Kan iemand zo snel omslaan van gevoel?

Mijn korte relatie is ondertussen 5 weken voorbij. In die tijd heb ik het verdriet redelijk kunnen verwerken. Het doet soms nog steeds pijn haar kwijt te zijn, zeker de eerste weken waren de ergste van mijn leven, maar gelukkig leef ik weer. (Kop op mensen, als je nu erge liefdesverdriet hebt: doorbijten, het komt goed). Ondertussen zit ik met een vraag die ik ook aan haar voorgelegd heb, maar waar ze niet echt een antwoord op kon geven, waarna ik hem nu hier wil stellen.

Korte samenvatting voorgeschiedenis:
Ik leerde haar begin oktober kennen, het klikte goed, en in de weken en maanden daarna gingen we eigenlijk elk weekend iets leuk doen, kwamen we bij elkaar thuis over de vloer, door de week zagen we elkaar niet, maar kletsen we via de telefoon/whatsapp vele uren af, zowel over serieuze als niet serieuze dingen. Na verloop van tijd werd het wat serieuzer tussen ons en liet ik doorschemeren dat ook wel te zien zitten. Sterker nog, ik was langzaam eigenlijk behoorlijk gek geworden op haar. Op een maandag in de kerstvakantie gaf zij aan ook serieus verder te willen, waar ik uiteraard nogal blij mee was. Die woensdag daarna hadden we een top dag, en zijn we nog leuke dingen wezen doen met de wederzijdse families. Woensdagavond toen ik haar naar huis bracht merkte ik echter wat 'spanning', donderdag was ze opeens uiterst kort via de telefoon, ik vroeg wat er aan de hand was, maar dat wilde ze liever in het echt zeggen. Dan weet je al hoe laat het is. Vrijdagavond ging ik naar haar toe, waarna ze er een punt achter wilde zetten omdat het het gevoel kwijt was. Het lag niet aan mij of iets anders (dat verwijt ik mezelf wel), ze voelde niets meer.

Wat ik mij nu afvraag: je leest op deze site vaak verhalen dat een relatie opeens stopgezet wordt. En dat dat totaal onverwacht komt. Dit was voor mij ook totaal onverwacht, maar met dat verschil dat zij maandag juist aangaf een stap verder te willen gaan in onze nog prille relatie, waarna we woensdag nog een hele leuke dag hadden en het vrijdag voorbij is. Hoe kan dat? Iemand dat ook wel eens meegemaakt? Het was geen horizontale lijn die opeens wegvalt, maar een lijn die was gaan stijgen, maar opeens loodrecht naar beneden duikt.

Shockwave's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 04/02/2013 - 10:52 — chan144

vreemde kronkels

22 oktober gingen wij samen huisshoppen. 25oktober spraken we af dat ik in januari met mijn pil zou stoppen, hij en mijn zoon hebben zelfs namen gezocht voor een toekomstig broertje/zusje. 26 oktober moest ik kaarten bestellen voor een optreden in april, 's avonds was hij weg. Dus ja, het heel snel en plotsklaps gaan. Op het onbegrijpelijke af, maar hoe hard je ook probeert antwoorden te vinden die vreemde kronkels van hun zullen altijd onbegrijpelijk blijven.

Ma, 04/02/2013 - 13:53 — Shockwave

Dat is nog een stuk extremer

Dat is nog een stuk extremer dan bij mij. Ik vraag me toch heel erg af wat er dan gebeurd is in het hoofd van zulke mensen. Misschien is het beter ook zo, hoe rot het ook voor je is, anders was hij misschien plotseling vertrokken als jullie samen een kind hadden...

Ma, 04/02/2013 - 13:31 — Lostinthisworld

1,2,3

En dan komt de vraag weer naar boven..."hoe kun je terug gaan geloven in de liefde als het op 1,2,3 over kan zijn!? Wie wilt zijn of haar hart dan nog eens openstellen als je weet dat ze het meteen uit het niets kunnen breken!"

Ma, 04/02/2013 - 13:58 — Shockwave

Lastige vraag, maar als ik

Lastige vraag, maar als ik diep in mijzelf kijk staat mijn hart nog open. Ik ben ook niet boos o.i.d., eerder verdrietig&verbaast. Alleen -en dat geld in het algemeen denk ik- moet diegene wel met een hele goede uitleg komen van zijn eerdere gedrag.

