Ik mis je (niet), hoe ik elke dag dat wij elkaar spraken of zagen maar moest afwachten in welke bui je was, of je was superlief of deed (on)bewust zonder enige aanleiding gemeen tegen me, iets waar je omgeving en jijzelf nota bene ook van bewust was.

Ik mis je (niet), hoe je elke keer zo ontzettend kinderachtig gedrag vertoonde en je kinderachtig op een hoge toon stoeide en vervelend zat te doen met je jongere zusje.

Ik mis je (niet), dat je ondanks al mijn pogingen om iets leuks te gaan doen samen, dit maar een beetje vooruit aan het schuiven was en zelf nooit een poging ondernam om iets te gaan doen, zodat we uiteindelijk thuis bleven en niets anders deden dan film kijken en elkaar vervelen.

Ik mis je (niet), dat het gros van je vrienden buiten onze provincie om wonen, en mijn vrienden allemaal dichtbij wonen, herhaaldelijke pogingen gedaan om je in mijn vrienden groep te kunnen intrigeren, ook dit wees je vaak af terwijl je zelf amper moeite deed om mij te introduceren in jouw vriendengroep.

Ik mis je (niet), hoe ik keer op keer maar moest blijven zeggen dat je een prachtlichaam hebt en je een prachtmeid bent terwijl je jezelf lelijk en 'dik' vond en maar door bleef gaan met het slopen en onnodig afvallen van je lichaam, ondanks alle signalen van buitenaf dat je daarmee op moest houden.

Ik mis je (niet), hoe je me maar telkens bleef vertellen dat alles op jouw manier beter was en ik maar moest doen wat jij dacht dat het beste was, je probeerde me volledig onder controle te houden, het moest op jou manier nou dat is je gelukt. Had ik het maar niet gedaan en tegengas gegeven, dan waren we vast en zeker nog samen.

Ik mis je (niet), dat je elke keer dat ik een spelfoutje maakte het corrigeerde en deed alsof ik dom was.

Ik mis je (niet), dat je wel dingen met je zusje en vrienden wilde doen die je niet met mij wilde doen omdat ik dat zogenaamd niet leuk zou vinden of in de weg zou staan.

Ik mis je (niet), dat ik niet even de vrijheid had om wat heen en weer te lopen en te staan nadat we uren in bed hadden gelegen en ik maar moest gaan zitten omdat je je er aan ergerde.

Ik mis je (niet), dat je over veel dingen maar aan het zuchten en steunen was en tegenop keek en ik daar op afgerekend werd zodra ik dat zelf deed.

Ik mis je (niet), dat ik zoveel geduld en zoveel voor je over heb gehad en je mij daardoor bestempelde als het liefste vriendje dat je ooit gehad hebt.

Ik mis je (niet), dat je zou laten weten en horen dat je thuis was of ging slapen maar dit niet deed en ik altijd vergefelijk was.

Ik mis je (niet), omdat ik altijd op mijn tenen moest lopen om maar niet bang te zijn om je kwijt te raken wat uiteindelijk ook nog eens gebeurt is, maar ik had het er voor over.

En toch mis ik je lieffie...