Ik sta dus aan de kant van jou ex... mijn ex vriendin negeert mij ook compleet. En ook ik heb stomme dingen gedaan met iemand anders.

Maar je wil niet weten hoeveel pijn het doet dat ik genegeerd word. Hij leert zeker zijn lesje. Ik wil in ieder geval, alleen ben ik bang dat ik de kans niet meer krijg het goed te maken .

Mijn ex-vriendin betekent alles voor me daar ben ik nu wel achter en ook ik probeer dus contact met haar te zoeken. Vooralsnog ook op een normale manier, omdat ik anders het niet eens af zou kunnen sluiten. Maar ze reageert dus totaal niet, ik heb ook veel gelogen en begrijp het dus ook volkomen. Maar het doet enorm veel pijn.

Ik heb een hoop fouten gemaakt waar ik over wil praten, ik wil ze niet goed praten maar proberen uit te leggen waarom ik bepaalde keuzes gemaakt heb.

Ik heb nog steeds hoop, terwijl ik door vele voor gek voor verklaard. Zelfs door mensen die dicht bij haar staan. Maar ik geef niet op :$.. ze is de vrouw van mij dromen!

Je moet zeker voor jezelf kiezen, anders gaat het sowieso niet! Maar als je twijfels hebt zal ik er nog eens HEEL goed over nadenken als ik jou was...

Goed zo, heel sterk van je dat je jezelf nu beschermt om niet nog meer gekwetst te worden.
Hij heeft zijn keuze gemaakt, hij koos voor een ander en dit is wat er nu gebeurd: namelijk dat JIJ nu genoeg hebt, en niet meer wilt.
Het is idd beter om nu helemaal niets te horen, niets te zien, zodat jij kunt beginnen aan de verwerking.
Nogmaals, het was niet jou keuze, het was zijn eigen keuze!
Je hebt al pijn en verdriet genoeg, kan ik me voorstellen en daar heb je hem nu niet bij nodig want wat wil hij nou?
Hij wil contact houden, voor wat?
Voor als het bij die ander toch niet lukken gaat?
Die exen van ons schijnen nogal eens te vergeten, dat ze niet alleen zijn in hun gevoelens!!!
Ik wil je ontzettend veel sterkte toewensen, ga voor jezelf meid!
Want zoals je zelf ook zegt, jij bent ook belangrijk .. beter nog: jij bent het belangrijkste!
Voel dit ook zo, en je komt er zeker wel. Liefs van Zana

Het is alsof ik voor een groot gedeelte mijn eigen verhaal hierboven lees. Mijn relatie is inmiddels een jaar geleden verbroken (na 2 jaar), maar ben er nog lang niet overheen. Dit komt vooral vanwege de manier waarop ik aan de kant ben gezet, en ik het absoluut niet aan heb zien komen.Mijn ex zei wel van me te houden, maar er niet voor me te kunnen zijn. Ook zei hij wel kontakt te willen houden, maar nam z'n mobiel niet meer op, en reageerde ook niet op sms-jes. Na een paar weken kwam ik erachter dat hij een nieuwe vriendin had. Voor haar had hij dus wel tijd. Ik heb toen besloten 'n boos sms-je te sturen met de vraag of hij ook al wat met haar had toen hij nog bij mij was (omdat hij had gezegd dat er echt niemand anders was), gezegd dat dat het enige was wat ik nog van hem wilde weten, en dat ik me blijkbaar erg in hem had vergist. Op dit sms-je heeft hij wel gereageerd. Ik heb toen besloten geen sms-jes meer te sturen, omdat dat ook geen zin meer had. Hij heeft een nieuwe relatie, en ik krijg toch geen antwoord meer op mijn vragen.
Groot was dan ook mijn verbazing toen ik na een paar maanden opeens een sms kreeg hoe het op een bruiloft geweest was waar ik z'n ouders was tegengekomen, en hij de opmerking maakte dat hij had gezien dat ik mijn haar liet groeien, met daarachter een smiley. Het lijkt mij erop dat deze exen verwachten dat wij naar ze blijven smachten, en na een paar maanden willen zien of we nog reageren en op ze zitten te wachten. Waarom anders na bijna een half jaar geen kontakt, je ex-vriendin op vrijdagavond sms-en hoe het op een bruiloft was, als je elkaar zo lang al niet gesproken hebt, en je een nieuwe vriendin hebt. Iedere keer als ik een sms stuurde reageerde hij niet. Op het moment dat hij een sms stuurde, en ik wel reageerde, hoorde ik daarna weer niks. Na nog zo'n vreemde sms van zijn kant heb ik hem uiteindelijk verzocht geen kontakt meer met me op te nemen, omdat dat voor mij beter is. Zijn nummer had ik allang gewist, maar weet ik helaas uit m'n hoofd. Het is me gelukt daarna (inmiddels weer een half jaar) niks meer van me te laten horen. Op de vraag waarom hij me nog sms-jes stuurde, kreeg ik als antwoord dat hij het gevoel had me ongewenst toch gekwetst te hebben, en wilde weten hoe het met me ging. Volgens mij was dit gewoon een smoes, want hij heeft in geen van de sms-jes gevraagd hoe het met me ging. Ik weet wel dat ik geen reserve vriendin wil zijn. Onze exen hebben ervoor gekozen weg te gaan, en wat met iemand anders te beginnen, en moeten ons dan gewoon met rust laten. De pijn wordt er niet minder om, maar ben inmiddels wel zover dat ik weet dat ik wel beter verdien. Heb ook gehoord dat hij haar respectloos behandeld (wat hij bij mij nooit heeft gedaan), dus ze mag hem hebben. Aan de ene kant vind ik het wel moeilijk dat ik er nu zelf voor gekozen heb om geen kontakt meer te hebben, maar ik schiet er ook niks mee op. Ik raak van slag iedere x als ik een sms ontvang, en wil niet sms-en met andersmans vriend. Hij heeft sindsdien geen kontakt meer opgenomen, en hoop eigenlijk dat dit zo blijft. Hoor ik wel weer wat, denk ik ook dat het beter is niet meer te reageren. Volhouden dus, en niet meer sms-en! Weet dat het makkelijk gezegd is, maar als ik het kan, kan jij het ook!!!