Hefitige dagen al met al. ER is weer veel gebeurd sinds maandag. Gisteren had ik toch sms contact met mijn ex. Ondanks mijn voornemens kon ik het niet laten. Ik was namelijk bang dat mijn ex wel eens kon wachten met mij zijn beslissing te vertellen, tot na mijn bezoek aan de psycholoog vandaag.
En dat wilde ik niet, dus dat sms'te ik hem. Dat als hij er nog niet uit is, prima, maar niet uistellen vanwege zoiets. HIj liet me weten dat ook niet te doen.Maar zijn sms klonk kil.... Hij liet wel weten dat hij voor beiden de beste beslissing wil nemen... Wat moet ik daar nu mee!! Dat waren mijn eerste gedachtes.
Maar de sms was dus kil, in mijn beleving. Dus ik vroeg hem of hij boos was. Dat ik hem de tijd geef om na te denken, maar dat ik af en toe gewoon met vragen zit. Dat alles wat ik nu van hem vraag is eerlijk en lief te zijn.
Hij reageerde met excuses als het zo overkwam. Dat hij niet boos is.
En toen nog de volgende kwestie: maandag zei hij dat hij verwachtte in de loop van de week te beslissen en mij dan op te bellen voor een afspraak.
Ik vroeg hem dan ook of hij dit nog verwachtte, of dat het langer zou duren. Dat ik dat dan wel graag wilde weten. (Want geloof me, deze spanning van wanneer hoor ik iets!! is killing)
Vanmorgen sms't hij: Ik probeer er dit weekend uit te zijn. Beloofd!

Heb hem geantwoord dat ik hem de tijd geef, en als het langer duurt ook, als hij dat dan maar laat weten.
Maar wel dat er 1 grens is bij mij: als hij het weet, het ook zo snel mogelijk vertellen. Niet opbellen "ik weet het" en dan pas voor de volgende avond afspreken.

Hij antwoordde dat we dat zo kunnen afspreken.

Want echt, er is een grens bij mij. Nadenken prima, maar laat mij niet in het ongewisse en stel de beslising niet uit.

Vanmorgen was ik voor het eerst bij de psycholoog. Natuurlijk emotioneel.
We kwamen op mijn zelfvertrouwen. In het dagelijkse leven en in omgang met vrienden is dat prima. Maar in een relatie komt dat naar boven.
Een hele treffende zin van de psych: Je bent continu op je hoede......
Dit klopt! En daardoor ben ik onrustig, en ontstaat er tussen ons spanning.
Daar moet ik mee om leren gaan.

Of het nu voor mijn ex en mij te laat is weet ik niet. De psycholoog zei dat mijn ex duidelijk iemand is die rationeel denkt, en ook wel "zwart-wit"denkt.
De psycholoog zei: "waarom zo'n definitieve beslissing nemen van wel of niet. Waarom niet gewoon een paar keer afspreken en zien hoe dat gaat!"
Ik zei hem dat ik mijn ex dat ook had voorgesteld. Maar dat hij het zo wil.
Tja, ik kan hem niet dwingen.

In elk geval voel ik me rot op dit moment. Want het gesprek van maandag met mijn ex was goed en leuk. Waarom kan mijn ex dan niet de beslissing nemen ervoor te gaan?? Hij denkt terug aan de leuke dingen, en weet dat dat goed was.
Waarom dan nog die ellendige twijfel???
Ik raak meer en meer ervan overtuigd dat dit gewoon fout gaat.
Helaas treffen jullie mij volgende week dan nog op deze site aan....