Vandaag ben ik terug gekomen van een heerlijke vakantie rijk aan vele ervaringen.

De herinneringen kwamen voorbij van de keer ervoor, en die mochten er in het begin zijn.
Ik dacht dat ik mijn exman had losgelaten. Maar in India kwam ik nog een diepe pijn tegen.
Ik heb me bijna iedere dag laten masseren, en hierdoor kon ik zien wat er werkelijk in mij afspeelde.
Er zat nog steeds een soort hoop dat als hij de verantwoordelijkheid zou nemen voor zijn stukken.
we weer bijelkaar zouden komen.
En uiteindelijk kon ik hem en zijn nieuwe vrouw geluk wensen.
Niet dat ik dat naar hem uitspreek, maar voor mezelf.
Dat werkelijk toelaten deed enorm veel pijn. Maar ik bleef er niet in hangen ik kon het ervaren.
En tegelijk merkte ik dat mijn lichaam zich ging ontspannen.
Dat geeft loslaten dus!

Door te denken dat ik weet welke stukken de ander nog moet aangaan, hou ik controle en hoef ik mijn eigen pijn niet te voelen.

Het werd me extra groot uitvergroot in India. De gearrangeerde huwelijken in India biedt mensen veiligheid.
En wie ben ik om daar iets van te vinden. Wie ben ik om te denken dat ik het beter weet.
De mensen vinden het prettig en voelen zich er gelukkig bij.

In het geval van mijn ex, wie ben ik te denken dat hij vlucht voor zichzelf, wie ben ik te denken dat hij niet gelukkig is met die andere vrouw. Dat hij in een midlife crisis zit.

Dan blijf ik controle willen houden
over iets waar ik totaal geen controle over kan hebben.. Het leven van een ander mens.
Ik realiseer me dat ik mijn focus dus heel vaak buiten mezelf leg.

En dat is niet erg als ik het weet, dan kan ik het inzetten wanneer ik dat zelf wil. Ik zie dat als ik de controle laat er iets anders ontstaat de ander werkelijk zien.
Zonder ongevraagd advies te geven of mijn mening maar met respect voor de ander en dat geeft rust.

Ik ben het aan het oefenen, en controle geeft onrust en spanning in mijn lijf.
En het leven gewoon te ervaren zoals het is geeft rust.

Een mooi liedje tenminste ik vind het mooi heb ik bijgevoegd.

Liefs van Mariah