Is dit goed?

afbeelding van Patrick_C

???

afbeelding van Nic0

hey

Nee Verdrietig ik ben jaloers ik zit al in de 3de week en voel me nog steeds zwaar kut ziet als een zegen gozer Glimlach

Maar ik denk dat jouw gevoelens voor haar niet zo diep waren, als jij jezelf al na een week er over heen kan zetten, dan heeft het denk ik voor jouw al die tijd ook niet zoveel betekent anders zou jij je waarschijnlijk nu anders hebben gevoelt.
Of je ondrukt het.

My 2 cents.

afbeelding van Patrick_C

Ben daar niet zo zeker van,

Ben daar niet zo zeker van, ik heb in de laatste maanden enorm geleden. Ik zat in een diepe zwarte koude put. Alles leek zo saai en pijnlijk...
Ze was echt mijn eerste liefde maar ik ben een zeer nuchter iemand. Toen ik teweten kwam dat ze een tweede minnaar had brak mijn hart, maar ik besefte dat ik haar kwijt was. Ik heb mijn best gedaan om hier overheen te komen en mijn frustraties en woede kwijt te raken. Tenslotte moet men ermee verder. Ik heb dan besloten haar alles te vergeven, niet voor haar, maar voor mezelf. Ik denk dat dit hielp. Ik kijk nu terug naar de mooie momenten die we samen hebben beleefd, toen we gelukkig waren. Natuurlijk doet dit nog pijn maar ik besef dat het toch niet afwendbaar zou geweest zijn.

Groetjes

afbeelding van Bassie20

Hi Patrick, wat een mooi

Hi Patrick, wat een mooi bericht. Een inspiratie voor velen op deze site denk ik. Dat je er zo snel overheen bent zegt niets over jouw liefde voor haar, dat hoeft in ieder geval niet. En wie zegt dat jij er zo snel overheen bent gekomen, ik dacht in je mail te lezen dat je je er een flinke tijd rot over hebt gevoeld (alles saai en pijnlijk). Ook dít is onderdeel van het proces, juist dit. Je hebt rust gevonden, het opgeborgen, je kunt verder met leven en dat is prachtig:)

Groetjes, Bas

PS. Ik heb net zelf een relatie beeindigd samen met diegene (gisteren) en kan het niet helemaal bevatten nog. Ik weet dat er nog vele kutmomentjes aan ga komen maar ook dat ik er doorheen ga komen.

afbeelding van Patrick_C

Ja, je hebt momenten waarin

Ja, je hebt momenten waarin je, bij het herkennen van iets wat aan 'de' tijd herinnert, wegmijmert. Eerst waren deze momenten zeer pijnlijk (ik wenste een soort tijdmachine om terug te gaan) nu kan ik met moed in mijn hart zeggen dat alhoewel ik deze momenten mis, ik verder wil en kan. Die mooie momenten deelde ik met een vrouw die nu niet meer bestaat.
Uit zulke belefenissen kan men enkel leren. Die ervaringen maken ons tot wie we zijn.

Groetjes