Ik snap het niet. .

afbeelding van Gast

Hallo allemaal,

Ik lees al lang mee hier. Nu toch een account aangemaakt voor mn eigen verhaal.

Ik snap het gewoon niet. Ik heb toch wat vriendjes gehad. Was daar in best zelf verzekerd. Ik wist dat ze voor me gingen etc. En nu.. Nu is hij er. Hij. 1.5 jaar. Eerst wilde hij geen relatie. Ik ook niet want ik kwam er net uit 1. Echt een leuke tijd samen gehad. Rozengeur en manenschijn. Toen ineens kwam et.. hebben we dan toch wat? Ja en we gingen ervoor maar toen kwamen de irritaties en dat trok hij niet. Boem uit. We misten elkaar en na 2 weken was het weer goed. Dat is nu precies een jaar geleden. Een jaar vol vallen en opstaan maar altijd bij elkaar terug komend. Gisteren vertelde hij dat hij geen relatie met mij wilde. Maar vorige week zei hij dat hij het gewoon niet wilde labelen. Als ik dan zeg maar schat we zijn nu 1.5 jaar verder en nog steeds samen. We zijn nooit met iemand anders geweest tussendoor. Hij mist me als we niet samen zijn. Hij belt me als hij iets mee maakt en wilt delen. Ik snap het gewoon niet! !!!!!!! Hij wil even niet bij elkaar slapen want ja hij heeft ook gevoelens. (???) Gisteren verder wel een fijne avond gehad samen. Gevreeën en hij kroop heel dicht tegen me aan. Kroelen knuffelen. Lieve woordjes. Koosnaampjes. Zeggen elkaar leuk te vinden.

IK SNAP HET GEWOON NIET! !!!

Liefs Bloem

afbeelding van bob

google

Google symptomen bindingsangst en daarna tweelingzielen misschien word het je dan duidelijker

Sterkte

afbeelding van bloem87

@bob

Jeetje dit is bizar.. Er gaat een wereld voor me open..
Dit is het.. Super bedankt! !!

afbeelding van chelle

Tweelingzielen@Bloem

Toch even een kritische noot:

Wanneer je je in een samenzijn bevindt, los van een officieel of onofficiële uitgesproken betiteling ‘wij hebben een relatie’, en dat samenzijn kenmerkt zich door afstoten & aftrekken waarbij in ieder geval 1 van de 2 ‘het vaak niet weet’, denk ik dat het belangrijk is om je te beseffen dat de term ‘tweelingzielen’ dat als een hoopvolle en alles omvattende deken over je heen kan vallen, een grote valkuil kan zijn om het samenzijn te gaan bestempelen als een connectie die dus zo waarachtig is, dat het alle ratio en eventuele processen in jezelf, stillegt.

Aangezien dit jouw eerste blog is, Bloem, vind ik dat er waakzaamheid behoort te bestaan dat er niet op basis van een 10 regels ‘samenvatting van jullie samenzijn’, een allesomvattende ‘definitie’ kan worden toegepast. Om de term ‘tweelingzielen’ nu als een warme, troostende deken over jullie samenzijn heen te leggen, kan jou behoorlijk lamleggen.

Lamleggen in die zin, dat alles dat in die relatie is gebeurd, en alles dat zich tussen jullie nog zal kunnen gaan voltrekken, nu met het geloof dat jullie beiden vanuit een grote spirituele betekenis of ‘zielenband’ bij elkaar zijn gebracht, zal gaan worden benaderd.

Ik laat in het midden of dit wel of niet zo is. Jou de subtiele tip geven om je via ‘google’ in te lezen in een definitie van jouw relatie-dynamiek, waarvan ik vanuit alleen mijn eigen referentiekader en overtuiging denk te bespeuren dat dit ook op jouw ‘situatie’ van toepassing is, (zoals ik, met alle respect, Bob lijk te zien doen), ga ik niet doen.

Maar een kritisch geluid in deze lijkt me toch belangrijk om je er in ieder geval bewust van te maken dat een verwarrende dynamiek tussen twee mensen, waar je geen controle over hebt, noch betekenissen in kan vinden, niet automatisch en per definitie toe te schrijven is aan zoiets waarachtigs als ‘tweelingzielen’.

afbeelding van bloem87

@chelle

Dank je wel voor je zorgzame woorden!
En je hebt gelijk. Ik zit nu er veel over te lezen en ja het biedt mij troost als het zo zou zijn. .
Ik ben eigenlijk gewoon ten einde raad. Los laten wil ik niet. Maarja zo schiet het ook niet op. Ik ken hem nu 12 jaar alweer. Dat is in theorie best lang en ik denk hem te kennen maar hij zegt elke x weer wat anders. Iedereen vraagt zich af wat ik met hem doe.

afbeelding van chelle

wat vraagjes@Bloem

Geen dank, lieve Bloem.

Bloem schreef:

"... en ik denk hem te kennen maar hij zegt elke x weer wat anders."

Het is lastig om met je uit te wisselen, zonder wat specifieke uitleg over hoe jullie samenzijn dan vorm kreeg. Wat zijn bijvoorbeeld jullie individuele behoeften, die niet of niet genoeg in dit samenzijn vervuld lijken te worden? Hoe ziet hij jullie samenzijn, wat verwacht hij van jullie samenzijn? En hoe zie jij het en wat verwacht jij in dit samenzijn?

Wat maakt dat je het zo moeilijk vindt hem ‘los te laten’, wat is de grootst bindende factor tussen jullie, denk je? Hoe ga jij om met zijn ‘afstoten & aantrekken’?

En als je even, los van hem, naar jezelf kijkt: wat zijn de verlangens en behoeften die jij misschien mogelijk op hem projecteert en waarvan je hoopt dat hij daaraan tegemoet komt? En zijn dit elementen die hij voor jou zou behoren te ‘vervullen’, of zijn dit, mogelijk, allereerst dingen waarvan je allereerst in jezelf aan tegemoet zou behoren te komen?

Zomaar eerst even wat vraagjes om dieper te kunnen inzoomen op wat er tussen jullie speelt en waar het mogelijk (steeds weer) op vast dreigt te lopen…