Voor het eerst schrijf ik hier weer iets.
Ik lees veel blogs op deze site en steeds lees ik weer hetzelfde, hoe kan ik hem/haar vergeten?
Bij deze kan ik rustig stellen dat ik zo ongeveer de oudste hier ben, 62 jaar momenteel en ik heb in mijn leven eigenlijk alleen maar verbroken relaties gekend.
Ik spreek dus uit een heel lange ervaring.
Vergeten doe je niet, ook al is het 40 jaar geleden.

Ik was 21 toen ik alleen kwam te staan, zwanger van een kind, ik was gehuwd maar hij nam een ander.
Dat kind is een dochter die nu 40 is, en ik ben heel blij met haar.
Dit is nu dus 41 jaar terug.
Ben blij dat ik van hem af was in die tijd, mijn rouwverwerklng duurde toen 3 jaar.
Hij was een player, ja ook in die tijd had je ze al!
Maar vergeten doe ik het nooit!

Al de relaties die je hebt gehad en die betekenisvol waren voor je, vergeet je niet.
Alleen is het wel zo dat met de tijd lees (de jaren) het naar de achtergrond verglijdt en denk je er niet meer vaak aan.
Vergeten echter kun je geen mensen die belangrijk voor je waren in je leven.

Het is heel normaal dat in de eerste tijd na een vebreking je heftige gevoelens van pijn en gemis kent (rouwverwerking is dat)
Daarom wil ik jullie allemaal toch deze tip geven, ga eruit blijf niet alleen zitten kniezen achter je pc , maar ontmoet andere mensen.
Bijna niemand blijft altijd lang alleen, zo is het nu eenmaal.
Ook de leeftijd speelt geen rol, de wereld is vol mannen/vrouwen waar ook jij weer iets mee kan hebben.
Dit wilde ik alleen maar even als opstekertje hier neerschrijven.

Hoewel ik het nu ook moeilijk heb, nu ik mijn laatste 6e grote liefde heb verloren 2 maanden terug, door leugenachtid, schofterigheid en bedrog.

Je gaat door een hel en een diep dal en je denkt dat het altijd zo blijft, maar niets is minder waar.
Alles slijt dus ook die grote eens zo belangrijke liefde voor je.
Sterkte allemaal in dit proces van lijden en huilen.
liefs
Carlita 1950