klopt, de andere helft ligt bij haar, zij had ook een opening geboden voordat we uit elkaar gingen, ben ik niet op ingegaan, trots, verstandig dat het misschien toch beter was om uit elkaar te gaan, ik weet het niet, weet wel dat praten met elkaar belangrijk is, hebben we veels te weinig gedaan denk ik, veels te overhaast de relatie afgekapt.

toen het zover was klapten we allebei dicht, communicatie was toen nul, er is toen weinig of niks nog gezegt.

ik ben naar haar anders gaan kijken nu, het gaat een stuk beter nu met mij, ja ik heb haar mijn gevoelens verteld, geen reply op gehad. maar nu ik naar haar kijk in mijn relatie en haar gedrag toen het uitging, was zij mij wel waard? hoe was zij in mijn relatie? ik kwam toen rationeel tot een heel ander inzicht, mijn liefde voor haar verborg het echte plaatje, ik krijg mijn gevoel voor eigenwaarde gelukkig nu weer helemaal terug, ik denk nu dat ik weer op de weg naar boven ben. stom dat dit zo snel kan gaan allemaal, maar aan hoe ik er nu tegenaan kijk houd ik mij vast. ik houd weer van mijzelf, vind ik heel belangrijk, heb een hoop te geven aan een nieuwe partner, begin er niet zo snel aan, maar komt vanzelf.