik zo een dertig a veertig uur vrijwillig per week, vanwege dat ik tijdelijk geen werk heb (deels door het verwerken van de voorbije jaren met mijn ex die me tot ophet bot heeft gebroken en ik heb me waarschijnlijk laten breken, maar ja ik hield van hem) een bedankje nee, alleen grauwen en snauwen.
"Ja dat moet af en dan slaap je maar niet""ik eis etc...."

In 2007 doe ik alleen nog het hoognodige (als me dat lukt) . Eens kijken of dingen dan anders worden, ik vind dit niet leuk meer en heb al gedacht wat is mijn fout. Ik denk ik doe zo veel en alles wat ze vragen, doe ik, ze gaan ervan uit ze doet het wel weer zonder eens te denken, hee misschien moeten we haar ook eens bedanken, geen kerstbonus, pakket of een simpel kaartje, niets. En dan ook alleen zitten.

Dank je wel.

Ik moet het roer omgooien dus tips?????????

EEffie

- Doe dingen die je zelf belangrijk vind
- Steek wat tijd in jezelf en de troep waarin je zit... Je moet jezelf belangrijk vinden en iets hebben waar je trots op bent.. leuk opgeruimd huisje om mee te beginnen.
- Nodig die vriendin gewoon een andere keer uit he. Zij vind jou waarschijnlijk niet onbelangrijk en heeft vast wel eens tijd voor je.

Groetjes

Ik doe de dingen die ik leuk vind, alleen er komt te veel op mijn nek omdat anderen stoppen en dan moet ik het wel doen of ik moet ook opgeven. Dus waarschijnlijk moet dat dan maar en het is werk voor derden vrijwillig en dan krijg je van die derden een grauw en een snauw en dat doet pijn als je al nachtenlang voor die lui doorwerkt omdat je werk voor 6 doet en ze snauwen je af van het moet wel voor die en die datum.....
Stoppen, het is wel een droom van me en ik kan geen nieuwe mensen toveren, het is en blijft vrijwillig werk.

En die vriendin die afbelde is gewoon een twijfel meid, beloven en dan terugtrekken, omdat ze door een afspraak van haar vriend weer een dag in de keuken moet staan ( wil ze zelf, wan thoe geemancipeerd ze ook altijd was, nu kookt ze voor hem en de zijnen want ja je kan hem niet in de kleuken laten en afbellen kan ook niet he het zijn wel zijn vrienden etc....) en dan wil ze tijd voor zichzelf. Okee en dan snoept ze dat van mijn tijd en dan hoor ik later dat ze naar een andere vriendin is want die is zo zielig. Ze flapt dingen ook snel eruit van ik help je wel tegen iemand en dan krijgt ze spijt en dan komt ze tijd te kort en snoept dat bij mij weg, er wat van zeggen wordt ze boos of gaat ze zogenaamd zeer onafhankelijk doen, vrienden heb je niet nodig en zo of die hoef je niet vaak te zien of wat voor ding ze ook verzint, smoezen....want zelf zit ze wel al te vaak bij vrienden meestal die van hem. Vroeger deden we veel samen is al veel minder, jammer genoeg. Anderen zijn in haar ogen altijd zielig en mij laat ze vaak zitten, sinds ze met haar huidige vriend is, en ik moet haar denk ik gewoon vragen waar ik sta. Ik denk namelijk dat ze zich door hem laat beinvloeden maar zo stoer roept dat ze haar eigen mening wel vormt, maar dat klopt niet als je tegen je zin voor hem de keuken in gaat lijkt me. Maar misschien sta ik wel niet zo hoog op haar lijstje zeg maar als zij bij mij. Maar dan kan ik het beter vragen, hopelijk voelt ze zich niet weer aangevallen, dat heeft ze nogal snel.....

En met kerst ben ik van een familie feest weggelopen, ik was het zat afgezeikt te worden, later hoorde ik wel dat het een uur stil was en dat degene die zeikte dacht ze komt wel terug, maar ik ben 20 minuten op hakken (waar ik haast nooit op loop) naar de trein gehobbeld en weer teruggereisd naar de andere kant van het land was het zo spuugzat.

Langzaam wordt me duidelijk dat ik vaak in een rol kom van met haar mag je sollen, ik lees daar best veel boeken over en voel dingen ook goed aan. En ik bijt ook wel van me af, maar toch het is een ingegroeid patroon lijkt het. (Was ook ooit bij mijn ouders zo maar dat is nu wat beter geworden merk ik de laatste jaren) Ik doe ook graag veel voor anderen maar dan wel dat men het ook een beetje waardeert niet dat men het niet doorheeft en me er op aanvalt (zie voorbeeld dat ik geef verderop) Maar weet nog niet altijd hoe ik moet handelen om gewoon ook eens respect te krijgen voor wat ik doe. Of ook eens hulp te krijgen.
Een voorbeeld eens zei iemand tegen me (en dit soort dingen gebeuren vaken niet deze direct maar vergelijkbare zaken) : Jij doet ook niets, dus ik voelde me kut en ik wist ik heb zoveel gedaan waarom ziet hij het niet. Ik legde het uit, maar kreeg alleen verwijten. Toen er een derde bij kwam die buiten mijn argumenten en voorbeelden, nog een hele lijst had met dingen die ik ook nog had gedaan en ik zelf al vergeten was, draaide hij bij de volgende dag en bood excuus aan en zei ja maar ik zag gewoon niet dat je dat allemaal deed. Waarom is dat zo dat men het niet ziet bij mij . Dat bedoel ik meer ( en dat geld dus weer niet voor de hele wereld maar bv familie en bepaalde vrienden). En ik zoek hulp maar kan hem niet vinden..

OM met mijn huis te beginnen kent er iemand nog goede klussers die voor weinig geld willen werken of voor een ruildienst, er moet nogal wat gedaan en ik kan het niet alleen of gewoon niet. En het moet nu eenmaal gebeuren en ook heb ik niet al te veel geld. Handige situatie (mede door ex ontstaan).

Die ook al mijn aandacht voor lief nam of gebruikte, zodat hij meer tijd had om lekker vreemd te gaan en bij me te blijven tot hij wist het gaat daar wel werken met haar en weg was hij. OOk heeft hij nooit een vinger uitgestoken hier en bij haar werkt hij zich uit de naad. Wat is dat dat ik dat respect van hem niet kon afdwingen en zij wel, wat had ik anders moeten doen, Hem een klap verkopen, want praten hielp niet? Waarom zijn deze dingen zo en wat kan ik doen om dat te veranderen want ik blijf wel bij mijn gevoel namelijk. Als ik echt iets niet wil, doe ik het ook niet meer, maar wel met een ruzie in dit geval, als gevolg. Omdat ik eens niet naar hun pijpen danste en het ook kwa tijd niet kon. Een partij verwijten, normaal liet ik dat maar voor de goede vrede nu ben ik gegaan en dacht echt stik erin. Dan liever alleen met kerst.

Eeffie