Hoi iedereen,
ik heb behoorlijk een lastig verhaal, heb deze site via een vriendin gekregen, die mij op het moment als enigste zo ongeveer snapt.. dus hoop dat ik hier nog wat meer steun kan ontvangen
hier in het '(zo) kort (mogelijk)' mijn verhaal...

In Oktober 2008 leerde ik tijdens het uitgaan via vriendinnen een jongen kennen, ik vond hem wel een leuke jongen, maar meer ook niet. Bovendien kwam er diezelfde avond een jongen speciaal voor mij naar deze uitgaansgelegenheid dus ik vond niet dat ik die jongen moest laten vallen.
De volgende dag, meldde de jongen (F) die ik had leren kennen me aan op hyves, en later op msn.. We raakten aan de praat en het was heel gezellig. Later op de dag stelde hij me voor om samen een filmpje te kijken bij mij thuis. Ik zag hier geen kwaad in, vooral niet omdat mijn avond met die andere jongen heel erg was tegengevallen.
F. is toen naar mij gekomen. In het begin was het allemaal nog erg ongemakkelijk, dit kwam ook omdat ik hem die middag steeds had zitten plagen over de date die ik die avond daarvoor nog had gehad. Later durfde hij toch de stap te zetten om me te zoenen, en dat voelde heel goed. We hebben toen ook de hele avond veel geknuffeld, gezoend, etc.. maar voor je het weet was het voor hem al tijd om naar huis te gaan. We namen afscheid en ik ging lekker in mijn bed liggen.
De volgende ochtend werd ik door hem wakkergesmst dat hij het heel gezellig had gehad, en het graag nog eens over zou doen.. Ik nodigde hem die middag bij mij uit, hij heeft toen ook mijn ouders en zus leren kennen. Het was een gezellige middag, we hebben wat in de woonkamer zitten kletsen.. hij pakte regelmatig mn hand vast en het voelde fijn.
Zo is het enkele keren doorgegaan. Hij kwam zeker wel 3 a 4 dagen in de week bij mij thuis.
We raakten heel erg goed bevriend, hij was echt als mijn beste maatje. Stiekem was ik ook wel gek op hem, maar ik wilde mezelf niet kwetsbaar opstellen..
We kregen veel persoonlijke gesprekken. Het bleek dat deze jongen heel erg met zichzelf in de knoop zat, door bijvoorbeeld problemen met zijn ex, ouders en verleden qua pesterijen enzo. Hier hebben we heel veel over gepraat en hij voelde zich veilig als hij bij me was.

Op een gegeven moment is hij een avond met me mee uit geweest en hier blijven slapen. Deze nacht hebben we heel veel liggen knuffelen, elkaar een beetje uitdagen maar daar bleef het bij. Toen hij de volgende dag naar huis toe was, smste hij me dat hij het heel fijn had gevonden en misschien toch wel meer voor me voelde dan hij dacht.
Dit groeide en groeide, we werden stapelgek op elkaar en het ging heel erg goed tussen ons. Toch had ik nog steeds zijn ouders niet ontmoet en was het nog niet 'offcieel aan'.
Het weekend voor kerst was het dan zover, hij wilde me eindelijk aan zijn ouders voorstellen! (de reden dat hij dit daarvoor niet deed was vanwege zijn slechte relatie met zijn ouders, en goede relatie met mijn ouders)
De dag was heel gezellig en ik kon het goed vinden met zijn beide ouders!
Kerst hadden we afgesproken om samen te vieren. Hij zou op kerstavond bij mij thuis meegourmetten en had een kadootje voor me. Op eerste kerstdag ging ik met zijn familie mee uiteten, en op tweede kerstdag hadden we een kerstdiner bij mij thuis.
Op 24-12 kreeg ik ineens een sms dat hij ziek was, en niet kon komen. Ik was teleurgesteld, maar het was niet anders.. Toen ik eenmaal 's avonds aan tafel zat en mijn kadotjes uit mocht pakken, kwam hij echter uit een doos springen en vroeg me officieel of ik een relatie met hem wou. Natuurlijk zei ik ja!
We hebben toen een heel leuke kerst gehad, en ook de weken daarna waren super!

Tot hij midden januari op een zaterdag bij mij kwam en bij mij bleef slapen. Hij was de hele avond al stil en als ik vroeg of er iets was, zei hij van niet. Toen we naar bed toe gingen, liep ik mn kamer binnen en zei tegen hem: geef me eens een knuffel! Hij zei, nee pak er maar een van je slaapbank. Hierdoor was ik erg teleurgesteld dus ik ging onomgekleed in mijn bed liggen. Na heel erg lang aandringen, vertelde hij toch eindelijk wat er was: Hij had nog steeds heel moeilijk met zijn problemen, en twijfelde of hij daarom zich wel voor 100% kon geven. We hebben veel liggen huilen, uiteindelijk viel hij in slaap, met mijn handen op zijn borst (precies bij het hart) en de zijne er bovenop, zo had hij ze namelijk neergelegd. Ik heb die nacht slecht geslapen, maar dat was niet heel erg. De volgende ochtend vertelde hij mij dat zijn dip over was en dat hij gelukkig was dat hij me had.

