Vandaag alleen kerst gevierd. De kleine was bij hem, hij kwam haar vanmiddag ophalen. Supervrolijk wenste hij mijn ouders vrolijk kerstfeest. Hij had zijn nichtje meegebracht, dus ik kon niets zeggen, vragen, schreeuwen, roepen, etc.... Mooi geregeld weer. Heb heel nors tegen hem gedaan en toen hij wegging, zei hij: maak er wat van, he!
Heb een uur met tranen in mijn ogen gezeten die ik niet kon laten lopen omdat mijn ouders er ook waren. En het fijnste van alles, mijn moeder keek all you need is love!
Daarna begon ik me wat beter te voelen, misschien door de port, misschien door een nieuwe helderheid, weet niet. Begon echt kwaad op hem te worden. Om kwart over 6 belde hij alweer dat hij haar terug kwam brengen, ze was moe?!?! Vaag, hoor, zo vroeg.
Hij bracht haar, ik heb haar aangenomen en ben weggelopen.
Belt hij me kort daarna weer op met de vraag wat ze van de cadeautjes vond, nou, lijkt me dat hij dat toch beter weet, hij was erbij toen ze het uitpakte. Kontsmoes weer. Ga er ook direct weer van uit dat hij zoals altijd belde om te zorgen dat ik het later niet meer zou doen en kortom, dat zijn trut weer komt.
En daarbij heb ik dus weer het gevoel van: Wat een klootzak! Je dochter extra vroeg thuis brengen, al voor het eten, zodat zij naast je kan zitten daar. Bah!!!
Ik weet dat ik dit vaker roep, maar ik geloof dat ik er echt klaar mee ben nu, hoor. Wat heeft hij eigenlijk voor mij gedaan de afgelopen maanden? En ik durf ;m nog verder door te trekken, in al die tijd dat we samen waren? Bijzonder weinig. Deze gek heeft zelfs nog een cadeautje voor hem gekocht voor de kerst. Vind dat niet meer dan normaal, dat je namens je kind een cadeautje koopt voor de andere ouder. Als je nog samen was geweest, zou je dat toch ook doen?
Heb deze dag alleen mijn hele relatie met hem en vooral de afgelopen maanden geanalyseerd en wie houd ik voor de gek? Hij doet geen reet voor mij, heeft geen interesse in mij, wil mij niet en wil zeker geen moeite voor mij doen, maar dan ook geen enkele. Hij bekijkt het maar!!!!