Verdorie!
Waar zit de logica? Zit er überhaupt een logica in de liefde? Zo ja, waar zit die dan? Want bij mij hoef ik die niet te zoeken...
Het loopt allemaal zo vreemd. Het is nu min of meer een maand uit - again. Ondertussen krijg ik vollop aandacht van iemand anders. Hij is wel leuk en interessant. En hij lijkt echt naar mij te luisteren en in te gaan op alles wat ik zeg. En hij woont in hetzelfde land (niet onbelangrijk). En ergens wil ik hem gerust een kans geven. Maar zou het eerlijk zijn? Ik weet het zelf niet. omdat ik niet weet wat ik zou doen mocht mijn ex terugkomen. Maar die komt niet terug, dus die mogelijkheid is er niet.
Maar als je er toch zo over denkt, dan is het sowieso niet eerlijk ten opzichte van die ene, toch? Maar ook dat ben ik niet zeker, gezien ik niet weet wat ik wil, wat het beste is, waar ik terecht kan komen... Maar dat weet niemand en dat weet je nooit. I know.
En toch.
Het gemis is minder. Misschien omdat ik mijn gemis opvul met de ander. Ik krijg aandacht, kan vertellen, hou mij bezig... in de twee korte gesprekken die ik met mijn ex had, vroeg hij nooit naar hoe het met mij ging... wat ik aan het doen was... hij is niet meer geïnteresseerd. Maar hij antwoordt tenminste al. Maar toch... wat wil ik? Waar hoop ik op? Wat wil ik bereiken? Wil ik überhaupt iets bereiken?
Ik heb vandaag een 'me-day' ingelast. Om na te denken. Want wat ik ook beslis, ik moet er bij blijven. Ook al beslis ik dat ik nog voor mijn ex wil gaan... hoe onmogelijk en onlogisch en pijnlijk het klinkt. Ik moet eerlijk zijn ten opzichte van mijzelf. En ten opzichte van die andere. Zo kom je het verst, naar het schijnt. Ik merk het... zie mij zitten.
Ergens weet ik dat het hopeloos is dat ik zit te wachten... en ik zou best verliefd kunnen worden op die ander mocht ik het willen toelaten. Maar ben ik daar al klaar voor? Wil ik mijn ex al volledig opgeven? Of wil ik gewoon iemand om de tijd door te komen tot... (klinkt afschuwelijk, maar die mogelijkheid zit er volgens mij altijd wel een beetje in).
How can life be so messed up? Je krijgt aandacht, maar van de verkeerde. En dan loopt mijn andere ex-niet-echt-ex (ingewikkeld verhaal) ook opnieuw contact te zoeken. Maar die wil ik al helemaal niet. Waarom kan het gewoon niet lopen zoals ik wil dat het loopt? Of heeft het tijd nodig? Waarschijnlijk niet... ik denk dat mijn ex echt klaar is met mij. Niet meer terug wil of kan komen. Dus moet ik door... maar als ik doorga, geef ik het volledig op.
Crap!
Indeed... crap!
Hoi Kiewie, ik heb in
Hoi Kiewie, ik heb in dezelfde spagaat gezeten en hier een tijdje gelden een blog over geschreven (De moeilijke weg)
Ook ik kon mijn ex niet zomaar opgeven, en een ander die me aandacht en liefde gaf zorgde voor afleiding maar ook voor het nog harder missen van mijn ex....
Ik ben toen voor mijn ex gegaan maar hoe harder ik mijn best deed des te harder zij me wegduwde, ondanks het feit dat ik voelde dat er nog zoveel liefde tussen ons was....ik heb er nu wederom een streep onder gezet omdat je eraan kapot gaat als iemand niet voor je wil kiezen....
Keiharde botsing tussen gevoel en verstand.
Nog steeds moeilijk maar ik kan niets meer doen. Ze wil me niet meer. En ik moet door.
Met dat andere meisje heb ik weer voorzichtig contact maar ik herken je twijfels en gevoelens van 'is dit wel wat ik wil?'
Take your time
@kiewie
Afstoten en aantrekken noemen ze dat.
Allerlei atomen en elektronen die door elkaar vliegen tegen hoge snelheden. Het liefst zou je willen binden met d ene atoom d je na een tijdje heeft afgestoten voor een (eventueel) ander elektron met sterkere bindingskracht.
Nu gaat het er om het verband te zien tussen de vluchtpatronen en gedrag van al die atomen en elektronen. Heb je een tijdje voor nodig, vlieg even op jouw eigen kracht
Kiewie
Hoe is het inmiddels bij jou?
@IVOI
Hoi!
Met mij gaat alles eigenlijk gewoon zijn gangetje. Dat hadden we (ikzelf en die ander) ook afgesproken. We komen beide uit een ingewikkelde, lastige en moeilijke relatie... en we willen beide het tegenovergestelde, namelijk: geen drama, geen problemen... en voor mij persoonlijk ook geen relatie of liefde of serieus gedoe. Helaas kan je sommige dingen natuurlijk niet tegenhouden. Ik geniet van de aandacht en ik merk -helaas/ gelukkig- dat een leven zonder mijn ex óók mogelijk is. En misschien meer vreugde te bieden heeft?
Ik zal nooit zeggen dat iemand beter is dan mijn ex... hij is mijn eerste liefde. Hij heeft voor altijd een plaatsje in mijn hart. Ik mag er kwaad op zijn en hem uitschelden, maar niemand anders. Ik voel het nog altijd steken als ik denk dat ik hem nooit meer zal zien of spreken. Het steekt, het doet pijn... af en toe heb ik de neiging om te wenen. Maar wat haalt het uit?
Dus ik probeer zoveel mogelijk te genieten van deze nieuwe situatie. En eerlijk is eerlijk: die ander steunt mij enorm goed... en eigenlijk word ik verwend. Ik word verwend in die zin dat er rekening wordt gehouden met wat ik wil, met wat ik nodig heb, met wat ik verlang, ... Geen nood: het is geen eenrichtingsverkeer, het gaat ook andersom. Hoewel hij minder toont en er minder moeite mee lijkt te hebben (met zijn verleden). Hij heeft het ook al wat meer verwerkt.
Maar genieten is dus de boodschap. Hoe moeilijk het soms ook is. Want ik heb het soms ook nog moeilijk. Ik wil geen verdere stappen zetten want "wie weet"... hoewel ik weet dat deze situatie veel gezonder is voor mij. Veel beter. En het besef dringt langzaamaan wel door. En ik voel mij opnieuw tevreden. Niet meer gevoelloos, niet meer... kwaad of wanhopig of depressief... ik ben tevreden. Ik hoop dat iedereen opnieuw op dat punt komt. Veel heeft te maken met AANVAARDING!! Van levensbelang.
Hoe gaat het nog met jou?
Groetjes.