Start

Ik word gek van mijzelf

afbeelding van ster
Zon, 03/12/2006 - 23:05 — ster

Hoi

Ik word gek van mijzelf. Iedere dag zit ik uren achter te computer in de hoop, dat hij online komt. Acht maanden geleden leerde ik een man kennen via internet. Ik heb maanden dagelijks met hem op MSN contact gehad, soms uren achter elkaar. Ik heb een relatie, ondanks dat maakten we plannen. Een afspraak, de eerste afspraak, die we zouden hebben ging niet door, omdat hij ziek werd. Toen veranderde alles. Hij hield me aan het lijntje met afspraken. Uiteindelijk kwam hij, omdat ik door bleef vragen met de mededeling, dat hij sinds kort een vriendien had. Ergens geef ik hem gelijk, dat hij die kans voor hem niet heeft laten voorbijgaan. Ik ben immers niet vrij. Maar ook daarna gingen we bijna dagelijks op MSN praten met elkaar. Maar het is anders geworden. En als ik hem nu een aantal dagen niet online zie, en ook geen mailtje van hem krijg, dan kan ik er heel moeilijk tegen. Ik weet, dat ik niet steets aan hem moet denken, en dat ik los moet laten. Alleen het lukt mij niet. Ik lijd mijzelf af, ik chat met andere mensen, ik doe leuke dingen, zoek vriendinnen op, ga handwerken. Niets lijkt te helpen. Wat kan ik doen, om minder aan hem te denken, en mijzelf meer te richten op wat er wel is?

Ma, 04/12/2006 - 21:33 — Vera
afbeelding van Vera

Dit lijkt mijn verhaal wel.

Dit komt me echt heeeel erg bekend voor. Ik deed hetzelfde. Heel lang. En maar wachten, en maar hopen. Ook bij mij ging de afspraak niet door. En daarna weer een keer niet. Wel sms-jes. Telkens als ik zei dat dit niet genoeg was wilde hij zogenaamd het contact herstellen. En dan hoorde ik weer heel lang niets.
Tot ik besefte dat hij me gewoon op de reservebank hield. Laat jezelf zo niet behandelen, als hij echt wil hoor je heus weer iets. Ga niet achter hem aan. Niemand wil een wanhopige puppy achter zich aan. Het kost je zijn respect en jouw zelfrespect. Houd de controle, hoe moeilijk dat ook is. Laat gewoon niets van je horen. En hou vol. Of hij komt terug, nieuwsgierig naar waar je blijft, of niet en dan is hij je al min of meer vergeten. Da's hard maar beter het nu te weten dan jezelf zo voor de gek te blijven houden. Mannen moeten jagen, je maakt het hem zo te gemakkelijk. En volgens mij is hij al verder gegaan. Ik ben nu ook on-line, want soms hoop ik nog. En ik hoop dat als hij on-line komt ik nu de moed heb om te zeggen dat het voor mij niet meer hoeft. Dat is sowieso ook beter voor mijn huidige relatie...maar het zal wel even duren voor je die onrust kwijt bent. Ik heb veel gehad aan de (Amerikaanse) nieuwsbrieven van Mimi Tanner. Even googlen. Er zit veel reclame bij maar de gratis mailtjes geven een hart onder de riem. Sterkte. Laat nog wat van je horen. Het lijkt wel alsof je met dezelfde mijnheer als ik het schip in bent gegaan.

Ma, 04/12/2006 - 22:54 — ster
afbeelding van ster

wat voel ik mij rot vanavond, en erg bedankt Vera

Hoi Vera, ik heb net jou verhaal gelezen, en we maken idd hetzelfde mee. Ook ik ben getrouwd, en moet dit eigenlijk helemaal niet voelen en willen. Hij heef al verder gekeken. Ondanks dat sprak ik hem nog steets dagelijks op MSN. Nu niet meer. En ik zit maar naar het computerscherm te staren. Ik probeer mijzelf af te lijden door te googelen, zo kwam ik ook op deze site terecht, en ik praat met andere mensen op MSN, maar dat wil allemaal niet helpen. Dan stuur ik weer een mailtje naar hem. Ik moet het niet doen, je heb helemaal gelijk. Misschien helpt je advies om het te kunnen laten, en niets meer van mij te laten horen. Wat heeft een ander aan een hopeloos , om aandacht bedelend iemand. Ik probeer de mails positief te houden, maar mijn wanhoop laat zich niet helemaal verbergen. Niets laten horen van mij zou het beste zijn, en niets meer horen van hem misschien ook. Zal ook beter zijn voor mijn relatie. Alleen door niets meer van hem te horen verandert mijn relatie en mijn gevoel nog niet. Maar, daar wil ik niets van weten allemaal. Liever wacht ik dagen, weken, tot ik toch weer een teken van leven krijg.
Vera, het doet goed om te horen, dat je herkend wat ik schrijf, ook wens ik niemand, ook jou niet om te moeten voelen wat ik voel. Het doet echt veel pijn. En zelf voel ik me zo dom, dat ik niet los kan laten en verder kan gaan met mijn leven. Ik begrijp mijzelf niet goed, want het is zeker geen slecht leven wat ik heb. Mijn man en ik zijn goede maatjes. Alleen, ik verlang naar meer dan goede maatjes zijn.
Ik voel me vanavond zo rot, en die reactie van jou neemt mijn pijn en wanhoop niet weg, maar geeft mij wel wat troost, en het gevoel van begrip, waar ik behoefde aan heb.

Groetjes, Ster

Woe, 06/12/2006 - 22:45 — ster
afbeelding van ster

ik kan het niet laten

Hoi,
Ik kon het niet laten om weer een mail te sturen....misschien moet ik zelf maar een paar dagen de computer niet meer aanzetten. Maar ook dat kan ik niet laten, steets maar weer kijken, of er misschien toch weer een mail terug komt van hem.