Hallo allemaal,

Ik wil toch even mijn verhaal kwijt en mischien dat ik hierop bruikbare tips of reacties op krijg want IK weet het zelf niet meer.

Het is nu 2 maanden uit met mijn ex. Het kwam bij mij aan als een shock dat HIJ niet verder wilde met mij. De reden die hij toen gaf was dat hij niet met me kon praten. Na enkele keren met elkaar gesproken te hebben werd het voor mij nog niet duidelijker. De ene keer was zijn liefdesgevoel weg, de andere keer waren het de fouten van mij, daarna het vertrouwen, en ga zo maar door.

We hebben veel discussies gehad en veel gesprekken na het eindigen van onze relatie. De dingen die hij zei hebben me destijds zo gekwetst dat ik er nu nog mee zit. Veel verwijten en beschuldigingen heb ik naar mijn hoofd toe geworpen gekregen.

Tijdens de relatie ben ik erachter gekomen dat ik depressief ben en dat is nu helemaal tot uiting gekomen. Het is verschrikkelijk. De eerste weken dat onze relatie voorbij was heb ik me vooral rot gevoeld dat het over was en hij deed maar vrolijk en blij alsof er een last van zijn schouders gevallen was. Dat deed me juist meer pijn. Hoeveel lol en plezier hij wel niet had, terwijl ik juist tegen het leven opkeek en niet verder wilde. Hij geloofde me niet eens. Totdat ik hem tegen kwam heel toevallig. Via via kreeg ik te horen dat hij schrok hoe erg ik eraan toe was en hoe ''leeg'' ik eruit zag, hij heeft er zelfs om moeten huilen.

Afgelopen zondag zag ik het leven niet meer zitten en werd ik een tijdje opgenomen. Hij heeft daar veel verdriet om gehad toen hij dat via via te horen kreeg. Hij heeft de afgelopen week veel zorgen gemaakt hoe het met me ging en we hebben elkaar nog gesproken.

Waar ik nu mee zit is het volgende. Na het eindigen van onze relatie gaf hij aan dat hij vrienden wilde blijven. Ik wilde dit ook. Maar kort daarna wilde hij geen contact meer, daarna weer wel, daarna alleen via msn, toen via telefoon, toen helemaal niets meer, ik moest hem los laten en laten gaan en nu hebben we weer contact. Het blijft hele tijd wisselen. We bellen en msnen regelmatig.

Omdat ik zelf nog gevoelens heb voor hem had ik hem afgelopen maandag gesmst dat ik het contact wil verbreken en hoe het verder met me gaat en afloopt niet van belang meer is. Direct kreeg ik een smsje terug dat hij er niets van begreep. Ik smste hem terug dat het voor mij duidelijk genoeg was. En weer kreeg ik een bericht terug dat hij wat duidelijkheid wilde waarom ik ineens geen conact meer wilde. Ik heb er heel kortaf op gereageerd en al gauw belde hij me op. Hij heeft erom gehuild omdat ik dat stuurde na een relatie van 3 jaar geen contact meer te willen. Omdat ik zo'n zwak voor hem heb, heb ik mijn woorden gedeeltelijk terug genomen. We hebben deze week elkaar elke dag telefonisch gesproken en zelfs gezien. Maar elke keer als ik hem spreek of zie blijft hij herhalen dat ik geen hoop moet hebben. Ik zeg hem elke keer dat ik dat niet heb en ik het maar irritant vind dat hij dit elke keer maar weer zegt. zijn reactie was: als ik dat wil zeggen, zeg ik dat. Ook blijft hij herhalen dat hij geen liefdesgevoelens meer heeft. Terwijl me dat nu echt wel duidelijk is. Ik vraag me nu echt af waarom hij dit blijft zeggen en waarom hij toch telkens contact met me opneemt en moet huilen als ik geen contact meer met hem wil en huilt om hoe ''slecht'' het met me gaat. Ik heb hem zojuist weer gezien toevallig tijdens het stappen en hij blijft wéér zeggen dat ik geen hoop moet hebben. Ik word er niet goed van. Ook merk ik dat hij zich écht geen houding weet te geven tegenover mij en een vriendin van me zei dat hij jaloers keek toen ik naar een andere jongen keek. Dat wil natuurlijk niets zeggen maar ik vraag me af waarom hij zich wisselend gedraagd en dingen blijft herhalen. zelfs toen hij zei dat ik hem los moest laten en moest laten gaan en ik een week niets liet horen kreeg ik al een smsje hoe het met me ging en hij me al lang niet op msn had gezien. Toen ik daarop niet reageerde destijds kreeg ik zelfs een mailtje hoe het met me ging omdat hij zo weinig van me hoorde..

