Oke, het is vandaag mijn tweede dag dat ik niets van me laat horen tegenover mijn ex..alhoewel we geen ruzie hebben gehad, sterker nog: eergisteren hebben we een korte, maar al te leuke gesprek gevoerd via de telefoon..het enige wat mijn probleem is, is dat ik hem tot nu toe ELKE DAG heb gebeld en heb gesmst, terwijl hij in de maand dat het uit is gegaan mij maar 3 keer heeft gebeld..hij weet gewoon dat ik niet zonder hem kan en dat ik hem altijd bel en sms, ookal is het maar om zijn stem even te horen. Ik vind het verschrikkelijk dat ik zo achter hem aan ga, ondanks dat het uit is.

Maar ik weet dat hij nog van me houd, dat is het hele punt..Hij heeft me vertelt dat alles goed zal komen en dat hij mij het beste van het beste gunt. Hij is ook erg lief voor me..ik weet dat het gevoel er is..hij bedankte me ook voor al mijn belletjes en smsjes, dat vond ik wel lief dat hij dat zei..maar waarom ziet hij niet in dat ik het eigenlijk ook zat ben om hem elke keer maar te bellen? het mag ook van zijn kant komen! Hij is gewoon een jongen die er niet snel bij stil staat dat het belangrijk is om wat van zich te laten horen. Eergister avond heb ik er wel over na zitten denken en werd ik het eigenlijk een beetje zat dat ik maar continu contact met hem opnam, dus gister heb ik niks van me laten horen...

En ja hoor, ook hij heeft gisteren niets van zich laten horen..alleen moet ik bekennen dat het ZO MOEILIJK IS om hem niet te bellen of te smsen! het voelt als een gewoonte merk ik nu..alsof ik het moet doen, mijn handen jeuken om de telefoon op te pakken en hem te bellen, maar ik weet dat ik het niet moet doen, het is een strijd met mezelf lijkt het net.

wat moet ik nou toch...*snik..
en stel je voor dat hij over een week nog niet belt? wat dan? hoelang moet ik het volhouden? de vraag is, hoelang KAN ik het volhouden? ik heb serieus, al 23 keer mijn telefoon gepakt en zijn nummer ingetikt, ik hoefde alleen maar op het groene knopje te drukken, maar ik mag het niet doen. Ik hou me sterk, ik moet wel!