Na een lange tijd maar weer eens een berichtje van mij.

Het is nu zo'n 9,5 maand uit. Hij heeft me daarna nog zo'n half jaar 'achtervolgd' (met zijn lichaam zeggen dat ie me wilde toch nog wilde, maar 'nee' met zijn woorden...dodelijk voor een vrouw...).

Het gaat nu veel beter met me. De laatste maanden heb ik het eindelijk een plek je kunnen geven. Hij heeft een nieuw lief en daarna heeft ie eigenlijk geen contact meer met mij opgenomen. Eerst was ik STIKJALOERS (logsich), maar daarna was ik blij dat ik eindelijk 'van m af was'. Ondanks dat ik hem nog ontzettend miste (nu soms nog wel...).

Hij zit lekker aan de andere kan van de wereld, maar komt jammergenoeg (zover ik weet) komende week terug. Zijn lief zit daar dan nog wel...

Ik heb nog ontzettende huilperiode's gehad. Maar inmiddels gaat het weer berg op met mij Ik ben weer lekker bezig met mijn eigen (terwijl ik eerst nog op zijn waarbenjij.nu en hyves zag, nu al 3 weken niet meer!). Daarnaast heb ik al zo'n 3 maand niet meer met m gesproken.

Was 1,5 week geleden jarig. Was benieuwd of ik een berichtje zou krijgen (verwachtte het niet, aangezien hij in Australie zit). Van zijn zusje een krabbel en zijn vader een heel lief sms (dat ik nog steeds veel voor hun beteken enz). Van hem in eerste instatie nix. Tot ik die nacht (was al 2 uur niet meer jarig) ik aan het opruimen was (feestje). Ik was online gegaan, en in mijn naam stond nog dat ik jarig was. En ja hoor, wie kwam er online, zonder dat ik het door had??? Natuurlijk zag hij dat ik jarig was en zei: 'Van harte'. Ik heb gezegd: 'te laat'. Hij: 'jep'. Daarna ben ik off gegaan. Ik denk niet dat hij wist dat ik jarig was, maar dat ie me puur gefeliciteerd heeft omdat hij het zag staan...

Hij kan mij inmiddels de pot op. Na het lieve sms-je van zijn vader besef ik dat ik niet hem, maar alles eromheen op het moment mis. Zoals pakjesavond vandaag... Groot feest met zijn hele familie (van 17.00-1.00 pakjes uitpakken...). Straks kerst, heerlijk en gezellig diner met zijn hele familie. Deze zomer: eropuit met zijn boot... Maar hem? Ik wil hem niet eens meer zien! (Terwijl ik stiekem nog wel verliefd op hem ben... Maar ja, het blijft mijn eerste echte liefde...).

Sinds kort heb ik misschien wel een oogje op iemand. Ik zeg misschien omdat ik hem ongeveer 10 jaar niet meer gezien heb. We waren dus kinderen toen we elkaar voor het laatst opgezocht hebben. (Onze moeders waren vriendinnen en die hadden 'ruzie'.) In de vakantie is hij tegen mij beginnen spreken via msn (terwijl we elkaar al 2 jaar in ons profiel hadden staan...). Via die gesprekjes vind ik hem leuk, en soms merk ik ook dat hij mij leuk vind (dat ie me best wilde opwarmen toen ik het koud had, of dat ie me had willen bellen voor een feestje, maar mijn nummer niet had). Ik ga hem in de kerstvakantie maar eens opzoeken. Kan ik eindelijk eens zien hoe hij 'in het echt' is... Wie weet wordt het wat...

Tot zover. Fijne Sinterklaas! (voor mij niet dit jaar... Ik zit in het verre Leuven (BE) al op de kerst te wachten.)