Na elkaar 3 maanden niet gesproken te hebben, kreeg ik vanmiddag een smsje van haar. Of ik zin had om een drankje te pakken in de stad.

Uiteraard heb ik gezorgd dat ik zo goed mogelijk voor de dag kwam. Ik dacht "ik zal jou eens laten zien waar je ooit ook alweer op viel ;)". Dus nieuw geurtje op, nieuw blousje aan, horloge om, haartjes achterover en op naar de stad. Ik kom binnen en zie haar kijken op een manier van "dit is niet verkeerd". Ik ben heel rustig tegenover haar gaan zitten (ze zat de hele tijd naar me te kijken met een dikke glimlach), ook al gierden de zenuwen op dat moment wel een beetje door mijn lijf. Maar wonder boven wonder ben ik heel relaxed met haar in gesprek geraakt en was het zowaar een leuke "date".

Na afloop hebben we geknuffeld en heb ik haar een goede reis naar huis gewenst. Ze vroeg: "heb je een nieuw geurtje? ruikt lekker ;)". Toen draaide ze zich heel triomfantelijk om en liep ze weg. Bijna als in een film zeg maar.

Ik heb nog steeds geen idee waarom ze me zo plotseling weer wilde zien. Maar ik moet zeggen dat het me ook niet is tegengevallen. Ik ga er ook geen hoop ofzo uitputten. Ik ben dat stadium wel een beetje voorbij. Ik wil mezelf beschermen tegen de ellende die ik eerder uit valse hoop heb geput. Ik ga daarom ook mooi door met mijn eigen dingen.