heb een drietal weken terug ontdekt dat hij me al anderhalf jaar bedriegt.we zouden binnenkort 3 jaar samen zijn.dus waren we maar 1j en 3m 'zuiver' samen.heb het ontdekt in zijn gsm op zijn verzonden items.met zijn bazin nota bene!mijn hele wereld stortte in.heb dagen na elkaar alleen gehuild, niet geslapen, niets gegeten,zelfs water kotste ik uit.dan woedend, niet begrijpen...ik weet dat je een verwerkingsproces moet doormaken, maar er komt geen einde aan.heb hem onmiddellijk weg gestuurd, maar miste hem toch,is nu terug, maar heb het gevoel dat 't nooit meer zal lukken.hij heeft op mijn aandringen ontslag genomen, in therapie gegaan,de uitgestelde klusjes opgeknapt... maar er is zoveel gebroken. heb in die periode een ingreep ondergaan,hij heeft me zelfs ten huwelijk gevraagd! wie begrijpt nu zoiets?hij zegt dat er totaal geen reden voor was,dat hij alles bij mij had.dat k?ɬ†n toch niet???zo'n lange periode is ook al geen slippertje meer.hij heeft er spijt van,wil alleen met mij verder.kan ik hem na al die leugens nog geloven?hij zegt nu dat zijn gevoel voor mij toen wat minder was, hij kan het niet verklaren,maar als ik hem ernaar vroeg, beweerde hij zielsveel van mij te houden!ik had van bij 't begin al vermoeden ( een vrouw heeft daar e extra zintuig voor), maar heeft alles ontkent, maakte er zelfs ruzie voor,riep dat hij al die beschuldigingen beu was, wat ik wel van hem dacht,dat hij niks moest hebben van dat mens. vroeg waarom ik op zo'n gedachten kwam, hij kwam toch na z'n werk altijd netjes recht naar huis? ( niet moeilijk als je 't op je werk al gehad hebt...)
ik wou dat er ook iemand reageerde die 't zelf gedaan heeft, liefst e man, zodat ik kan begrijpen wat er in die hersenen omgaat. de eerste dagen zag ik er nog herstel in,nu weet ik het niet meer.mijn gevoel voor hem deint weg.de pijn was te groot om al direct afscheid te nemen, maar heb ik hem niet te vroeg terug laten komen?hij begrijpt ook niet wat ik doormaak, wordt boos als ik opnieuw vragen stel.het is voorbij, zegt hij. maar voor mij begint het pas.ik moet zover terug in 't verleden om nog een mooie herinnering te vinden in de 'zuivere' periode.komt dit ooit nog goed?
WOH
Jou ldvd overtreft de meeste hier wel. jeetje! Sorry ik ben geen man die dat ook heeft gedaan (ik kan dat dus echt niet. Love is all or nothing).
Maar na mijn breuk van vorige week heb ik wel veel verschillende adviezen gehad. T moeilijkste is alleen om voor jezelf te bekijken welk advies je kiest. Of t nog goedkomt licht aan jou. Kun je m nog vertrouwen? of zal hij bij zichzelf denken: die komt makkelijk terug nu kan ik nog wel een keer. T is moelijk maar de keus is aan jou. En kies zelf dus laat je niet door anderen beinvloeden.
En aan deze periode komt een einde. Na regen komt nog meer regen maar uiteindelijk gaat de zon schijnen voor jou en zal t regenen bij je "vriend".
Sterkte!
dank je
bedankt voor reaktie. ik denk dat deze site nog beter is dan gelijk welke therapie!ik weet het, het regent adviezen, allemaal goed bedoeld, maar je hoort maar wat je wil horen op dat moment, volgens de fase van verwerking waarin je op dat moment verkeert.mijn schoonzus ( zijn zus) heeft ook zoiets meegemaakt,hij heeft er hem zelf nog om berispt, in DIE periode dan nog... 't was dan nog in veel mindere mate. zij zegt dat het vertrouwen nooit meer terugkomt, dat ze wacht tot ze iemand ontmoet met wie het klikt... wat is dat dan voor relatie? dan kan je beter nu al zeggen dat het voorbij is.hij kan inderdaad denken dat hij gemakkelijk kon terugkomen, om het opnieuw eens te proberen. ik heb het hem tot nu toe zeeeeer moeilijk gemaakt, maar blijf toch bang dat het niet echt doordringt, dat hij denkt dat dit maar tijdelijk is. dat is ook de reden waarom ik niet durf te uiten dat ik toch nog iets voor hem voel, dan lijkt het of alles is vergeten, en kan alles opnieuw beginnen........
hoi 32-jarige!
dank je voor je reaktie, en nogmaals gelukkige verjaardag! jij hebt wel een dubbel verlies te verwerken, dat maakt alles zoveel zwaarder.je hebt een gevoelig hartje, maar ik denk wel dat je sterker bent dan je denkt.het kan vandaag nooit zo heuglijk geweesst zijn dan voorheen, maar klamp je vast aan de toch leuke seconden, da's al een begin.ik heb ook al zoveel dingen gehoord, zoals: hij is je niet waard, maar je zit er toch maar mee.heb ook nooit gedacht dat er zo een hemelsbreed verschil lag tussen hart en verstand, en ik word voortdurend tussen beide geslingerd. tijd brengt raad, maar dat duurt zo lang. ik denk dat jij je teveel focust op je ex, je hebt in de eerste plaats je rouwperiode nodig voor je moeder.je kan je immers beter vastklampen aan een ex die er nog is... probeer je verdriet om je moeder een aparte plaats te geven, anders zal het altijd samen blijven hangen.want je gemis om je moeder zal er altijd zijn.automatisch zal je een verdriet verdringen, maak voor jezelf uit wie er uiteindelijk de belangrijkste, liefste persoon in je leven was. ik denk dat je een schat van een vouw bent, het zal lang, zeeeeer lang duren, maar je komt erover heen!
als achteruit kijken pijn doet
en vooruit kijken je bang maakt
kijk dan naast je
er zal altijd iemand voor je zijn!
liefs,
heksemietje