Online gebruikers
- NTM
- Angelo
De laatste dagen heb ik elke keer een nerveus twijfel gevoel. De gedachte dat het weer aan zou kunnen gaan dwarrelt door mn hoofd. Het zou zo fijn zijn als we weer bijelkaar zouden komen (mocht hij dat ook willen natuurlijk). Ik zie ons alweer samen leuke dingen doen, naar het strand gaan, op vakantie maar aan de andere kant heerst de angst dat het weer totaal fout zou kunnen lopen en dat er ruzies uitbreken. Het positieve is in ieder geval dat mijn vriend me toch weer wilde zien en spreken dus dat mijn vorige blog iets te overhaast is geschreven. Maar mocht het weer tot ruzie komen dan zou ons contact volledig naar de knoppen gaan en kunnen we elkaar niet meer zien. Ik merk wel dat hij minder controlerend is en een stuk rustiger dan toen we nog wat hadden. Maar zou dat weer oplaaien als het weer aan zou zijn, is het nu alleen zo omdat de druk van de relatie eraf is?
De twijfel die ik heb is dat ik niet zo goed mn gevoelens onder woorden kan brengen. Wil ik mn ex weer terug omdat ik me zo alleen voel, omdat hij vorige week met een ander heeft gezoend, omdat ik gewoon niet wil accepteren dat ik single ben, omdat ik bang ben dat we weer ruzie krijgen of omdat ik echt van m hou? En het kan ook nog een combinatie van alles zijn. Ik kom er niet uit, ik weet het gewoon niet! Ik weet ook echt niet wat ik moet doen, of ik nog een poging moet wagen, contact moet verbreken of zo doorgaan?
Ik heb het er met hem over gehad dat ik het gevoel had dat ik het weer aan moest maken of het contact moest verbreken omdat ik me schuldig voelde over dat ik het gevoel had dat ik hem aan het lijntje hield. Toen heeft hij gezegd, ja maar daar ben ik zelf bij, ik geniet van je gezelschap en ik wil dat niet kwijt. Ik vind het zo goed, ik ben blij als het weer goed zou komen maar ik vermaak me in mn eentje en wie weet groeien we naar elkaar, wie weet kom ik iemand anders tegen. Die last is in ieder geval van mn schouders afgevallen.
Verder ben ik ook bang voor reacties uit mn omgeving. Die zagen ook wel dat onze relatie niet lekker liep en dat we veel ruzies hadden. Mn ouders, mn vriendinnen, allen zeggen ze dat ik beter af ben zonder hem. Ze snappen helemaal niks van mn verdriet dat ik nog heb na 3 maanden.
Ik weet het niet, ben ik mijn goede tijden met hem aan het romantiseren en vergeet ik de ruzies hierdoor? Ik kan voor mezelf zo niet doorgaan merk ik. Ook als ik uitga merk ik dat als ik in een discotheek sta ik denk van, pff wat doe ik hier, ik heb helemaal geen zin in iemand anders. Van te voren heb ik altijd erg veel zin om uit te gaan maar puntje bij paaltje kan ik mezelf niet vermaken als ik op de plek ben.
Ik weet dat mijn zorgen anders zijn dan de meeste mensen hier. De meesten van jullie zitten in een andere positie dan ik, maar wat feedback zou me wel helpen dus feel free to react
Liefs, Aubrey
Hey meissie. Ik kan me je
Hey meissie.
Ik kan me je twijfel goed voorstellen. Er is niet een waarheid, een oplossing hiervoor. Je hebt het indertijd uitgemaakt met een reden, niet omdat je gevoel weg was. Aan de ene kant zou je op basis daarvan kunnen zeggen dat je hem los moet laten. Er was namelijk ooit een reden dat je het uitmaakte, nietwaar? Hou je daar dan ook aan.
Maar aan de andere kant.. je hebt nu weer goed en leuk contact met hem. Die 'reden' lijkt te zijn verdwenen? En daarmee de belemmering om weer voor hem te gaan?
En is wat je voelt echt zo? Dat is voor jou natuurlijk niet anders dan voor vele andere bezoekers hier. Twijfels over je emoties. Je beschrijft het mooi, kan me het zo indenken. Maar ik kan je er helaas geen antwoord op geven.
Twijfel is een slechte raadgever
Hey Aubrey
Ik weet ook niet goed hoe ik je moet antwoorden.
