Hoi Odie,

Kop op meissie.. Ik weet dat je het erg moeilijk hebt nu..maar je moet hier doorheen..het klinkt krikkemikkig maar het hoort er (jammer genoeg) allemaal bij. Het is goed dat je je ogen uit je kop heb gehuild..om alles..
Je zal je straks wel helemaal uitgeput voelen meid, neem daarom vanavond de nodige rust. Van je man..ja, ook voor hem was het een uiting van alles en wat er gebeurt. Hij heeft zo zijn eigen redenen en emoties om over te huilen.
En misschien drong het daarstraks pas ?ɬ©cht tot hem door..wie zal het zeggen.
Neem jezelf in acht meiske..Sterkte

Een dikke knuffel van mij, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Oh wat leef ik met je mee. Wat emotioneel allemaal he? Ik was gigantisch sterk gisteren. Een en al GirlPower, maar vandaag...ik voelde het al toen ik opstond. Tot overmaat van ramp begon mijn zoontje te huilen toen ik hem naar school bracht (doe hij nooit de lieve schat) dus ik zat ook jankend in de auto naar mijn werk. Begon hij ook nog via de messenger tegen met te praten....heb het maar een beetje links laten liggen. Net bracht ik voor het werken zoontje weer naar hem toe (zit bij zijn moeder) zoontje weer huilen...mammie niet weggaan...zoooo erg!!! Hij liep mee naar de auto....wil me weer een kus geven etc...dus ik weer het af, en hij zegt....niet eens meer een kus geven? Ik heb hem gezegd dat er eerst maar eens goed nagedacht moest worden. Ik merk dat ik toch nog hoop dat hij mij gaat opzoeken en op zijn knieen gaat en alles in zal zien, maar ik weet dat zo egoistisch als hij bezig is hij dat waarschijnlijk juist niet zal doen. Alles bloedt gewoon dood.....zoooooooooo zonde. Maar ik wil hem nu niet meer...ik wil niet nog meer pijn. Ik weet dat ik het alleen kan...ik doe alles nl al zo lang alleen.
Lieverd, ik huil me je mee.....wat kan het leven soms oneerlijk zijn.

Als eerste veel sterkte gewenst met het verlies van je oma...Wil je even een hart onder de riem steken..leef zo verschrikkelijk met je mee...en je weet het he? het waarom krijg je gewoon nooit een antwoord op...stop met het proberen te begrijpen, blijf realistisch (hoe moeilijk dat soms ook is)...had vandaag een vette dip weer...maar we laten ons niet klein krijgen meid!!! We hebben een superleven in het vooruitzicht en gaan goed bij onszelf blijven!

GIRLPOWER!!!!

dikke knuffel
Anzil

Lieve Odie,

Vindt het zo verdrietig voor je. Alles kwam er blijkbaar in ene uit en dat is niet zo gek natuurlijk. Je hebt geknokt, gestreden, gehoopt, gewanhoopt. Je bent gekwetst, vernederd en in de steek gelaten!
Je schreef: 'Waarom niet samen echt huilen en samen afscheid nemen van die 25 jr?' Het raakte me heel erg want het was (is) ook een hartekreet van mezelf. Soms is er alleen maar dat diepe verdriet en het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat je dat ervaart. En soms rest je niets anders dan jezelf daar aan over te geven. En al weet ik dat je er nu niets aan hebt,maar het is 'goed' dat je dat toelaat en laat zien. Hang on Odie, rust uit en ga dan weer verder. Het zal allemaal een keer z'n plek krijgen...

Liefs en veel sterkte, Peter

Kon helaas gisteren niet online..maar alles doet het hier weer!! Hoop je gauw te spreken!!

Liefs Anzil

Lieve Odie,

Lees nu je blog dat je het zo moeilijk hebt. Als eerste gecondoleerd met je oma. Afscheid nemen van iemand die je dierbaar is, is moeilijk. En ook een scheiding is afscheid nemen, Dus dat al je verdriet er nu in een keer uit komt is niet zo gek. Dat je ex mee staat te huilen zegt ook dat hij ondanks zijn bedrog en eigen leven leiden je niet los kan laten. Hij wil van beide walletjes eten.Daarnaast hebben jullie erg lang een relatie gehad, dus hij houdt ook wel van je op een bepaalde manier. Maar dat mag jou niet kwetsen. En jij mag er niet meer achter zoeken dan steun van een vriend die meeleeft met zijn vriendin en wellicht maatje. Zoek steun bij anderen in je verdriet en niet bij hem. Het klinkt makkelijk is het niet want zoals je weet zit ik er nog midden in. Vandaar ook deze herkenning. Heel veel sterkte. Liefs Leven