Thanks Geraldine

Ron
x

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Weetje ...bij mij gaan de middagen en avonden tot een uur of haf 10 nog wel enigzins ...maar dan de fuckin kut nacht ....die donkere grauwe nacht ....ik moet slapen, ik wil slapen ...maar het lukt me gewoon niet ...al meer dan drie weken lang lig ik s nachts wakker, huil ik ...en pieker ik ....ik neem zelfs rustgevende middelen om uberhaupt te kunnen rusten ...nu kom het weekend er weer aan ....het weekend dat juist het mooiste van de week hoort te zijn .....maarja ...voor mij niet meer .............

Ik ben ooh zo blij dat er een mdium als dit is ...het was een tijdje zoeken op google ...maar godzijdank....

Ja ron ...ik weet het, er is geen weg terug... maargoed ...de weg is wel heel lang en heel kut .... mar weetje bij mn vrienden kan ik hier totaal niet mee terecht ....zij is nog heel jong ...ook bij mn zaterdagsbaantje zeiden ze dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat ze een ander zou pakken ..gewoon min of meer ouwehoeren ...mar als ik hier nu mee aankom ...dan maken ze me echt zwart ...dat weet ik zeker... Mn vriendengroep ...die jongens hebben bijna allen nog nooit een vriendin gehad en zo wel dan was het voor heel kort ...zij hebben nog geen echte liefde samen met een meisje meegemaakt ...dus ze kunnen me ook niet echt helpen ...en ze zullen er toch achter mn rug om lachen en lullige dingen zeggen ...het enigste met wie ik hier over kan praten is mn moeder ...maarja zij is 52 ...dus tja ...maar mijn zussen die steunen me wel ...en proberen te helpen ...maar ze hebben beiden al meer dan drie jaar een relatie en bij hun gaat alles goed ...terwijl ik bijna zeker weet dat ik n de 9 maanden met mn ex ..meer intiem ben geweest met haar ...dan zij met hun vriendjes .....k deed alles voor haar, we hadden het zo leuk samen ....ik begrijp er gewoon niets van.... nouja ..en mij vader probeert me te helpen, maar zegt juist altijd de verkeerde dingen ...waardoor ik me nog kutter voel ....... Ald mn moeder ook nog eens naar dr werk is ..voel ik me helemaal verloren ....zij geeft me moed en kracht ....en adviseert wat ik wel of juist niet moet doen ..... ik wil haar ook niet zoveel verdriet doen ...en ik wil ook niet dat ze voor mij thuisblijft van dr werk...... iedereen moet verder ......maar hoe?