Ik zit immers momenteel aan de andere kant. Mijn ex begint ook voor het eerst na 3 maanden terug contact te zoeken. Ik heb ze nog niet gesproken of gezien maar ze stuurt me spontaan weer vriendelijke e-mails. Ik moet zeggen dat de herinneringen aan vroeger dan ook terug bovenkomen. Ik denk dan ook, zou ze misschien nog een kans geven ? Moest het zo zijn dan twijfel ik ook, kan ik de pijn weer aan die ik nu gevoeld heb ? Zal ik nog vertrouwen kunnen hebben in de toekomst met haar ? Ik begrijp dus je twijfel maar al te goed. Kijk diep in je hart en kijk daar wat je voor hem voelt. Als het warme gevoelens zijn en je in een toekomst met hem kunt geloven dan zou ik ervoor gaan.
Liefs,
Arend
Moeilijk
Hoi Aubrey,
ik kan me voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt, al zou ik op dit moment toch wel met je willen ruilen. Je mist duidelijk de leuke dingen die jullie hadden, maar een relatie is meestal geen "buffet", in die zin dat je alleen de leuke dingen kan uitkiezen. De mindere dingen en oude patronen zullen waarschijnlijk ook terugkomen. Dat hangt er ook vanaf hoelang het uit is geweest. Hij mist je in ieder geval en dat is goed voor je ego; zo snel is hij je dus niet vergeten. Mensen in je omgeving snappen vaak niet dat ldvd de eerste maanden eerder toeneemt dan afneemt, omdat het besef dan pas bij je binnenkomt van wat weg is en (waarschijnlijk) ook niet meer terugkomt. Onbegrip uit je omgeving bij een hereniging is te verwachten, maar als het goed zit met je ex mag dat je er natuurlijk nooit van weerhouden. Ga bij jezelf na of je niet alleen "de gewoonte & gewenning" mist. Uitgaan en zo is in het begin niet zoals het hoort te zijn, zelfs zeer pijnlijk. Dat herkennen de meesten hier denk ik wel. Je hebt de zaken beter op een rijtje dan jij zelf misschien nu denkt. Neem de tijd en doe niets overhaast. In de relatie tot je "ex" kun je je eigen lot weer bepalen, dat is meer dan meesten op deze site kunnen zeggen.
Ik wens je veel wijsheid toe.
groet,
Steef
Bedankt voor de reacties!
@ Steef: Je hebt gelijk, een relatie is zeker geen buffet en voor de oude patronen ben ik dus ook bang. Verscheidene mensen uit mn omgeving hebben me daar ook voor gewaarschuwd. Mensen veranderen niet zomaar in drie maanden, alhoewel ik wel denk dat mn ex een optater heeft gehad van de breuk en dat zn jaloerse gedrag wellicht een stuk minder zou zijn. En sowieso, karakters veranderen niet en dat zou ook niet goed zijn. Ik weet dat de omgeving eigenlijk geen rol moet spelen maar je voelt je toch bezwaard als je tegen alle lieve adviezen in zou gaan. Ze zouden me wel steunen maar onbewust, mocht het weer fout gaan, kun je ze horen denken, ik heb t toch gezegd. Verder heb je het over gewoonten en gewenning, het is waar dat ik niet goed tegen veranderende omstandigheden kan en mensen die uit mn leven verdwijnen. Natuurlijk mis ik dat ook maar ik denk toch neit dat dat de hoofdreden is. En uitgaan is inderdaad best pijnlijk, ik had t niet verwacht. Jij was laatst ook een avondje uit gegaan hè? Had je t niet naar je zin?
@ Arend: Twijfel is zeker een slechte raadgever, in alles. Ze zeggen altijd volg je eerste ingeving. Maar inmiddels zijn er al zoveel verschillende eerste ingevingen geweest, om moedeloos van te worden. En ook het vertrouwen in de toekomst is moeilijk, het is immers al een keer fout gegaan, bij jou en bij mij.
@073: Mn gevoel was/is inderdaad niet weg, maar de reden was er wel. Die reden/ruzies is nu weg, maar wellicht omdat we geen relatie meer hebben en zijn "aanspraak" op mij er dus niet meer is. Maar wat zou er gebeuren als we weer wat kregen? Je zou zeggen probeer het "lijf"ondervinderlijk uit, maar dan denk ik dat mijn ex en ik een emotionele instorting krijgen als het weer fout zou gaan. (Ik ga maar even van het slechste uit, de emmer is halfleeg) Ik kijk het gewoon nog maar aan, het is nu wel leuk als we iets afspreken. Punt is dat ik erg slecht tegen onzekerheden kan en dingen waarover ik geen controle heb.
