Hallo beste mensen. Enkele weken geleden dacht ik dat het mij nooit zou overkomen maar nu is het dan toch zo ver... een pak liefdesverdriet dat mijn hart verscheurt. Vorig jaar ben ik samen met een Australische vriedin die ik al jaren ken naar Slovenië geweest. Maar deze keer had ze haar vriendin mee.. en ik zag het meteen... zij paste perfect bij mij. Onmiddellijk na de reis begonnen we te sms'en, e-mailen en skypen. Het was zo'n goede relatie en alles liep zo perfect, ik zond bloemen voor haar verjaardag en chocolade voor Valentijn. In maart besliste ze me te komen opzoeken en het plan was dat we naar Frankrijk op reis zouden gaan. Zo gebeurde het ook: maanden heb ik deze reis voorbereid en uitgekeken naar het moment dat ze op de luchthaven arriveerde. Tijdens de reis liep alles zo perfect en ik zag dat ze zo gelukkig was en dat maakte me zo blij! Ik loop nu al 32 jaar op deze wereld rond en nog nooit heb voor iemand de liefde gevoeld zoals ik toen (en nu nog) voor haar voelde. Ik voelde dat we iedere dag dichter naar elkaar groeiden maar toch had ik het gevoel dat ze bleef twijfelen: toen ik haar mijn liefde verklaarde zei ze dat ze niet goed wist wat ze voelde, dat ze me niets verkeerd zag in mij maar dat "het gevoel" er nog niet was. Ze wou eerst terug in Australië zijn en zien of ze me zou missen... Misschien is het omdat ik een man ben maar dit begrijp ik niet zo goed... ze is nu 6 weken terug en ik mis haar nog even erg als de eerste dag toen ze vertrok. We sms'en en bellen nog regelmatig maar ik heb het gevoel dat ze meer en meer afstand wil nemen. Toch zegt ze nog steeds dat ze haar gevoelens voor mij nog niet goed kan plaatsen... Ik hoop natuurlijk dat alles goedkomt, ik zou voor haar naar Australië verhuizen, maar geloof er niet echt meer in. Heeft iemand hier ervaring mee? Kunnen gevoelens groeien na verloop van tijd, ookal wonen we zo ver uit elkaar of zegt ze dit gewoon om me niet te moeten kwetsen? Zijn er dingen die ik voor haar kan doen of laat ik ze best gewoon de tijd en kan ik enkel hopen? Of misschien is de korte maar hevige pijn beter en moet ik haar proberen te vergeten... hoewel ik dat momenteel nog helemaal niet kan... en niet weet of ik dat ooit zal kunnen. Wat ik me ook afvraag... we hebben elkaar dagelijks gekust en liepen steeds hand in hand, ik nam hiervoor steeds het initiatief maar niet een keer heeft ze geweigerd. Toen ze op de luchthaven afscheid nam, hield ze mijn handen stevig vast en de kus die ze me toen gaf zindert nog steeds na... wat betekende dit? Als er geen gevoelens zijn doe je zoiets normaal gezien niet denk ik... Oh God ik voel me net een 14 jarige die voor de eerste maal verliefd is, maar die onzekerheid drives me crazy.