ik was gisteren by hem om myn spullen te halen,was hy niet thuis..kheb hem later gebeld en hy was ergens anders.ik was boos .boos omdat hy me voor niets liet komen.ik kwam later in de midag thuis,had hy al myn spullen voor de deur gezet.ook de kaartjes en spullen die ik voor hem had gekocht.hy belde me later in de midag op,hy zei,de relatie is nog steeds niet over.maar ik wou gewoon opgeruimd hebben in huis.nee zei ik,je wilt gewoon niets meer van my in huis hebben.dat begreep ik verkeerd,maar ik snapte toch nooit iets.maar toen zegt hy,als je normaal kunt doen,mag je wel met je kinderen by me slapen.ik zei nee dat doe ik niet.de kinderen waren een hele tyd niet welkom en nu ineens wel.maar dat was ook weer myn schuld.hy belde me vanmorgen weer,en we hadden gelyk al weer ruzie.hy zegt dat t allemaal myn eigen schuld is dat t zo gaat.en dat t niet aan hem lag..kheb boos en verdrietig opgehangen.nu belde hy me net,en vraagt.kun je normaal praten?hy zegt.kom hier maar naar toe,hy heeft een cafe,dan kun je hier even helpen op t terras,maar na die tyd wil ik met je praten.ik zeg,dus ik ben wel goed genoeg om te werken?hy zegt,dus je wilt niet komen?dan bel ik wel een andere vrouw die me wilt helpen..kben klaar met je.waarom doet hy zo?hy weet dat ik kinderen heb en niet constant kan werken.hy wou dat ik ze meenam,maar dat kan toch niet steeds?of is het wel myn schuld??ik weet het niet meer.ik wil er wel naar toe ryden,maar dan heeft hy me weer waar hy me hebben wilt..maar nu blyft t door myn gedachten heen spoken wie die andere vrouw is..ben ik hem nu kwyt?ik snap t allemaal niet meer..