Voor een relatie zijn 2 mensen nodig. 2 mensen die van elkaar houden. Wat als je een relatie heb met je ex-vriendin die aan het begin van het jaar er een de brui aangaf omdat ze geen gevoel meer voor je had. Het is trouwens niet eens een relatie, want dat is nooit uitgesproken tegen elkaar. Het is dus iets tussen 2 mensen zonder regels en geheel vrijblijvend. Heb je der geen zin meer in stop je er mee. Er is 1 regel opgesteld, altijd eerlijk tegen elkaar over je gevoel. Als het gevoel niet goed zit stop je der mee. Kortom wel de lusten niet de lasten. Volgen jullie me nog? Goed!! Ga ik je nu mijn verhaal vertellen.

In mijn vorige blog's kon je lezen dat het uitgegaan tussen mij en met ex. Ex vind ik trouwens een vervelend iets dus voor het gemak maak ik daar even vriendin van.

Het contact is sinds begin maart weer rising zegmaar. We hebben gewoon weer goed contact. De lol zoals voorheen, dezelfde liefdevolle momenten. Daar kwam het moment. We liggen film te kijken en daar gebeurt het de aantrekkingskracht zoals die er altijd was is er ineens weer. We kunnen niet van elkaar afblijven. Tot het moment mijn vriendin het onderbreekt. Ze zegt het volgende. Seks kan alles kapot maken, wil je dat? waarop ik antwoord. Dat weet ik, maar ik weet ook heel goed hoe de vork in de steel zit. Ik weet dat er geen mogelijkheid is meer op "Ons". Dus het blijft altijd jij en ik. Dus zo geschiede het. We hebben dus seks gehad begin Maart. Daarna sloeg een beetje de twijfel in bij ons beide. Is het wel verstandig? hebben we er wel goed aan gedaan. Geef ik hem geen hoop. Krijg ik geen hoop. Heb ik haar gebruikt, heeft zij mij gebruikt. Anfin het ging dus allemaal verder. Een vervolg afspraak werd gemaakt. en ondertussen volop smsen met elkaar. regelmatig bellen. Af en toe ook een serieus gesprek over. Blijf we wel met beide benen op de grond staan en Weet dat hier een einde aan kan komen. Maar aan de andere kant ook hele Liefde/Relatieachtige smsjes. Slaap Lekker lieverdje of xxx. je (go)dinnetje. Zo vorderde de dagen. We hadden afgesproken dat we niet bij elkaar zouden slapen. Maar dat is inmiddels ook al 2x maal gebeurt. Ook zouden we het voorlopig voor de rest (vrienden/ouders/ enz.) verborgen zouden houden. Waarom we hebben allebei geen zin in dat corrigerende geneuzel. We staan er namelijk allebei achter wat we doen op dit moment en dat gaat ook goed. Toch heb ik de laatste paar dagen het idee, dat er meer is dan vertelt wordt naar elkaar toe. Voor de duidelijkheid. Ik sta vrij neutraal in deze situatie. Als het morgen allemaal over zou zijn omdat zij of ik iemand tegenkom waar ik me ook prettig bij voel. Zou ik daar geen moeite mee hebben. Zouden we een fikse ruzie krijgen en elkaar voorlopig niet meer spreken. Zou ik daar geen moeite mee hebben. Om maar even aan te geven dat het me eigenlijk koud laat. Maar toch heb ik de laatste dagen het idee. Dat er meer speelt dan wordt toegeven. Ik merk het eigenlijk aan alles. Het me kwalijk nemen als ik niet op tijd terug sms, omdat ik aan het werk en het heel druk ben. Maar als ik bij der ben en ik vraag iets wat ze niet verstaat reageren met. Wat zei je lief of bij het weg gaan met dag schatje! dat soort dingen. Dat speelt eigenlijk allemaal sinds vorige week. Afgelopen zaterdag was er een feestje in de lokale kroeg georganiseerd door mij en een paar vrienden. Zij was er ook. Haar vriendin waar ze mee was ging al naar huis en zij bleef alleen achter. Ze was uiteindelijk iets wat te ver heen om nog te gaan fietsen richting haar huis. Dus ik haar in een taxi gezet en betaald. Morgen zou ze weer gaan. Ik zei dat ik ook zou gaan als ik geen kaarten zou krijgen voor een feest in de regio. Heb dus nu wel kaarten en ga dus naar dat feest. Ik denk meld dit even netjes aan me vriendin. Krijg ik een hele tirade over KUTZOOI, Weg weekend enz. Dus ik vraag hoezo? Ja, ik heb dan niemand om me terug te fietsen dus moet alleen, en dat wil ik niet enz. Maar het stond er zo dat het mijn schuld leek dat ze dus niet ging. Maar hoe kan iets nou mijn schuld zijn als technisch gesproken geen verantwoording aan haar hoef af te leggen. Het is tenslotte mijn vriendin niet.

Ik zit dus nu met het volgende? Heeft zij weer gevoelens voor mij, terwijl zij juist blijft zeggen "ons" heeft geen kans meer. Beeld ik me in omdat ik dat mischien zelf wil, terwijl ik denk er geen moeite mee te hebben. Of is het gewoon het feit dat we eigenlijk allebei niet gebonden willen zijn als zijnde vriend/vriendin, maar eigenlijk elkaar niet kunnen missen. Want geloof me de "liefde" komt van beide kanten. Het voelt ook fijn als bijelkaar zijn. Maar toch zijn er scherpe randjes......

Grtz. Iceraver