Dag lieve mensen,

Ik heb de laatste dagen een beetje rondgekeken hier, en verhalen gelezen. Ik ben hier normaal niet zo van, maar voel toch de behoefte om mijn verhaal hier eens neer te zetten en vervolgens zou ik graag reacties/tips krijgen.. want op het moment ben ik erg labiel en weet dan ook niet meer zo goed wat ik nu eigenlijk voel en OF ik hier nog wel uitkom.

Een aantal maanden geleden heb ik een persoon leren kennen, op het eerste gebied zag ik hem niet eens staan.. vond hem vrij irritant zelfs, hij had een beetje het 'haantjes'gedrag zo genoemd.
Ik zal eerlijk zijn.. ik heb veel negatieve ervaringen in de liefde, waardoor ik een soort van masker opzet, dat doe ik onbewust. Veel mannen die mij zien hebben toch vaak interesse in 1 ding.
Liefde 'wilde' ik niet meer toelaten, en dat is me dan ook een hele tijd gelukt. We kregen sms contact en zag hem zo af en toe eens en zijn intentie was om het 'leuk' te hebben.
Nu was ik zelf ook niet toe aan een relatie en stond ik daar wel voor open..ben niet van steen.
Om een lang verhaal kort te maken.. na vele smsjes heen en weer hebben we dan daadwerkelijk afgesproken.. was erg gezellig en zijn intiem geweest.

Dit is een aantal keren geweest, in het begin voelde ik niks.. wilde alleen de lust en dat was dan ook duidelijk voor ons beiden.
Tot op een gegeven moment dat ik hem weer zag en in de ogen keek.
Ik werd ongemakkelijk en heb na die afspraak ook laten weten dat ik ermee wilde stoppen. Uiteindelijk kon ik het niet weerstaan.. en zijn er weer een paar afspraken geweest.
Nu zitten we weer op een punt dat er een punt achter is gezet.
Ik wilde gewoon plezier hebben, maar niet dit!
Waarom denk ik aan hem en spookt hij in mijn hoofd, waardoor ik nu niet meer normaal kan functioneren en het gevoel te hebben dat ik mezelf kwijt aan het raken ben.

Nu heb ik even terug weer een reactie van hem ontvangen.. terwijl ik dat totaal niet had verwacht.. ik wist niet beter dan dat het contact klaar was, geen idee op dat moment ook wat ik ermee moest, heb dan wel netjes terug gereageerd en daar stopte het ook.
Hij is 11 jaar ouder, ik ken hem amper.. meer van lichaam als van geest zo gezegd. Erg aantrekkelijk is hij niet, maar hoe kan het dan dat ik voel wat ik voel, terwijl ik het niet wil en niet kan gebruiken op dit moment.

Ik begrijp dat dit verhaal voor vele hier erg onduidelijk is en ook vrij wazig, maar gek genoeg is dat ook wat ik op dit moment voel en ervaar.. begrijp het niet. Emotioneel ben ik nu labiel, maar mijn trots is te groot naar hem toe.. ook omdat het niet kan/mag tussens ons, dit laat ik even in het midden.

Hoe onduidelijk mss. ook, zou graag willen weten wat jullie hiervan denken.

Lieve Groet,
Lovelyflower.