Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik denk dat ik maar begin te typen en zie wel waar het schip strandt. Ik vertoon bepaalde symptomen van liefdesverdriet. Ik denk constant aan haar en ze kan met één opmerking mijn dag maken en breken. Soms weet ik van gekkigheid niet wat ik moet doen. Waarschijnlijk symptomen waar velen van jullie zich in herkennen, maar toch weet ik niet of het echt verliefdheid is.

Een paar jaar geleden leerde ik haar kennen via een online computerspel. We gingen chatten en het klikte gelijk. het was een tijd dat ik zelf niet zo lekker in me vel zat. Ik voelde me alleen, met name omdat het niet zo lekker ging op me stage. Ze had een vriend, maar dat maakte me niet uit. Het was gezellig en dacht op dat moment niet na of het misschien meer kon worden. Op een gegeven moment vertelde ze me dat ze gevoelens had en dat het uit was met d'r vriend. Alarmbelletjes gingen rinkelen, maar mijn gevoelens voor haar lieten die verstommen. Later had ik nog met die "ex"-vriend van haar gepraat die verbaasd reageerde toen ik zei dat het uit was. Er waren zelfs plannen dat ze gingen trouwen. Ik confronteerde haar daarmee en zij reageerde dat hij 'bezeten' van haar was en daarom loog. Wederom alarmbelletjes die net zo snel weer verstomd waren.

Zo ging het een aantal maanden. Er waren nog geen plannen elkaar IRL te zien, maar toch werden de kriebels steeds sterker. Wel merkte ik dat ze steeds meer met een andere jongen van dat spel om ging. Eerst dacht ik er niet zoveel bij na, maar ik merkte dat ze wel erg veel contact met elkaar hadden. Ik vroeg haar een paar keer wat er gaande was, maar net zoveel keren vertelde ze dat ze gewoon vrienden waren. Opeens wilde ze met me praten. Ze vertelde dat ze eigenlijk nooit van me gehouden heeft. Een paar weken later bekende ze dat ze gevoelens had voor die andere jongen na een heftige ruzie. Hij vond het leuk dat ze eerst wat andere namen van jongens vertelde, toen ik vroeg op wie ze verliefd was.

Ik ging kapot. Ben toentertijd naar een psycholoog geweest, omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Ze belde me nog op kerstavond. Niet om haar excuses aan te bieden om over 'ons' te praten, maar om over hem te praten. Ik was namelijk volgens haar de enige die hen allebei kent. Ik deed toen iets heel stoms. Ik wilde mezelf opofferen als vriend en liet haar toe om over hem te praten. Knarsentandend zat ik achter de computer of aan de telefoon, me te verbijten toen ze het over hem had. Hij had ook een vriendin. Op een dag stuurde ze me foto's van die vriendin en zichzelf met de vraag wie van de twee het 'lekkerst' waren.

Dat was het moment dat ik brak. Ik vertelde haar dat ik het niet over hem wilde hebben. Ze vertelde me dat ik geen echte vriend was, maar ik hield voet bij stuk. We hadden een paar maanden geen contact en ik voelde me steeds beter. Opeens begon ze tegen me te praten in game. Haar opa was overleden en ze wilde er met iemand over praten. Met die andere jongen was het uit: die koos uiteindelijk voor zijn eigen vriendin. En ik tuinde er keihard in. Ik wilde haar troosten, haar beter laten voelen en we kregen weer contact. Gedurende dat contact vertelde ze me dat er niks mis was met haar opa: ze zocht een excuus om weer contact te zoeken. Wel vertelde ze dat ze een vriend had, een hele lieve jongen die echt serieus geïnteresseerd in haar was. En ik was oprecht blij, blij dat ze iemand had die echt voor haar kon zorgen en die haar misschien wat 'volwassener' kon maken.

