Hoi G.

Hoe kan het toch dat de een al acht maanden treurt en de ander al die tijd gewoon rondfladdert in een verliefdheid, zich gewoon heeft overgegeven aan de eerste de beste charmeur door wie ze haar leven (en haar geluk!) nu laat invullen.
Ja natuurlijk kwam je iemand tegen die op een heel diep, onbewust niveau bij je leek te horen. Zo zal dat wel vaker aanvoelen bij mensen waar het hoofd op hol is vanwege een verliefdheidsdrift.
En daarbij, wat ben ik dan geweest voor je? Een soort surrogaat waar je het al die tijd maar mee hebt gedaan bij gebrek aan beter? Wat kun je dan allemaal wel niet ophangen aan vier jaar steeds blijven terugkomen bij dezelfde persoon zoals het ging voordat we zover waren om in onze relatie te stappen? Overigens is me dat tot op het laatst door je nagedragen, dat blijkt wel als je aangeeft het feit van een wederzijdse verliefdheid zo ongeveer als hoogste goed te zien, als dat waaruit je zou kunnen aflezen hoe goed je bij elkaar past.

Hoe dan ook G, hoe dan ook, het blijft een feit dat je niet wist hoe snel je voor je eigen geluk moest gaan toen je eenmaal het idee had dat er wel veilig overgestoken kon worden. Het zal wel dat je het moest wegen. Nogal kansrijk, een dolle verliefdheid afzetten tegen een relatie die het nodige zware weer had gehad (lees: het besef dat er nooit eigen kinderen zouden komen) en idd wel toe was aan een goede opknapbeurt. En ja, ik blijf vinden dat het alleszins de moeite waard zou zijn geweest. Onze beste jaren lagen zelfs nog voor ons en die overtuiging heeft mij nooit meer losgelaten. Zelfs een nieuwe verliefdheid was mogelijk geweest. We waren nog jong G en moesten beiden nog zoveel groeien. Dat deden we vervolgens in onze relatie en dat laat zijn sporen na. Maar we hadden toch iets goeds, wat heet, ik voelde me in elk geval steeds dieper met je verbonden en ik ben en blijf er van overtuigd dat we in die jaren de boom geplant hebben waaruit we nog zoveel rijpe vruchten te plukken hadden.
En hé, ik matig me zelfs aan om te vinden dat je dom bent geweest door niet voor mij te kiezen. Het kan niet dat hij beter bij je past dan ik, dat geloof ik gewoonweg niet. Zelfs al hou je het daar acht jaar uit of langer dan nog zal ik dat vinden maar zie dat eerst maar eens te halen dan. Het zal mijn trots wel zijn maar het is ook echt een diepe overtuiging. Jij domme gans?¢‚Ǩ¬¶.

Jij was (bent) de liefde van m'n leven. Ik overduidelijk niet die van jou.
Ik hield zielsveel van je, ik had je lief in alles wat je was. Jij niet van mij (onder allerlei voorwaarden en met voortdurende twijfel; wie heeft er dan het meest voluit voor de ander gekozen, iets dat jij toch zo belangrijk vond? En begrijp je dan verdomme niet dat als je me nu laat weten dat je al die tijd zo vaak getwijfeld hebt, dat je daarmee alles zo waardeloos maakt. Dat je in een leugen hebt geleefd en dat aangaande de liefde! Dat je daarom eerder al de boel zo kon verkrachten door in een periode van onvrede jezelf door de eerste de beste vago te laten doorsmeren).
Ik had me dood willen vechten voor je. Ik was voor jou plotseling geen drol meer waard (en dat alleen zegt genoeg).
Ik voelde, ondanks de troebelingen die er ook wel waren, een diepe, diepe verbondenheid met je. Ik was voor jou slechts surrogaat.
Jij gaf toch zoveel, van jouw was de verliefdheid in het begin, van jou vooral was de kinderwens, de adoptiewens, de wens voor een eigen huis, van jou was exclusief het verdriet omtrent de kinderloosheid. En ik, ach ik moest wel haast in grote schuld leven bij al dat geweld.
Jij wilde zo graag kinderen G, schrijft dat je nu moet leven zonder eigen kinderen. Ik wilde ook graag kinderen, ik wilde ze graag met jou.