Maargoed, bedankt voor jullie begrip, ook al sta ik aan de kant die verkozen wordt vanwege de keuzemogelijkheid, ik moest het gewoon even van me af schrijven .
Veel sterkte allemaal!
Liefs, Aubrey
Ingeving
Het is moeilijk op jezelf te vertrouwen in deze periode. Het ene moment denk je voorzichtig dat het best alleen gaat, maar even later weet je 100% zeker dat het helemaal niks wordt zonder je ex. Dan ben je volledig lamgeslagen en kun je alleen in aktie komen voor dingen die je dichter bij je ex brengen. Ik ken dat. Praat erover met je omgeving, zij zijn stabieler dan jij nu bent. Maar zij hebben ook makkelijk praten, zij voelen jouw pijn niet. Nu denk misschien dat al het verdriet bij toverslag verdwenen is wanneer je ex en jij weer samen zijn, maar er is meteen ook angst : hoe lang zou het dit keer duren voordat de roze wolk is verdampt ?? Neem de tijd, wat is een paar maanden op heel je leven ?
En ja, ik ben op stap geweest. Naar een feest in de woonplaats van mijn ex. Waar zij ook was, met haar vrienden. Ze heeft me straal genegeerd, mij als lucht behandeld alsof ik er niet was. Ik heb wel leuk met haar vrienden gepraat. Ik heb me groot gehouden. Maar ik ben er een week van over de zeik geweest, een terugval van formaat, kan ik je zeggen. Maar het hoort allemaal bij het proces. Door dit soort dingen kom je erachter hoever je bent. Thuis op de bank kom je daar niet achter. Hoewel ik daar nu wel even zal bivakkeren
Take it easy, take a Sisi.
Alleen met proberen kom je het aan de weet, zeggen ze wel eens. Als je geen energie meer stopt in elkaar, dan ebt het vanzelf weg en heb je nooit een second chance. Iets waar je later spijt van zou kunnen krijgen. Stop je er wel energie in dan is daar het risico dat je vervalt in oude patronen en dat je een nieuwe golf van verdriet over je heenkrijgt. Maar is dat dan het einde van de wereld? Hoeveel mensen hebben het al niet tig keer opnieuw geprobeerd? Wat is dan een enkele herkansing, denk ik dan. Laat je niet teveel leven door je omgeving, het gaat erom dat JIJ gelukkig bent.
Maar stel dat je het lijmt, dan kan het misschien wel heel goed gaan. Als je beiden geleerd hebt van de situatie en beiden inziet dat de "oude relatie" niet goed in elkaar zat, dan kun je er samen voor waken dat je niet dezelfde dingen als vroeger gaat doen. Jullie weten nu allebei wat de consequentie zou kunnen zijn. Maar dan moet je ex waarschijnlijk eerst wat beter gaan communiceren, denk ik (herleid ik uit een eerdere post van je). En dat is helaas wel iets waar mannen over het algemeen niet echt een ster in zijn
Anyway, nu even een tijdje rustig elkaar opnieuw aftasten lijkt me wel lekker safe. Je hoeft niet van de één op de andere dag weer bij elkaar in te trekken, toch? Afentoe eens samen wat ondernemen, een beetje praten (niet te heavy) en zo nu en dan eens subtiel aangeven wat je van de situatie vindt. Daarvoor hoef je echt niet direct alle controle weg te geven, hoor.
"Wise men say, only fools rush in"
Jack
-change is inevitable-
Takes it easy, drinks a Sisi ;)
Ja ik denk dat ik het gewoon een tijdje aankijk en gewoon maar zie wat er gebeurt. Als ik t overhaast is t ook niet goed inderdaad.
Maarja, t is weleens eerder uit geweest, met als maximum een dag, en dat was een impulsieve uitbarsting van mn ex, hij nam t nooit zo serieus als ie dat zei in ruzies ofzo. En dat is wel echt heel slopend. Je hebt gelijk als je zegt van is t het einde van de wereld.... nee maar wel n gedeelte van je eigen wereld. Want als het weer fout zou gaan, is t gewoon echt over. Maarja, angst is een slechte raadgever. Ik zet mn zorgen opzij en wacht het gewoon wel n beejte af!
Thanks voor je reactie in ieder geval!
als ik jou was
ik zou het nog een keer een kans geven maar dat zeg ik mischien omdat ik het ook zou doen als hij terug komt als je de goeie gevoelens hebt zou ik het doen
misschien gaat het nu wel goed spreek dingen af zoals 1 xin de week goed praten en verder leuke dingen doen sucses verder hoop je nog te horen