Na een zwaar weekend krabbelde ik makkelijker overeind dan gedacht. Vandaag fijn gesprek met coach. Zon op huid. Mooie dag. Optimisme over toekomst zonder ex.
Een horizon onderscheiden met mezelf, een heel klein beetje lust for life in het alleen zijn. Een beetje vertrouwen in het leven.
Berichtjes geschreven aan andere liefdesverdrietigen in de hoop niet alleen het leed maar ook een beetje hoop en inspiratie te kunnen delen.

Dan
hoe kan het anders,

belt zij.

zomaar. om te kletsen voor zover ik kan beoordelen.
Ik worstel de laatste tijd een beetje met de gedachte aan zwangerschap. Wij hadden samen eigenlijk het plan opgevat voor nog een kind. Na de breuk zag ik (inmiddels alweer 37) een kind achter de horizon verdwijnen. Voordat ik weer eens iemand tegen zal komen, en voordat ik met diegene eventueel op dat niveau ben om over kinderen te praten, kan het wel eens voorbij zijn met mijn kansen op zwangerschap.
Eerder (voor de relatie met ex) zag ik het als allenstaande moeder nooit zo zitten. Vond het vanaf het eerste moment vreselijk leuk dat zij met kind kwam. Kind-ding opgelost, dacht ik.
En zomaar in een kletsgesprekje met de ex, legde ik het aan haar voor, of ze me in staat zag als alleenstaande moeder. Niet alleen zag ze me helemaal in staat, maar vroeg ze me of ze alsjeblieft peetje mocht worden, maar ook of ik officieel peetje wil worden van haar dochter, mijn zorgdochter.

Misschien kunnen we de mensen van wie we houden toch in een andere rol in ons hart blijven sluiten.

Vreemd ook, dat juist deze dag, een optimistische dag, een goede dag, een dag van acceptatie en voorzichtige verkenning van nieuwe horizonten, juist zij zich in deze hoedanigheid meldt.

En dank, Free Spirit, heel veel dank, voor juist dat, zoooo raak! dat ene visioen, van mijn eigen autootje en de maxi cosey... Hoe accuraat kon je de spijker op de kop treffen!!!!

liefs
Pipster