Lieve mede-ldvd-ers,

Gisteravond, zaterdagavond, was het zover. Na bijna een jaar van hard werken mocht ik het jubileumconcert van mijn grote SATB-koor van bijna 70 man/vrouw leiden, in een theaterzaal met alles erop en eraan!

Van 's ochtends vroeg af eigenlijk geen tijd/aandacht voor mijn ldvd; opstaan, wassen/aankleden, wakker worden op de fiets omdat ik ergens een basgitaar moest ophalen, naar theater, zaal inspecteren, plaatsing van podiumdelen/vleugel/drumkit/basgitarist/trompettist/hoormist/fluitist/microfoons/monitors bepalen, tussendoor naar de kapper vliegen, terug voor overleg met de commissie, horen dat er iets mis is gegaan met 1 van de decorstukken (er ontbreekt een katrol o.i.d.) waardoor de technische planning anderhalf uur gaat uitlopen, koor ontvangen onder de zaal, warming-up en uitleggen van de vertraging, broodjes eten, overleggen met de techniek/nieuw tijdsplan maken, eindelijk 2 uur later dan verwacht een veredelde doorloop van het programma inclusief lichtplan en changementen nadat de headset van de technicus er ook nog mee was gestopt, soundcheck met instrumentalisten erbij waarbij de elektrische basgitaar weigerde vanwege een lege batterij, 2 happen eten, overhemden strijken & schoenen poetsen, voortzetting laatste stukje doorloop, omkleden en rust pakken....

'Stilte rond mijn kleedkamer, schijnbaar is iedereen al richting coulisses of de grote trap.
Sorry mensen, ik ben de dirigent en heb nog een momentje nodig om al de hectiek van de middag om te zetten in productieve energie!
Tenminste dat is de reden die ik straks ga geven aan de technicus die op mij zit te wachten. De waarheid is dat ik terugdenk aan het kerstconcert van het jaar ervoor. Jij in je donkerblauwe jurk op mijn schoot, een good-luck kiss, de trotse/verliefde blik terwijl je opstaat en je plaats in de kerk opzoekt. Met dat beeld in mijn hoofd is mijn kleedkamer nu bijna angstaanjagend leeg, dus weg hier dromertje! Boven staan er 500 mensen op je te wachten, let's get this show on the road!'

Nadat ik dit déjavu van me af had geschud kwam ik direct terug in mijn muzikale energie & telde er slechts één ding, namelijk heerlijk musiceren met dit fantastische koor.
Kort gezegd, het concert verliep geweldig. De leden van het koor waren super geconcentreerd en stegen regelmatig boven hun eigen kunnen uit. In de pauze kon je dan ook de gezellige optimistische sfeer dan ook overal proeven, waarschijnlijk daarom dat zij zowaar wegbleef.
Echter na een verpletterende 2e helft brak er een moment aan waarbij ik niet ontkwam aan het 2e déjavu, want ik kreeg net als vorig jaar een enorme bos bloemen tijdens het applaus. Ik hoef jullie niet te vertellen naar wie toen deze bos ging, maar nu zat ze niet eens in de zaal & dan nog zou ze de bos waarschijnlijk niet geaccepteerd hebben. Daar liep ik met het enorme boeket, letterlijk te bedenken bij wie ik het kon dumpen zodat ik deze pijnlijke situatie achter me kon laten.
& toch, ook zonder bloemen viel het verdriet niet te verbloemen van het feit dat ze niet naar het concert was gekomen. Ergens had ik gehoopt dat ze uit vriendschap.....zucht 'Keep dreaming boy!'

Gelukkig werd deze korte inzinking opgevangen door feestende koorleden en enthousiaste bezoekers & zijn we na de officiële borrel gezellig met een aantal naar de Turkse pizzeria gegaan.(Tsja, van zingen/dirigeren krijg je trek/dorst ) Ik heb daar gelachen/goed gegeten/gedronken en me vermaakt tot maar liefst 04:00. Tegen de tijd dat ik thuiskwam was ik dan ook finaal opgebrand in positieve zin.
Maar 'the day after'...pfff deze zondag heb ik min of meer overgeslagen, gebruikt om te herstellen zover mogelijk

Tenslotte deel ik graag nog een mooi nummer van Mary Black met jullie op dit uur van reflectie:

Liefs en sterkte aan iedereen hier, de dromer

Mary Black: The Thorn Upon The Rose songtekst

Its taste was sweet like summer wine
The heart that beats in double time
So he waltzed right in and bowled you over
And you're still reeling from the feeling when he's gone
The door is closed the lock is turned
And all the memories and letters have been burned

Chorus:

So when you pick the handsome flower
Don't forget the thron upon the rose
It's cut is deep and the scar lasts forever
It follows love whereever love goes

Just how we fall it's hard to know
When what we feel we seldom show
So we show the parts we feel are best
We squirm around the edges trying to cover up the rest
And you think you know him and he thinks the same
When underneath it all it's just a crazy guessing game

Chorus

Win or lose it's just the same
Tears of joy tears of pain
They're hand in hand they come as one
You'll never see the moon without the promise of the sun
For all the bruises for all the blows
I'd rather feel the thorn than to never see the rose