Het lijkt er bijna op dat hij wil horen dat ik hem zo graag wil en dat ik als een hondje achter hem aan loop. Ik heb op dit moment wel meer dingen aan me hoofd dan hem... Ook hebben we deze week een felle discussie gehad. Tijdens de relatie heeft hij heel veel gesmst met een bepaald nummer. Dit ben ik te weten gekomen via via.. Ik heb hem ermee geconfronteerd en hij beweerde dat hij écht niet meer wist wie dat was. Pas toen ik echt boos reageerde kwam de aap uit de mouw. Het was iemand van internet waarmee hij wél over zijn gevoel kon praten wat hij (volgens hem) niet met mij kon. Ik was hier erg kwaad over en hij vond dat ik me aanstelde omdat er niets achter zat en hij er nu geen contact meer mee had omdat hij zich wilde richten op zichzelf. Ik zei dat ik hem geloofde maar als ik achter de waarheid zou komen hij écht een groot probleem zou hebben. Verder gaan de gesprekken die we voeren vaak over onze relatie en hoe het nu met ons gaat.

Met zijn familie heb ik nog regelmatig contact en zijn moeder gaf aan dat ze me miste en ze zei '' wie weet in de toekomst''. Maar ja, iemand die geen liefdesgevoelens meer heeft voor me zal echt nooit meer beignnen aan een relatie met MIJ. Zijn moeder zei me ook dat er écht geen ander in het spel is.

Verder is zijn leventje niet veel veranderd. Hij me na het eindigen van zijn relatie dat hij meer zijn eigen dingen wilde doen. Maar de dingen die hij doet zij hetzelfde. Alhoewel hij nu wel ineens op stap gaat naar iets waar hij voorheen nooit heen zou gaan... Daar kwam ik hem vanavond ook tegen....

Mijn vrienden en vriendinnen willen niets met me te maken hebben als ik nog zoveel contact met hem heb omdat hij me werkelijk de grond in heeft geboord... al bedoelde hij het niet zo zegt hij, en heeft hij zijn excuses aangeboden... en dat ik het maar verkeerd opgepakt had.. Ook krijg ik telkens te horen dat ik hem maar een schuldgevoel aan wil praten en alles verkeerd opgepakt heb..

Wat moet ik aan met deze jongen! Ik hoop écht dat ik reacties krijg op mijn verhaal want ik weet het nu echt niet meer. Het beste is wanneer we geen contact hebben met elkaar. maar het lijkt erop dat we elkaar op de een of andere manier niet helemaal los kunnen laten.. en ik nog wel gevoelens heb voor hem en hij niet voor mij..
Zijn ouders en zusje steunen me nu ook ontzettend tijdens deze moeilijke tijd maar wanneer ik erover nadenk is geen contact meer het beste.. waarom lukt me dit toch niet.. en waarom is hij zo wisselend en blijft hij dingen herhalen betreft hoop en gevoelens.. Uit woede zeiden we zelfs beiden dat we elkaar haatte tegenover onze ouders en dat we elkaar nooit meer hoefde te spreken terwijl we dit allebei dit niet meenden..Hij zei me ook dat hij niet alleen met me iets durft te doen omdat ik dan (volgens hem) hoop zou hebben.. terwijl ik hem wel tig keer gezegd heb dat dit niet is..

Zelf denk ik dat hij een hechte vriendschap wil omdat hij niets voor me voelt maar wel om me geeft als goede vriend.. terwijl ik zelf hem nog helemaal geweldig vind maar de hoop allang heb opgegeven..

HELP ME!!