Ik had een geweldige relatie, met zijn ups en downs..
Ruim 6jaar lang waren we een koppel, we hebben twee kindjes Jongen van 2jaar, meisje van 1jaar..we woonden samen, we waren een gezin, maar door omstandigheden zijn we elkaar verloren.
Ik zie al mijn fouten in van toen, ik weet waar het is misgelopen,..

Ik heb een groot probleem, ik geraak er niet over, we zijn nu inmiddels al 17mnd uit elkaar..we hebben nu een goede vrienschappelijke band..het is leuk als ik bij hun ben! Maar ik mis ze, mijn ex vriendin, mijn kindjes..ik zou echt dolgraag terug een gezin vormen met hun. Ik heb haar onlangs gesproken erover, had ze verteld dat ik hun mis en dat ik haar echt nog graag zie..maar ze reageerd dan over hoe onze relatie was en ze verteld over de slechte momenten en wat ik allemaal fout heb gedaan, ze zegt ook dat ze blij is dat we nu zo vriendelijk met elkaar omgaan..en als we terug samen zouden zijn dan verliezen we dat en dan spreken we mischien niet meer tegen elkaar.Ik begrijp dat wel maar ik ben terug mezelf geworden, ik hou echt oprecht van haar en het doet me pijn om mijn gezin te moeten missen.
We wonen nu ver van elkaar (3630km) dus het is nu ook al niet zo dat ik de kindjes veel kan zien..ik vlieg een paar keer per jaar terug naar Belgie, maar ik verschiet me telkens onozel als ik hun zie..ze worden zo snel groot!
Ik had hun gevraagd hier te komen wonen, maar dat ziet ze niet zitten voor de gezondheid van de kindjes..
Ik denk dat ze me ook nog graag ziet, maar ze wilt haar gevoelens niet laten zien, en ze zal schrik hebben dat ik haar weer kwets of dat het mischien toch niet kan lukken tussen ons..

Ik weet echt niet wat ik moet doen, kan iemand me raad geven?
Bedankt!