Hey hallo allemaal,

helemaal geweldig dat je op ldvd je hart kunt luchten. Ik heb op het werk een sensuele poolse vrouw ontmoet, die op de eerste dag al intresse in mijn toonde. Ze flirte met me, atlhans dat vermoede had ik, ik stelde me gereserveerd op, want niet alle houdingen van aandacht hoeven naar mij gericht te zijn dacht ik. Ik negeerde de meeste flirts, want ik wist ook dat ze nog een vriend had, maar de relatie tussen hen was wankelig.

Hij liet haar niet vrij in de zin van controleren waar ze was, en met wie ze ging afspreken. Maar ze hield wel ontzettend van hem, en ze vond hem een lekker ding.

Nu is het zo dat ze steeds meer naar me toe trok, ik begon haar leuk te vinden, en maakte ook wel attente opmerkingen daar was ze zeer van gediend.

Maar ze hield de boot toch steeds een beetje af, logisch met de ontwikkelingen omtrent haar vriend. Hoe zei zich gedroeg vertaal ik nu allemaal dat ze verliefd op me was geworden, maar toch knaagde er iets aan me of dat wel de juiste intensies waren, en bedoelingen.Toen was het zover ze had gebroken met haar vriend, en had daar veel verdriet van. Ze vroeg of ik even bij haar thuis kwam voor een kop koffie en broodjes.

Toen ging het al helemaal mis. Ik voelde me niet erg op me gemak(werd rood tijdens het eten, omdat ik dicht bij haar alleen was, dat maakte me onzeker. Toen besefde ik wel dat ik meer voor haar voelde waarbij zij het gevoel kreeg dat ik het niet waardeerde, integendeel zelfs. De spanning liep alleen nog maar hoger op toen haar vriending langskwam, en het gevoel alsof je werd gekeurd, waardoor de gespreken niet lekker wilde flotten,ging me ongemakkelijk voelen en had echt het idee dat ik het had verpest. Na die tijd was haar gevoelens ook dan maar ook helemaal weg. Ik nam 2 dagen daarna aktie, ze had een nieuwe baan gekregen.

Ik ging naar haar huis toe, en bracht een kaartje met gefeliciteerd mee, en een klein lichtgevend hartje met mijn gesproken tekst: Hier een warm gevoel van mij voor jou. De volgende dag was ze kompleet omgeslagen, geen aandacht meer voor mij, en melde mij dat ik geen hoop meer moest koesteren. Ik heb het vermoeden dat ze zich gebonden voelde worden,en mijn onzekerheid niet begreep, dat maar dat waren mijn bedoelingen niet. Met andere woorden ik heb het verprutst en niet goed aangepakt. Dit was ook totaal nieuw voor me, en had ook weinig ervaring op liefdegebied. Ik heb er een gevoel van machteloosheid aan over, en het maald door mijn hoofd waarom heb ik dit nu gezegd en waarom heb ik mijn gevoelens niet kunnen tonen naar haar toen. Zal ik nu alles op papier schrijven waar mijn twijfels en (mijn) onzekerheden lagen, of zal haar beslissing en gevoel diffinitief zijn? Wat kunnen de eerste wegen naar liefde verwarrend zijn, maar dat zal zeker mijn onervarendheid wel zijn. Kan maar niet van deze gedachten afkomen. Heb liefdesverdriet nooit zo meegemaakt, het grijpt je bij je strot en schudt je wakker wie of wat je bent. Het doet vreselijk PIJN nu ik haar niet meer zie!