Online gebruikers
- JosephUnlal
Hey All,
Moet dit echt even van me afschrijven. Wat is dit een verschrikkelijk jaar geweest, vorig jaar oktober heeft ze voor een ander gekozen en sindsdien ben ik niet meer mezelf geweest. Eerst maanden lang LDVD gehad, wat denk is overgegaan is in een depressie (nooit echt hulp gezocht), bij 2 psychologen geweest, een afspraak. Maar dacht dat het niets voor mij was, het gevoel gehad (nog steeds af en toe) dat ik niet meer mezelf ben, niet meer weten wat ik wil.
Al meer dan een jaar geen intieme contacten met vrouwen gehad, waarom weet ik ook niet. Vlak voordat zij (ex) met me stopte ging het allemaal best lekker.Lijkt wel of ik geen enkele vrouw meer kan versieren.
Ben dit jaar veel te veel aan het nadenken, zelf waarom ik nadenk. Denk al 16 maanden dagekijks aan mijn ex, dit terwijl ik maar 16 maanden met haar ben omgegaan.
Wat een baal jaar, hoop echt dat ik kan veranderen, lijkt wel of ik erin blijf hangen. Lijkt wel alsof ik een van de weinige ben die niet een vrouw mee naar huis kan krijgen.... Waarom heeft zij dit allemaal ingang gezet, ben gewoon niet meer de persoon die ik was..... klote is het gewoon, mijn leven voelt niet als mijn leven. Het is ook geen leegte meer, het lijkt wel of er gaan waarde aan hangt, alsof er geen pieken en dalen zijn, alsof alles gewoon zo is......
En dit allemaal door haar, ik wilde haar niet, ze was te oud vond ik op dat moment, ze is naar een ander gegaan, kwam weer terug en ging weer weg. Ben nu 29 jaar en dat was de eerste keer dat ik mij aan een vrouw kon geven, zij was alles voor me. BAM knal in het gezicht, waarom was ik toen zo stom. Waarom denk ik nog aan haar, ze heeft de boel belazerd. Waarom kna ik niet meer genieten van een dagje relaxen, wil weer invulling aan mijn leven geven, wil me leven weer zinvol maken..... 14 maanden het eigenlijk niet meer weten, ik werk omdat het zo is, ik sport omdat het zo is, ik eet omdat het zo is. Maar ik geniet niet meer, kan geen echte rust vinden, weet hetniet meer en weet dat dat zo is. En ik heb het geaccepteerd, hoop allleen dat dit veranderd, want anders is het leven toch niet zo mooi als ik altijd gedacht had....
En zo kan ik nog wel even doorgaan, heeft dit nog wat met LDVD, denk het niet, het is alleen wel waar het allemaal mee begonnen is.......
Merry christmas
Reactie jante in de emo
Hoi Jante,
Ik denk dat je idd in een depressie zit, ik heb veel gelezen over lvd en het schijnt een van de zwaarste processen te zijn waar (de meeste) mensen eens in hun leven doorheen moeten.
Ook ik ben nu weer even, nadat het weken goed ging, even helemaal knock-out, komt het door die weeige kerstdagen? Doordat ik nog steeds op een reactie (hoe klein ook) hoop?
Wat ik je kan aanraden, probeer iets te bedenken (hoe klein ook) waar je wat plezier aan hebt.
Neem het leven zoals het komt, dag voor dag, stap bij stap.
Echt, er komen ook voor jou betere dagen, alleen het verradelijke bij lvd is dat het soms ineens in alle hevigheid terugkeert,zonder dat je daar grip op hebt, maar echt, over een paar dagen merk je vaak al ineens dat het weer iets beter gaat.
Wat ik mezelf wel eens vraag; hoe lang gaat dit in godsnaam nog duren?
Ben er zelf al 10 mnd. mee bezig. Sterkte. Paula
Hallo jantje inde emo
Wat ik me bij jouw bericht afvraag is : hoe redde je het in je leven voordat je haar tegen was gekomen?
Kun je je op die tijd eens focussen en meteen daarbij je kindertijd betrekken : wat waren je voorkeuren, wat heb je altijd belangrijk gevonden. Ik heb dat ook gedaan, al was mijn tijd toen ik alleen was toen ik twintiger was en nu ben ik zestiger. Toch haal ik tenslotte uit die zelfobservatie kracht. Ik voel me de laatste tijd goed over mijn leven, al heeft dat wel 2 jaar geduurd na de breuk, en al kan ik een terugslag natuurlijk nooit uitsluiten.
Sterkte,
krulie
Terug kijken
Hey! Bedankt voor je reactie,
Dat terug kijken lukt dus niet meer, kan wel beelden uit het verleden erbij halen, maar het gevoel daarbij ontbreekt, als ik nu aan goede tijden terug denk, weet ik dat ik me toen goed voelde, maar het lijkt wel of dat niet bij mijn leven hoort, alsof de band met mijn verleden weg is. De ankers waar ik vroeger me aan vasthield die zijn er niet meer. Lijkt af en toe wel of ik een balletje op de oceaan ben, ik ben er maar hoe ik daar gekomen ben, waar ik naartoe ga of wat er met mijn omgeving gebeurt heeft geen waarde. Het is moeilijk te omschrijven, het is een gevoel of een gedachte gang. een vriend heeft jaren geleden eens tegen mij gezegt, Denk ji er wel eens over na wat het nut van het leven is, daar kon ik toen geen antwoord opgeven, sterker nog, ik had geen enkel gevoel bij deze vraag, nu voel ik het wel, nu denk ik er wel over na. Het is raar, maar alles lijkt zijn waarde verloren te hebben.Denk ook wel eens dat doordat zij met mij stopte, ik toen voor het eerst in mijn leven ermee geconfronteerd werd dat niet alles blijvend is, dat alles maar tijdelijk is, en dat veranderd alles. Maar weet niet of dat het is, misschien heeft het te maken dat ik al te lang geen intiem contact met een vrouw heb gehad, of omdat ik gisteren ben doorgezakt. Wist ik het maar, kon ik meer gewoon weer zijn en niet teveel denken.
Thnx voor je reactie!!
Ho ho ho Merry christmas!!!
J.inde e.
Doorzakken gaf mij uiteindelijk de volgende dag een enorm gevoel van instabiliteit, enz. enz. Ach, iedereen weet er wel van. Ik ben inmiddels daar echt mee gestopt. Maar afgezien van het doorzakken, jij zit al een poos moeilijk. Toevallig ben ik de laatste tijd ook zeer doordrongen van het feit dat alles verandert en tijdelijk is, mede door let lezen van een boek over creatief denken = met veranderingen en dientegevolge nieuwe mogelijkheden omgaan. Dat veranderlijke geeft mij wel een gevoel van hoop en vrijheid. Niets blijft zoals het is, blijf alert. Ellende gaat weer over. Tegenslag, al is het maar in je gevoel/gedachten, moet overwonnen worden....