Met ups en downs. Verleden week was ik heel goed. Ben vooral met mezelf bezig geweest. Geschreven, gelezen gegoogelt. Ik ben bezig met mezelf te vinden en dat is een fantastische reis. Jammer genoeg hebben mijn problemen die ik nu ken en waaraan ik werk, mijn relatie gekost. Dit is niet opeens gebeurd, we hadden al meerdere breuken voorheen gehad. En nu ik weet waarom ik zo dikwijls de zaken verkeerd interpreteerde, en dat ik hieraan werk, is het des te pijnlijker je liefste kwijt te zijn. En zoals velen hier op de site waarschijnlijk ook al geprobeerd hebben, heb ik ook een paar maal geprobeerd haar te overhalen om opnieuw te starten. Gewoon omdat ik haar niet kon loslaten. En telkenmale dacht ik weer iets gevonden te hebben om haar te kunnen lossen, en weer kon ik het niet. Door mijn 'spirituele' zoektocht heb ik echter heelwat gelezen en inzichten opgedaan die me tot hiertoe hebben geholpen om het verdriet aan te kunnen.
Gisteren was het echter weer zover, had een stapel boeken voor haar moeder, gebeld, en daarna kapot van pijn en piekeren. Elke seconde, minuut weer haar naam in je hoofd. Vanmorgen 3 uur wezenloos aan de tafel gezeten, in de poging om een sms te schrijven. Heb haar tenslotte gebeld. Heelwat gepraat, gevraagd naar haar gevoelens, of ze nog van me hield. Ontwijkend antwoord, nog eens, nog eens ontwijkend antwoord. Ze schuift me opzij voor haar eigen geluk. Nadien, compleet verdwaasd en teneergeslagen gaan werken. Daar kreeg ik een telefoontje van een goede, oude schoolmakker. Dat heeft me opgebeurd want hij heeft net hetzelfde meegemaakt. Dankzij dat gesprek heb ik nog een belangrijk inzicht gekregen waarom het beter zo is. Heb nadien dan op een blaadje geschreven waarom ik haar niet terug wil! En dat geeft me terug moed om de draad weer op te pakken en in mezelf te geloven. Te geloven dat ik iemand anders zal ontmoeten die wel rekening met mij houdt, en die beter bij mij past. En nu kan ik verder aan mezelf werken en haar vergeten.
En dan heb ik maar mijn stoute schoenen aangedaan, mijn schoonzuster gebeld om te vragen wie die leuke dame bij haar was afgelopen zondag. En nu zal ze volgende maand een etentje organiseren voor haar eigen verjaardag en haar vriendin, en mij natuurlijk, uitnodigen. Ik sta niet direct te springen op een complete relatie met alles erop en eraan. Maar zo kan ik mijn ex-vriendin haar naam zachtjes uit mijn hoofd bannen. En met de niuewe kennis eens iets afspreken, al was het voor de gezelligheid.