Vakantie deed goed, maar ik ben je niet vergeten. Helemaal niet. Ik dacht aan je, continu.
Nu ben ik terug thuis en de situatie is nog steeds hetzelfde. Je laat me niet los, vindt het leuk om mijn vakantiefoto's te bekijken en te liken en ik krijg geen duidelijkheid. Ik dacht dat ik degene was die het moeilijk vond los te laten, maar het lukt jou precies nog minder goed. Best zielig eigenlijk. Ik heb je uitgevraagd, ik deed gewoon alle moeite om je te veroveren. Je reageerde niet op mijn berichten, wou wel met me afspreken, maar liet me daarna vallen wegens een onbekende reden. En toch ben je er nog steeds. Denk maar niet dat ik deze keer achter je aan ga lopen. Als je me wil, dan zeg je me dat maar. Ik wacht, nog steeds, na zes maanden op jouw beslissende woord.