Nou, na afgelopen woensdag was ik er dus klaar mee. Hij, die me na lang aandringen vertelde dat er iemand anders is. (slechts 3 maanden na de breuk) Ik vind zelf dat ik het netjes heb gedaan, door op te staan en hem een kus op de wang te geven met de woorden: veel geluk. Ineens kon ik alles veel helderder zien...kon ik eindelijk het volhouden hem niet meer te smsen of bellen. En toen kwam gisteren(zondag), na een hele geslaagde gezellige dag krijg ik ineens een sms van hem die me ineen doet krimpen:
"Waarom moet dit nu op deze manier eindigen? Ga ik nooit meer iets van je horen? Was dit het? Je vraagt me eerlijk te zijn, en als ik dat ben dan ga je weg. Waarom vraag je er dan om?"
Eerst voelde ik me sterk (aha hij stuurt mij eens iets en ik hem niet) daarna voelde ik me schuldig (heb ik dan toch verkeerd gehandeld?) en even laten voelde ik boosheid (wat gemeen van hem, hij verteld mij dat er een ander is na 3 maanden terwijl hij ooit wegging met de woorden ik kom terug. En nu gaat hij mij verwijten maken? Het is toch zijn keus? Kies ik eens een keer voor mezelf...) en nu denk ik:...wat moet ik hier nu mee? Reageren? Ik weet niet wat ik moet sturen. Ik had hem van mijn hyves verwijderd (ik wilde even alle banden verbreken) en gisterenavond laat wil hij vrienden worden op facebook. Ik weet niet wat ik hier mee moet of wil. Tuurlijk wil ik vrienden worden ooit, maar nu kan ik dat niet aan. Ineens zie ik overal vijanden, een goede vriendin van me die weet hoe ik me voel heeft hem als vriend op facebook aangemeld. Maar dan denk ik weer, dat ik spoken zie. Ze zal niet opzettelijk mij pijn willen doen, waarschijnlijk heeft ze het niet eens door en wil ze zo veel mogelijk vrienden verzamelen. Maar goed, nu dwaal ik af. Wat vinden jullie van zijn sms?