bMijn lieve vriend die er altijd voor me was is opgenomen voor zijn manische psychose.

Ik ben heel erg met hem bezig, hem loslaten voor mezelf en ook voor hem. Ik voel heel veel liefde voor hem. En weet dat we geen relatie met elkaar kunnen hebben.
Te heftig te intens twee zeer gevoelige mensen bij elkaar.
Allebei moeite met grenzen.
Hoop dat vriendschap op een moment wel mogelijk is.

Ik kan enorm veel dankbaarheid naar hem voelen, hij heeft me zoveel laten zien. Geen gescheld, niets vernedering.
En seksueel kon ik me openen en er van genieten.
Door hem , kon ik ook mijn machtspatronen in mijn huwelijk zien en eruit stappen.
Hij is een man met heel veel wijsheid voor een ander.

Maar hij voelde zich alleen goed als ik bij hem was. En omdat ik wilde dat hij zich goed voelde ging ik en bleef ik te lang.
Als mijn ogen niet straalde werd hij depressief. Want dan lag het aan hem dacht hij. Ik voelde me dan zo beklemd.
Het was voor mij zo verstikkend. Daar kwamen we niet uit samen.

Ik was bezorgd dat hij ooit weer opgenomen zou worden en hij zei als jij bij me bent gaat me dat echt niet gebeuren.
Dat is claimen voor mijn gevoel. Misschien zie ik dat niet goed.

Met mij voelde hij zich trots zei hij vaak. Hij hemelde me ook vaak op en ik heb dat nodig gehad. Die bevestiging van hem.
Want daardoor ging ik het ook zelf zien.
Ik ben me gaan opmaken en gaan zien dat ik een mooie vrouw ben, met enorm veel talenten. Dat ik rust moet nemen en niet altijd door moet denderen.

Ik voel veel liefde en dankbaarheid naar hem.
En hoop dat hij snel weer uit zijn manische psychose is.

Ik wil niet nodig zijn voor een ander. b Ik wil een relatie met een man die op zijn eigen benen kan staan.

Maar nu even niet.
Ik blijf bij mijn sabbitical.
Heb ik met mijn werk ook gedaan en nu weet ik ook wat ik wil.

Fijne zondag Mariah