Toch zat het me nog steeds niet lekker. Ik kreeg steeds een heel naar, vervelend gevoel in mijn buik als ze online kwam. Soms werd ik zelfs boos, op wie of wat: ik weet het niet. Telkens als ze offline ging, slaakte ik een zucht van opluchting. Ik werd dan zelfs blij, omdat ik eindelijk rust had. En ik merkte dat ik haar niet vertrouwde. Beelden van haar met die jongen waar ze me mee 'bedroog' spookten door mijn hoofd. Dit begon een aantal jaren geleden en blijft tot aan de dag van vandaag in mijn hoofd zitten. Ik merkte dat ik haar ging controleren, kijken wanneer ze on- en offline kwam, met wie ze speelde en of dat misschien 'hij' dat zou kunnen zijn. Ik ging steeds vaker op haar Hyves, Twitter en Facebook kijken. En ik werd over elk klein dingetje boos. Een voorbeeld: Een paar weken geleden was haar telefoon gestolen. Ik werd boos, omdat ze me niet gelijk vertelde dat haar telefoon gestolen was. Want wat als ik haar in die tijd had willen sms'en of bellen?

Ik keur wat ik doe zeker niet goed, maar ik kan er niks aan doen. Het is alsof ik bezeten van haar ben. Ze heeft een (te) grote impact op mijn leven. Toch heeft zij ook wat dingen fout gedaan. Zo begon ze contact met me te zoeken onder een andere naam. Ze loog een hele nieuwe identiteit bij elkaar en vroeg me om advies over haar 'liefdesleven'. Ze liegt sowieso over een heleboel dingen tegen me. Ook reageert ze heel ontwijkend of domweg grof als ik haar wil vertellen hoe ik me voel. Met name de laatste tijd hebben we daar veel ruzie over. Ze stelt zich heel erg hard op en doet alsof het haar helemaal niks interesseert. Of dat zo is, weet ik niet. Soms ga ik er in mee en negeer haar een paar dagen. Maar ik kan zoiets niet volhouden. En dat weet zij. Vandaag nog zei ze tegen me dat ik zo tegen haar doe, omdat ik "fucking veel van haar hou". Misschien is dat wel zo. Maar hoe zij zich echt voelt? Ik heb geen idee.

Ik heb altijd geleerd dat als je ergens meezit je dat niet moet opkroppen. Maar met haar hier op een normale manier over praten zit er niet in, omdat ik het idee heb dat zij dit ziet als een wedstrijdje wie kan doen alsof hij/zij het minst om een ander geeft. Of ze echt niks om me geeft of dat het een soort schild is dat ze optrekt: ik weet het niet. Wel heeft ze al een aantal keren aangegeven dat ik haar met rust moet laten. Ik heb het idee dat ik hier alleen in sta. Ik heb sinds een aantal weken een vriendin. En ik merk dat wat er met dat meisje gebeurt me veel meer interesseert dan met mijn vriendin. Ik voel me daar behoorlijk rot over. Met name, omdat ik het idee krijg dat ik nu mijn huidige vriendin hetzelfde behandel als dat het 'internet-meisje' mij behandelt.

Ik zit op dit moment behoorlijk vast en weet niet zo goed wat ik moet doen. Ze heeft al meerdere keren aangegeven dat ik haar met rust moet laten, maar ik zit nog met zoveel dingen die ik met haar uit wil praten. Ik kan niet geloven dat ze me al die tijd gewoon heeft gebruikt en nooit iets om me heeft gegeven. We hebben veel persoonlijke dingen over de telefoon uitgepraat. Maar toch heeft ze dat nu al een paar keer aangegeven. Ik weet ook niet precies wat ik voor haar voel. Ze zegt dat ze een vriend heeft en ik ben daar 100% blij mee dat ze iemand heeft die haar (naar eigen zeggen) gelukkig maakt.

Moet ik 'cold turkey' gaan en gewoon alles met haar verbreken (en hoe hou ik dat vol als dat me nu al zoveel moeite kost?) of moet ik toch proberen contact met haar te zoeken om proberen toch dingen uit te praten? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen, want ik heb op dit moment de hulp echt nodig.