Even diepe zucht en mezelf vermannen. Heb net ex weer gesproken. Hij zal mij bellen maar hoorde niks.Kon me niet bedwingen en heb hem gebeld. Hij lag al te slapen maar heeft toch opgenomen.Weer soort gelijk gesprek gehad als gisteren. En hij gaf aan pissig te worden omdat ik nu wel dingen los kon laten en achter me kon laten.En het echt niet begreep waarom alles nu opeens wel kon. Snap ik heel goed maar ik heb eindelijk mezelf weer teug gevonden. Heb bijna 2 jaar lang een depressie gehad ( na geboorte jongste kind)en zo onzeker als de pest geweest. En hij deed daar steeds een schepje boven op met zijn gedrag woorden enz. Voel me ook sterker.hij gaf aan ook zichzelf niet te zijn op het moment. Ook kreeg ik weer te horen dat hij het allemaal even niet wist maar wel bij zijn keuze bleef. Ik heb gezegd dat hij het nog wel zijn zien dat ik mezelf eindelijk weer heb terug gevonden. En dat ik dat zal laten zien ook niet alleen voor hem maar ten eerste voor mezelf en mijn kinderen. wat hij er dan mee doet moet hij zelf weten. heb hem ook gezegd dat ik hoop dat er nu al niet iemand tussen ons instaat wat zijn gevoel veranderd of beinvloed. Dat is niet zo dus moet hem daarin maar geloven. En dat hij zijn boosheid niet alleen aan mij moet wijten wat mede door zijn jeugd is hij zo zoals hij is. Maar wel gevraagd of hij daar eerlijk in wil blijven mocht dat zo zijn het zijn keuze is dat ik daar niks aan kon doen maar dat ik geen tweede keus wil zijn. Heb ook gezegd dat ik geen conact meer met hem zal zoeken en hem met rust laat en alleen bel voor de kinderen. Voel me eigen nu best wel goed en hoop dat ik weer kan slapen zonder steeds wakker te worden en dan gelijk denk ow ja het is voorbij.. Heb ik hier goed aan gedaan?