Het kon jou niet schelen hoe het mij verging. Je liet me in de steek, je was er niet meer voor me. Je ging feestvieren met een nieuwe lover, je bedje stond al gespreid, je was er toch zo welkom. Dat kan, dat kan allemaal. Zeker, mensen hebben het recht om bij elkaar weg te gaan. En verliefd worden dat overkomt je. Maar je hebt helemaal zelf in de hand hoe om te gaan met dat wat er uit voortvloeit. Jij koos ervoor om mij te laten stikken ?¢‚ǨÀúall the way'. Dat kan, dat kan ook. Maar werkelijk G, als ik in jouw schoenen had gestaan en het op dezelfde manier had gespeeld dan denk ik niet dat ik ook nog het godvergeten lef zou hebben gehad om nog contact te willen. Ik zou met iemand die ik zo had achtergelaten geen contact meer willen. Wat wil jij in vredesnaam met mij nog voor een contact?
Als je het dan nog niet begrepen hebt: Ik wilde alles of niets toen het op scherp kwam te staan en dat moet je toch kunnen waarderen dunkt me. Het werd dus overduidelijk niets. Alles weg, alles kapot. In ene alles waardeloos gebleken, alles voor niets geweest! Het zij zo G, jouw keus. Maar laat het dan ook niets zijn ajb!! Ik die loser, die sukkel waarvoor je zoveel beters vond, een geweldenaar van een man waarmee het zoveel leuker is om samen een eitje te koken, om mee te kletsen, mee te vrijen, mee op stap te gaan, de krant te delen, tv te kijken, emoties mee te delen, mee te zwijgen, en vul verder maar in; wat zou je nog met me willen????
Iets te delen heb je niet meer, althans als ik onze laatste brieven naast elkaar leg en jij noemt jouw brief een reactie op die van mij, dan vraag ik mij verwonderd af of je mijn brief wel goed gelezen hebt?!

Ja ik ben verbitterd, ik kan je oprecht haten om al je stomme keuzes en je nietsontziende gedrag, om je vlucht en het is de spreekwoordelijke haat die zo dicht bij de liefde ligt. Het moge duidelijk zijn G. Ik pik het niet, nu niet en nooit niet. Althans niet dat het ging zoals het ging, dat ik zo waardelooos bleek te zijn en dat je me vanuit het niets zo kansloos achterliet. Maar ook (en vooral) niet dat je ?ɬºberhaupt bij me bent weggegaan voor die koekebakker.
En daarom G daarom denk ik dat het beter is dat wij geen contact meer hebben. Je zoekt het maar lekker uit daar bij die kerel, daar waar je jezelf kapot moet wennen aan alles (of moet ik lezen; daar waar je jezelf voortdurend loopt aan te passen). Je hebt jezelf met huid en haar uitgeleverd aan zijn leven. Nou dan doe je het maar met hem.
Jij liet mij barsten, dan laat ik jou barsten.
Jij liet me in de steek, dan laat ik jou in de steek.
Jij had geen respect meer voor me, dan heb ik ook geen respect meer voor jou.
Jij verkoos een ander, dan hoop ik eens die iemand te vinden die beter is dan jou.
Jij liet mij achter op verwoeste kust, mocht jou kust er ooit zo bij liggen weet dan dat ik geen medelijden met je zal hebben.
Jij liet mij achter in het diepste verdriet, kom nooit meer bij me aan hoe diep je verdriet ook is, want ik zal er niet voor je zijn.
Jij houdt niet meer van me. En ik...ik hou nog steeds van jou. Had ik je maar nooit ontmoet.

Het is zo tragisch, zo verkeerd, het is zo ontstellend waardeloos!

Het spijt me?¢‚Ǩ¬¶

Vaarwel G

P.