Start › Blogs › Gebroken beertje's blog

Kapot en verdwaald

afbeelding van Gebroken beertje
Zon, 03/03/2013 - 22:36 — Gebroken beertje

Hallo lieve allemaal, (voor de mannen: hi)

Na 26 jaar samen waarvan 20 jaar getrouwd is er een einde gekomen aan mijn huwelijk.
Ik ga kapot van verlangen naar aandacht en liefde maar ik krijg het niet.
Deze week is de beslissing genomen terwij we het weekend daarvoor nog een romantisch weekend hadden als je begrijpt wat ik bedoel. Heb haar 2 keer eerder moeten delen (niet lichamelijk) met een ander en toch kwam ze weer bij me terug.
Omdat ik zo zielsveel van haar hou was ik blij dat ze toch voor mij koos . Maar deze keer is het voorbij.

Mijn hart schreeuwt van verlangen maar mijn hoofd weet wel beter, en toch...
Elke keer als ik haar zie, haar ruik als ze naast me ligt.... Mijn hart wint het steeds van mijn verstand.
Ik ben echt niet foutloos geweest, heb verkeerde financiele beslissingen genomen maar ben er altijd weer bovenop gekomen. Maar waar 2 vechten hebben 2 schuld heb ik inmiddels geleerd. Zij had ook mee kunnen helpen, mij aandacht geven ipv vragen en toch...

Ik ben kapot en verdaald, mezelf kwijt.
Er is licht aan het einde van de tunnel, alleen is die tunnel nog zo lang...

Bedankt voor het lezen en veel liefs van mij

Ma, 04/03/2013 - 21:48 — Jans1
afbeelding van Jans1

hai

Hai gebroken beertje..

Logisch dat je verdwaalt en kapot bent. Dit zijn hele heftige gebeurtenissen. Dat doet veel pijn en verdriet.
Laat de pijn en het verdriet er zijn. Uit je emoties en deel ze met ons.
Je leven draait nu 180 graden en dat heb je niet zomaar achter je gelaten. Hopelijk kun je je verdriet ook bij vrienden of familie kwijt. Zoek vooral de eerste dagen/weken/maanden deze mensen op en laat je opvangen.
En voor nu is dat het belangrijkste. Later ga je merken dat je steeds een stapje voorwaarts maakt en soms weer 2 terug. Maar de stapjes komen. De tunnel is lang.... maar er is ALTIJD licht aan het eind van die tunnel. Soms kunnen we die even niet zien. Daar zijn we mens voor.
Probeer je uit bed te hijsen als dit lukt en doe iets... maakt niet uit wat. Desnoods huil je de hele dag..... het moet er toch uit.
Helaas kennen we dit gevoel allemaal. Tis een schrale troost dat weet ik. Maar ik weet inmiddels ook dat het met vallen en opstaan gaat. En dat er dagen zijn waarop luidkeels in de auto zit te zingen (had ik een paar maand terug niet gedacht) maar ook dagen waarop ik me minder voel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en heel veel kracht! Zet hem op!!! Gr Jans1