Ik ging eigenlijk gaan slapen, maar ik zou toch maar piekeren... dus hier ben ik maar weer.
Jullie bedoelen het goed 'ikhoopopbeter en ptm' maar ik heb de indruk dat jullie een verkeerd beeld van mij hebben.
Ik weet echt ook niet altijd wat ik moet doen om goed te doen... maar ik ben sterker dan jullie vermoeden.
Het is al een tijdje geleden dat ik mij zo heb gevoeld
Voelde mij nochtans sterk en ik voel mij zo bij het schrijven en lezen van de blogs.
Maar nu…,
Het is net of ik even niet meer helder kan denken... verschillende uitspraken dwarrelen.
Stel mij de vraag… ben ik nu naïef omdat ik geen concrete stappen onderneem?
Ik weet het niet.
Dat we niet over ons moeten laten lopen daar ben ik wel mee eens…

Ik weet nu zelfs niet of ik mij goed of slecht moet voelen.

Toen mijn echtgenoot terug kwam van de psyho. Ben ik hem niet beginnen bestoken met vragen.
Maar hij kwam bij me staan. Afwachtend…
En ik zei toen “ je verwacht gelijk dat ik iets ga vragen”?
Ik ga niks vragen maar als je er wil over praten ben ik er.
En hij bleef maar bij mij staan terwijl ik streek. Echt afwachtend…

Weet je dat ik eerder op dat moment bijna moest lacht dan dat ik verdriet had!
Daar heeft al dit schrijven voor gezorgd!!!

Toen zei hij dat zijn hoofd nu toch gelijk leeg is… voorlopig toch. En dat hij hem anders voelt dan verleden week.
Hij voelt dat ik niet meer zo ‘opdringerig’ ben.
Maar dat weet ik zelf ook wel dat ik mij anders opgesteld heb de laatste dagen.

En toen… omdat hij nog altijd bleef staan… toen kon ik het niet laten en vroeg ik of hij een knuffel nodig had. Ik weet het ik mocht het niet gedaan hebben dat vragen…
Achteraf gezien was ik boos op mijn eigen!!!
Maar eerlijk gezegd,
eerst deed het deugt die knuffel… Hij voelde echt goed aan… maar toen liet hij mij los, en zei hij dat hij mij geen valse hoop wil geven… en toen kreeg ik er spijt van en was ik boots op mijn eigen…
Daar ging hij even weer met mijn goed gevoel aan de haal.

Het is allemaal zo… zo complex.

Ik maak mij hier nu echt sterk in dat ik, hoe graag ik ook een knuffel wil, hoeveel ik hem ook mis, hoe eenzaam ik mij ook voel…
IK GEEF HEM GEEN KNUFFELS MEER!!!!
En ik zal proberen mijn verdriet te verbergen… hoeveel mijn hart ook bloedt.

Ik wou dit toch nog even kwijt.
En hopelijk kan ik nu wel zonder piekeren in bed

bay bay