Din, 05/02/2013 - 10:04 — M1234

@Shockwave

Hey,

Ik geloof zelf niet dat 'gevoel' ineens weg is. Dat zit er echt nog wel, alleen hebben sommige mensen een heel sterk zelfbeschermings mechanisme. Ze duwen/drukken het weg, ze ontkennen en negeren de gevoelens dus. Wat die zelfbescherming dan heeft 'triggert', daar zullen wij nooit achterkomen 99 van de 100x. Ga daar ook niet naar vissen..
Ik maak nu hetzelfde mee. Mijn ex, daar was ik alles voor, ik was haar hele wereld in principe. Dat benauwde mij heel erg. Toen het net uit was is ze me zwaar gaan negeren en ontwijken. Ik begreep er niets van. Hoe kan iemand zo omslaan dacht ik?

Maar nu we wat weken/maanden verder zijn ebt dat weer weg. Langzaam weer een beetje contact, oude grapjes maken etc. Hoewel ze nu de ene keer ontwijkt en de volgende dag ineens toenadering zoekt. Ik zie dat als barstjes in de muur die ze heeft gebouwd om zichzelf heen. De eerste stuiptrekkingkjes. Mensen kunnen dat ontwijken/ontkennen gewoon niet lang vol houden. Dat sloopt je op een gegeven moment.
Dit betekent niet dat alles weer goed zal komen, maar ik vind dat je wel gewoon normaal tegen elkaar kunt doen. Die constante awkwardheid als je bij elkaar in de buurt bent is ook super irritant.

Din, 05/02/2013 - 14:40 — Shockwave

Ik ben er zelf bij haar ook

Ik ben er zelf bij haar ook niet meer naar gaan vissen dan op die vrijdagavond. Neemt niet weg dat ik mij zeker de 1e weken bijna gek heb gedacht wat het dan geweest kon zijn en of ik daar iets aan had kunnen doen. Of het misschien ergens mijn fout was geweest. Ik ben me nergens van bewust en ze gaf ook aan dat het niet aan mij lag, maar goed, daar kan ik nog weinig mee. Die twijfel is echt killing, ik zit mezelf teveel te verwijten.

We hebben in de tussentijd nog een paar vluchtig contact gehad, maar ik verwacht van haar kant eigenlijk geen verdere toenadering meer. Ik ben benieuwd of dat nog bijtrekt zoals in jouw situatie, maar van mijn kant ga ik geen energie daarin steken. Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat ik niet weer tegen een plotseling opgetrokken muur wil oplopen. Dat doet teveel pijn in mijn hart. Maar normaal met elkaar omgaan zonder verdere bijbedoelingen zou ik idd wel erg prettig vinden i.p.v. dat gespannen gedoe als je elkaar tegenkomt.

Din, 05/02/2013 - 12:01 — petals (of verwijderd)

ik denk dat in zo'n geval al

ik denk dat in zo'n geval al langer iets speelt, ze zit met iets, met angst, met serieuze twijfel, met iets onverwerkts, je weet het niet. Dat stopt ze weg, maar uiteindelijk komt het weer boven, dubbel zo hard. En dan hakt ze toch die knoop door. Vaak gebeurt dat dan heel bot, zo van nou moet het ook maar gelijk helemaal afgelopen zijn. Het is eigenlijk een soort vluchtgedrag volgens mij. Wat het ook is, zij was er dus nog helemaal niet klaar voor, er speelde bij haar meer mee. Je kunt niet zomaar ineens iets voelen en dan ineens ook weer niet. Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt maar het lijkt me echt een hel om doorheen te gaan.

Din, 05/02/2013 - 14:32 — Shockwave

Er moet inderdaad iets anders

Er moet inderdaad iets anders gespeeld hebben. Maar wat M1234 ook al zegt, daar zullen we wel nooit achter komen. Ze zei in ieder geval dat het niet aan mij of mijn familie lag, of dat er wat gebeurd was, maar wat het dan wel was? Dat knaagt bij mij, ik wil dan graag een duidelijke reden horen waarom het van maandag naar vrijdag zo enorm omgeslagen is. Ik zit/zat mijzelf nu te verwijten dat ik dingen anders had moeten doen zodat ik haar misschien wel had behouden. Misschien had ik niets anders kunnen doen, maar die onzekerheid knaagt... en dat kun in de eerste periode na de breuk rustig een hel noemen ja.

Wie is online

Enquête

Shockwave's Buddies