Totdat hij twee weken geleden ineens op zondag smste dat we moesten praten. Dus ik belde hem op. Er kwam uit dat hij alweer twijfelde, om dezelfde reden. Hij zei dat hij een paar dagen denktijd nodig had en ik ging hier mee akkoord. Dinsdags smste hij me of ik hem wou zien en dat wou ik natuurlijk. Hij kwam naar me toe, we hebben veel samen geknuffeld en hij garandeerde me dat alles goed zat en dat hij niet meer twijfelde. De woensdag verliep hetzelfde en ook vrijdagavond toen ik hem zag was alles nog super.
Totdat die zondag daarna (nu 9dagen geleden) hij wéér wou praten. Hij kwam naar me toe en besloot dat het beter was om te stoppen en als vrienden voorlopig verder te gaan. Hij zei wel dat hij het nog een kans gaf, wanneer hij zijn problemen opgelost had. Ik moest het dus als een soort van pauze zien. Die avond hebben we ook weer samen heel veel liggen huilen, we waren er allebei erg kapot van. 'S nachts smste hij me dat hij niet kon slapen en dat hij steeds aan me moest denken. Dat hij twijfelde of het wel verstandig was.. van de ene kant vond hij van wel, van de andere van niet. Ook maandag en dinsdag bleef hij dit soort dingen zeggen. Dinsdag begon hij zelfs te huilen toe ik mijn webcam aanzette.
Woensdag is hij naar me toegekomen, we zaten beneden en het voelde nogal ongemakkelijk dus we zijn toen naar boven gegaan. Hier hebben we veel geknuffeld, en op een gegeven moment werd het zo fijn dat we ook nog sex hebben gehad. Ik zou het ook zo weer gedaan hebben, omdat het goed voelde op dat moment. Maaar echter na deze woensdag werd hij afstandelijker en hadden we enkel 'vriendschappelijk' contact.. ik hoorde niet meer dat hij me mistte etc. Ik denk achteraf dat dit komt omdat hij heeft gedacht dat het woensdagavond ook nog gewoon fijn voelde, terwijl we wel uit elkaar waren. Dus dat we wel zonder elkaar konden.

Afgelopen zaterdag zou hij uitgaan, en ik heb hem gezegd dat hij zich niet moest inhouden voor mij. Dit heeft hij ook zeker niet gedaan, want hij heeft daar (6dagen nadat het uit is gegaan) een ander meisje gekust. Dit moest ik van een vriendin horen!!! Toen ik hem ermee confronteerde loog hij er in het begin over, later gaf hij het wel toe. Hij zei dat hij heel veel spijt had en het meisje niet leuk vond en ook niet met haar wou afspreken. Hij vertelde me ook dat ik nog steeds evenveel kans maakte. De volgende dag kwam ik erachter dat hij morgen misschien naar haar toe gaat. Ik confronteerde hem ook hier weer mee en hij zei dat hij daar geen bedoelingen mee had. We hebben de grootste ruzie hierover gehad. Hij wist zelf neit wat hij wil. Hij beloofde er over na te denken en vandaag te laten weten wat hij wil.
Vandaag kwam hij dus ineens aan, dat er geen kans meer is om samen te komen en dat ik de hoop moet opgeven. Dat ik hem maar moest vergeten en dat we als vrienden verder moeten zoals het eerst was. Ik zei dat ik niet wist of ik dit wel aankon omdat ik nog steeds gek op hem ben. Ook hier kregen we ruzie over omdat hij vond dat ik maar bleef zeuren en niets meer positief kan zien..

Nu weet ik dus niet echt meer wat ik moet doen. Ik heb echt geprobeerd hem te vergeten, maar het lukt me gewoon echt echt echt niet!!!!! ik krijg hem niet uit mn hoofd, alles wat ik op een dag doe laat me aan hem denken.
Hij was gewoon de jongen van mijn leven, en nu ik hem kwijt ben voelt het echt alsof ik dus ook mijn hele leven kwijt ben. :'(
Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan nu.. We hebben afgesproken gewoon contact te houden en elkaar deze week zowyzo niet te zien. Na dit weekend kijken we wanneer we elkaar weer gaan zien.
Ondertussen voel ik me wel echt super rot. Niemand van mijn vriendenkring is het met me eens en iedereen loopt op me te vitten dat ik hem moet vergeten terwijl me dat niet lukt! Er is dus enkel maar één iemand op het moment die dit niet doet, en dat is degene die mij deze site heeft geadviseerd.
Ik hoop zo dat ik hier wat steun kan vinden, want ik voel me echt zo machteloos nu..
Ik heb al 9dagen niet fatsoenlijk geslapen en telkens als ik aan hem denk begin ik te huilen..
ik wil hem terug! ik wil hem echt heel erg graag terug! maar ik weet niet hoe