Een jaar geleden ging het uit met mijn vorige vriend na 5 maanden... we hadden vaak ruzie en we ergerden ons aan elkaar... ik zat ook in een erg moeilijke periode en ik vond dat hij mij nooit steunde wanneer dat nodig was. Hij weet dat aan de grote afstand tussen ons (150 km) ik weet dat aan een gebrek aan interesse.
In het begin had ik niet eens zoveel liefdesverdriet. Natuurlijk, het was niet leuk ofzo, maar wel beter...
Na een week of 3 was hij al volop aan het rondkijken en over de breuk heen. Toen begon juist de ellende voor mij, ik kreeg daardoor alleen maar meer verdriet. Was ik zo weinig waard dat hij zo maar verderging?
We hadden afgesproken contact te houden, dus zo nu en dan belden we elkaar of msnden etc. Zo nu en dan zagen we anderen maar dat duurde nooit lang... op een gegeven moment (na ong 5 maanden) kreeg hij een nieuwe vriendin... Ik heb er echt verdriet om gehad, kon mezelf
niet geloven... dat ging weer uit en ik was opgelucht. Een tijdje hadden we maar sporadisch contact en toen kreeg ik door dat hij weer een nieuwe vriendin had. Daar was ik niet blij mee dus besloot ik dat het voor mezelf misschien beter was om misschien veel minder tot geen contact meer te houden.
Ondertussen was ik ook iemand tegengekomen, een heel erg lieve jongen met wie het meteen klikte... dat had ik nog nooit gehad. We begonnen een relatie en planden een vakantie samen.
Het ging steeds beter naarmate ik geen contact meer had met mijn ex... ik dacht erover om het zo maar te laten en keek heel erg vooruit naar de vakantie.
De avond voordat we op vakantie gingen ging opeens de telefoon. Het was mijn ex. Hij zei dat ie aan me dacht, en aan hoe het geweest was. Op dat moment leek het alsof alles om me heen veranderde, ik schrok en kon opeens aan niks anders meer denken. Tot overmaat van ramp had ie ook nog eens een mailtje gestuurd waarin ie alles nog een keer zei.
De vakantie was nog wel leuk, maar er kwamen hele grote twijfels in mij op. Wilde ik nog wel met mijn vriend verder of wilde ik terug naar hem? Ik koos voor mijn vriend maar had nog steeds mijn twijfels.
Sindsdien denk ik bij vlagen soms meer aan mijn ex dan aan mijn vriend, terwijl mijn vriend echt de allerliefste jongen is die ik ken en dat ik daar echt wel verder mee wil. Ik baal van het feit dat mijn ex een nieuwe vriendin heeft, waarbij het lijkt of hij haar wel goed behandelt, en dat ze het daarom langer volhouden... waarom kon ie dat bij mij niet... en waarom ging hij zo makkelijk verder met zijn leven... ik wil hem zo graag vergeten maar na een jaar is dat nog steeds niet gelukt...
Help... wat moet ik doen?!