het begon op een chat site,ik had net een computer en iedereen had het over chatten,dus ik zou ook eens proberen te gaan chatten.(niet om op zoek te gaan naar een relatie ofzo,maar gewoon gezellig te chatten)na een tijdje met velen gechat te hebben vond ik er niks meer aan,het waren allemaal geen serieuze types,alleen maar op 1 ding uit.ik zou gaan stoppen en ineens typte ik met iemand die ik toch interessant vond,we bleven maar typen en voelde me vertrouwd met hem en we typten verder op de messenger.tot midden in de nacht iedere dag weer.hij stuurde foto's en hij belde me een keer.na een tijdje hebben we een ontmoeting gepland en met knikkende knieën ging ik naar het station waar hij aan zou komen met de trein."kan ik nog terug,wie zal het zijn,waar ben ik mee bezig?" dit vroeg ik mij af toen ik stond te wachten op het station.mijn mobieltje ging en....het was hem,hij was uitgestapt en vroeg me waar ik stond en al bellend liep hij op me af.ik stond te trillen als een rietje,hoe hij liep,hoe hij bewoog,hoe hij keek,hoe hij glimlachte en me iets verlegen het mooie kleine bosje bloemen gaf,ik trilde als een gek,door de zenuwen en de vlinders in mijn buik die ik kreeg toen ie voor me stond.we wisten beide even niks te zeggen en hij pakte iets verlegen (en ook trillend ) mijn hand en we liepen het station af richting stad.langzaam aan begonnen we steeds meer te zeggen tegen elkaar en dit was het begin van mijn eerste echte liefde.

nu...bijna zo'n anderhalf jaar later is het voor de derde keer dat hij een eind heeft gemaakt aan de relatie die we hadden.waarom het over is is voor mij een raadsel,echt een antwoord geeft hij me niet.ik denk doordat hij met zichzelf wat in de knoop zit en geldproblemen heeft,maar het kan ook zo zijn dat hij nooit wat voor mij gevoeld heeft en met mijn gevoelens speelde.ik weet niet wat te denken,ik wil niet meer eraan denken,maar ik zie hem steeds weer voor me,ik kan hem niet uit mijn gedachten weg krijgen.ik wil niet negatief over hem denken,maar ook niet positief,ik weet het allemaal niet meer.het doet zo'n pijn.een maand voordat het uit ging vroeg hij me nog of ik met hem wilde trouwen......