Beste mensen,

Het is nu 3 maanden geleden dat mijn relatie op de klippen liep. Na 6 jaar samen te zijn geweest, waarvan 3 jaar te hebben samengewoond besloot zij er een punt achter te zetten. Ze was er niet klaar voor, was de reactie en ze wilde graag meer uit het leven. Zij 23, ik 27. De eerste weken waren een hel, niet eten, misselijk, overgeven en dikke huilbuien, heb 2 maanden ziek thuis gezeten en zat er echt doorheen. Ik wilde haar terug, heb weken online gezocht hoe ik dit het beste kon bereiken, zelf Jay Ten Brink geprobeerd. Na tot 2x toe een poging gedaan te hebben en te worden afgewezen zat er niks anders op dan het te accepteren. Ik vroeg haar dan ook om mij niet meer te smsèn en +- een maand afstand te houden m.b.t. mijn vriendengroep, dit omdat elke keer als ik haar zag of iets van hoorde, alles weer naar boven kwam. Ze werd kwaad, maar het contact was verbroken. We zijn elkaar in de afgelopen maand 2x tegen gekomen, maar negeerde elkaar. Wel vroeg ze mij dingen te regelen, m.b.t. zorgtoeslag, huurtoeslag enz. Dit deed ik dan ook, kostte veel moeite maar wilde haar niet met niks achterlaten.
Als ik smste dat het geregeld was kreeg ik altijd een koele, kort reactie terug, zoals: ok, goed, prima. Niks meer en niks minder. Ik vroeg me dan ook af waarom ik zo dom was om dit te blijven doen. Zij toonde totaal geen emotie.
Sinds 2 weken ben ik weer aan het werk, kon thuiszitten niet aan. Langzamerhand had ik het idee, dat het beter begon te gaan, tot gistermiddag 14:00 uur.
''Hoi.... Ik wilde vragen of ik mn laatste spullen mag komen halen, en als het uitkomt in de namiddag, groetjes...
Ik stond totaal perplex. Geen koele sms, klonk bijna menselijk. Ze belde en vroeg het met mij ging, hoe het op het werk ging, of thuis alles goed ging enz. Het klonk alsof ze huilde, zo kalm en onzeker stemmetje.
Haar ouders hadden 3 jaar geleden voor ons een wasmachine gekocht, deze wilde hun graag terug hebben.
Toen zij mij verliet hadden wij een gezamelijke schuld van +-2000,-. Zij had geen geld dus ik zat ermee opgescheept en zonder werk is dat niet makkelijk recht te trekken. Maar het is me grotendeels gelukt. Nu ik weer financieel er bovenop kom, moet ik opeens gaan investeren in een nieuwe wasmachine. Maar ok, het is niet anders. Ze belde weer, vroeg weer hoe het ging en het klonk alweer alsof ze zat te huilen. Nadat we afgesproken hadden wanneer ik de wasmachine zou terug brengen, kwam het: ... ''Ik moet je wat vertellen, het is niet makkelijk maar wil niet dat je het van iemand anders hoort, ik heb iemand leren kennen, hij is een stuk jonger dan mij, ik weet niet of het wat wordt maar wil gewoon graag dat jij ervan weet''. Ik storte in, heb hele avond en nacht liggen janken als een kind van 3. Wat doet dit pijn!!!. Ik had echt hoop dat we mischien weer bij elkaar zouden komen, gister ondanks alle ellende ( zie eerste blog) mis ik haar zo!! en nu lijkt alles weer van voor af aan te beginnen. Ik vraag mij dan ook af wat ik moet doen, hoe ik het kan loslaten en of ik die rot wasmachine, uberhaupt moet lansgbrengen.
Het enigste wat ik weet is dat alles nu zo`n pijn doet en het lijkt alsof alles waar ik me voor heb ingezet in de laatste maanden voor niets is geweest!!!